ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Η επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, με την ονομασία “Al-Aqsa Flood”, παρουσιάστηκε από την ίδια ως ιστορική καμπή και πράξη “αντίστασης” για την υπεράσπιση του τεμένους Αλ-Άκσα και της παλαιστινιακής υπόθεσης. Το Ισραήλ τη θεώρησε υπαρξιακή απειλή, απαντώντας με ολοκληρωτικό πόλεμο στη Γάζα.
Η Τουρκία αντέδρασε με σφοδρή ρητορική υπέρ της Χαμάς, αρνούμενη να τη χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση και καταγγέλλοντας το Ισραήλ για “κρατική τρομοκρατία”. Παράλληλα, εξέφρασε ανοιχτή ενόχληση για την τριμερή συνεργασία Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ, την οποία θεωρεί στρατηγικό μηχανισμό αποκλεισμού της από την Ανατολική Μεσόγειο.
Στο διπλωματικό πεδίο, η αιφνίδια διακοπή της συνέντευξης Τύπου του Χακάν Φιντάν στη Δαμασκό –επισήμως λόγω τεχνικού προβλήματος– αποκάλυψε τα όρια της τουρκοσυριακής προσέγγισης. Τέλος, ιδιαίτερη σημασία απέκτησε η ισραηλινή αναγνώριση της Σομαλιλάνδης ως ανεξάρτητου κράτους, κίνηση με σαφές γεωστρατηγικό αποτύπωμα στο Κέρας της Αφρικής.
Το “Al-Aqsa Flood” απέτυχε στρατιωτικά να ανατρέψει την ισραηλινή ισχύ, πέτυχε όμως να επαναφέρει το Παλαιστινιακό στο κέντρο της διεθνούς ατζέντας, με τεράστιο ανθρωπιστικό κόστος. Η Χαμάς ενίσχυσε το συμβολικό της κεφάλαιο, όχι όμως τη στρατηγική θέση των Παλαιστινίων. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη σύγκρουση για εσωτερική νομιμοποίηση και για να εμφανιστεί ως ηγετική δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. Ωστόσο, η στάση αυτή επιδεινώνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και δυσχεραίνει τη θέση της έναντι των ΗΠΑ.
Η τριμερής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ λειτουργεί ως σταθεροποιητικός άξονας, χωρίς επιθετικό χαρακτήρα, αλλά με σαφή γεωπολιτική σημειολογία. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ αποτελεί κίνηση υψηλού ρίσκου, αλλά και υψηλής στρατηγικής αξίας, αφού εξασφαλίζει παρουσία κοντά στα Στενά Μπαμπ ελ-Μαντέμπ, αποδυναμώνει Xούθι, φιλοτουρκικά και φιλοϊρανικά δίκτυα στο Κέρας της Αφρικής και σηματοδοτεί μια ισραηλινή στροφή προς “διπλωματία μη αναγνωρισμένων κρατών”.
Διεθνώς, οι εξελίξεις εντείνουν την πόλωση και υπονομεύουν το αφήγημα της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης προκαλεί αντιδράσεις στην Αφρικανική Ένωση, αλλά βρίσκει σιωπηρή κατανόηση σε δυτικά κέντρα ασφαλείας. Για την Ελλάδα, η ενίσχυση της σχέσης με το Ισραήλ αποκτά πρόσθετο βάθος, ενώ η τουρκική απομόνωση στην Ανατολική Μεσόγειο παγιώνεται. Πιθανότερο σενάριο είναι μια μακρά περίοδος ελεγχόμενης αστάθειας:
χωρίς άμεση λύση στο Παλαιστινιακό με διαρκή ρήξη Τουρκίας–Ισραήλ και με γεωπολιτική επέκταση του Ισραήλ πέραν της Μεσογείου
Η Τουρκία θα συνεχίσει την αντιπαράθεση χωρίς μετωπική σύγκρουση. Συμπερασματικά, η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε φάση αναδιάταξης ισχύος και συμμαχιών. Το Ισραήλ επεκτείνει το στρατηγικό του βάθος, η Τουρκία αντιδρά αμυντικά και η Ελλάδα αναδεικνύεται σε σταθερό γεωπολιτικό κόμβο. Το ζητούμενο για την Αθήνα είναι η ψυχραιμία και η θεσμική εμβάθυνση των συμμαχιών, όχι η θορυβώδης ρητορική.
Η επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, με την ονομασία “Al-Aqsa Flood”, παρουσιάστηκε από την ίδια ως ιστορική καμπή και πράξη “αντίστασης” για την υπεράσπιση του τεμένους Αλ-Άκσα και της παλαιστινιακής υπόθεσης. Το Ισραήλ τη θεώρησε υπαρξιακή απειλή, απαντώντας με ολοκληρωτικό πόλεμο στη Γάζα.
Η Τουρκία αντέδρασε με σφοδρή ρητορική υπέρ της Χαμάς, αρνούμενη να τη χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση και καταγγέλλοντας το Ισραήλ για “κρατική τρομοκρατία”. Παράλληλα, εξέφρασε ανοιχτή ενόχληση για την τριμερή συνεργασία Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ, την οποία θεωρεί στρατηγικό μηχανισμό αποκλεισμού της από την Ανατολική Μεσόγειο.
Στο διπλωματικό πεδίο, η αιφνίδια διακοπή της συνέντευξης Τύπου του Χακάν Φιντάν στη Δαμασκό –επισήμως λόγω τεχνικού προβλήματος– αποκάλυψε τα όρια της τουρκοσυριακής προσέγγισης. Τέλος, ιδιαίτερη σημασία απέκτησε η ισραηλινή αναγνώριση της Σομαλιλάνδης ως ανεξάρτητου κράτους, κίνηση με σαφές γεωστρατηγικό αποτύπωμα στο Κέρας της Αφρικής.
Το “Al-Aqsa Flood” απέτυχε στρατιωτικά να ανατρέψει την ισραηλινή ισχύ, πέτυχε όμως να επαναφέρει το Παλαιστινιακό στο κέντρο της διεθνούς ατζέντας, με τεράστιο ανθρωπιστικό κόστος. Η Χαμάς ενίσχυσε το συμβολικό της κεφάλαιο, όχι όμως τη στρατηγική θέση των Παλαιστινίων. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη σύγκρουση για εσωτερική νομιμοποίηση και για να εμφανιστεί ως ηγετική δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. Ωστόσο, η στάση αυτή επιδεινώνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και δυσχεραίνει τη θέση της έναντι των ΗΠΑ.
Η τριμερής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ λειτουργεί ως σταθεροποιητικός άξονας, χωρίς επιθετικό χαρακτήρα, αλλά με σαφή γεωπολιτική σημειολογία. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ αποτελεί κίνηση υψηλού ρίσκου, αλλά και υψηλής στρατηγικής αξίας, αφού εξασφαλίζει παρουσία κοντά στα Στενά Μπαμπ ελ-Μαντέμπ, αποδυναμώνει Xούθι, φιλοτουρκικά και φιλοϊρανικά δίκτυα στο Κέρας της Αφρικής και σηματοδοτεί μια ισραηλινή στροφή προς “διπλωματία μη αναγνωρισμένων κρατών”.
Διεθνώς, οι εξελίξεις εντείνουν την πόλωση και υπονομεύουν το αφήγημα της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης προκαλεί αντιδράσεις στην Αφρικανική Ένωση, αλλά βρίσκει σιωπηρή κατανόηση σε δυτικά κέντρα ασφαλείας. Για την Ελλάδα, η ενίσχυση της σχέσης με το Ισραήλ αποκτά πρόσθετο βάθος, ενώ η τουρκική απομόνωση στην Ανατολική Μεσόγειο παγιώνεται. Πιθανότερο σενάριο είναι μια μακρά περίοδος ελεγχόμενης αστάθειας:
χωρίς άμεση λύση στο Παλαιστινιακό με διαρκή ρήξη Τουρκίας–Ισραήλ και με γεωπολιτική επέκταση του Ισραήλ πέραν της Μεσογείου
Η Τουρκία θα συνεχίσει την αντιπαράθεση χωρίς μετωπική σύγκρουση. Συμπερασματικά, η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε φάση αναδιάταξης ισχύος και συμμαχιών. Το Ισραήλ επεκτείνει το στρατηγικό του βάθος, η Τουρκία αντιδρά αμυντικά και η Ελλάδα αναδεικνύεται σε σταθερό γεωπολιτικό κόμβο. Το ζητούμενο για την Αθήνα είναι η ψυχραιμία και η θεσμική εμβάθυνση των συμμαχιών, όχι η θορυβώδης ρητορική.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου