Όπως λέει ο βετεράνος του Βιετνάμ Brian Willson, «Ο αμερικανικός λαός θα πρέπει να βάλει τον εαυτό του στη θέση των λαών που ζουν σε στοχοποιημένες χώρες. Το πως η Βόρειος Κορέα, μια χώρα με πληθυσμό 24 εκατομμύρια, δηλαδή το 1/20 του αντίστοιχου αμερικανικού, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι πάμφτωχο, με έκταση ελαφρώς μεγαλύτερη από αυτήν της πολιτείας της Pennsylvania, συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως παρεξηγημένος δαίμονας, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από τον λαό της».
Αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν, και που έχει μεγάλη σχέση όταν μιλάμε για την «απειλή» της Β. Κορέας, είναι το ότι η συγκεκριμένη χώρα έχασε το 30% του πληθυσμού της λόγω των αμερικανικών βομβαρδισμών στη δεκαετία του `50. Οι αμερικανικές στρατιωτικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι το 20% του πληθυσμού της Β. Κορέας σκοτώθηκε στη διάρκεια μια τριετούς περιόδου εντατικών βομβαρδισμών.
Συγκριτικά, στη διάρκεια του Β`ΠΠ το Ηνωμένο Βασίλειο έχασε το 0.94% του πληθυσμού του, η Γαλλία το 1.35%, η Κίνα το 1.89%, και οι ΗΠΑ μόλις το 0.32%.
Στη διάρκεια όμως του πολέμου της Κορέας, η Β. Κορέα έχασε το 30% του πληθυσμού της, που σημαίνει ότι κάθε οικογένεια έχει χάσει και από ένα τουλάχιστον μέλος της.
Αυτά τα στατιστικά στοιχεία απωλειών αμάχων της Βόρειας Κορέας θα πρέπει να συγκριθούν και με αυτά που συγκέντρωσε για το Ιράκ το πανεπιστήμιο John Hopkins. Σύμφωνα με μια μελέτη του (Lancet Study), από τον Μάρτιο του 2003 έως τον Ιούνιο του 2006 η αμερικανική εισβολή οδήγησε στον θάνατο 655.οοο Ιρακινούς αμάχους.
Η Αμερική ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για τον θάνατο του 30% των κατοίκων της Β. Κορέας. Το αντίθετο μάλιστα. Ο κύριος άξονας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι να δαιμονοποιεί τα θύματα των πολέμων που εξαπολύουν οι ΗΠΑ.
Για περισσότερα από 50 χρόνια, η Ουάσιγκτον συνεισφέρει τα μέγιστα στη πολιτική απομόνωση και στην οικονομική εξαθλίωση της Βόρειας Κορέας, επιβάλλοντας ακόμη και κυρώσεις εναντίον της με σκοπό την αποσταθεροποίηση της οικονομίας της.
Η χώρα απεικονίζεται από τους Αμερικανούς ως μέρος του «άξονα του κακού». Αλλά γιατί;
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Β. Κορέας, που αποτελεί θύμα της αμερικανικής στρατιωτικής επιθετικότητας, περιγράφεται σαν κράτος παρίας, σαν χορηγός τρομοκρατών, και σαν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Σιγά σιγά, αυτές οι ατεκμηρίωτες καταγγελίες αποτελούν μέρος μιας γενικότερης συναίνεσης την οποία δεν τολμούμε να αμφισβητήσουμε. Το ψέμα γίνεται αλήθεια. Η Β. Κορέα θεωρείται απειλή. Και η Αμερική, από θύτης, παρουσιάζεται ως… θύμα.
Οι αμερικανικές προθέσεις ήταν ανέκαθεν η καταστροφή της Β. Κορέας, και η κατασυκοφάντηση του πληθυσμού της. Παράλληλα, η Αμερική εμπόδισε παντοιοτρόπως κάθε προσπάθεια επανένωσης των δυο Κορεών.
Ο αμερικανικός λαός καλά θα κάνει να βάλει τη πολιτική στην άκρη, και να ταυτιστεί με τα βάσανα του βορειοκορεάτικου λαού. Όπως λέει ο Brian Willson: «Όλοι με τους οποίους μίλησα, είχαν και από έναν ή περισσότερους συγγενείς νεκρούς εξαιτίας των αμερικανικών βομβαρδισμών, ακόμη και με ναπάλμ… κάθε μέσο επικοινωνίας, κάθε εγκατάσταση, εργοστάσιο, πόλη, και χωριό, όλα βομβαρδίστηκαν ανηλεώς με διαταγές του στρατηγού MacArthur, το φθινόπωρο του 1950.
Ναυτικές ασκήσεις των ΗΠΑ ανοικτά της Κορέας
Να ξεκαθαρίσουμε για τους Δυτικούς αναγνώστες: Η Βόρειος Κορέα καταστράφηκε ολοσχερώς στη διάρκεια του πολέμου. Ο επικεφαλής της αεροπορικής εκστρατείας εναντίον της ήταν ο στρατηγός Curtis LeMay, που πιο πριν (1945) είχε με περηφάνια διατάξει και οργανώσει τον συνεχή εμπρηστικό βομβαρδισμό της Ιαπωνίας, που κατέστρεψε κυριολεκτικά 63 κύριες πόλεις, και κόστισε τη ζωή εκατομμυρίων αμάχων. Οι ατομικοί βομβαρδισμοί σκότωσαν λιγότερους.
Οκτώ χρόνια αργότερα, και αφού κατέστρεψε και τη Κορέα, ο στρατηγός ανέφερε ότι σε διάστημα τριών ετών, οι δυνάμεις του σκότωσαν το 20% του πληθυσμού βόρεια του 38ου παραλλήλου.
Σχεδόν όλοι όσους γνώρισα ήθελαν να μάθουν την άποψη μου για τις κατηγορίες του Bush, ότι η χώρα τους αποτελεί μέρος του άξονα του κακού. Τους μοιράστηκα την οργή μου αλλά και τις φοβίες μου, και φάνηκαν να ανακουφίζονται όταν κατάλαβαν ότι δεν είναι όλοι οι Αμερικανοί πολεμόχαροι και σκληροί. Όπως όμως και πολλοί άλλοι λαοί τους οποίους η Αμερική αντιμετωπίζει με εχθρότητα, έτσι κι αυτοί, αδυνατούν να καταλάβουν για ποιο λόγο η χώρα μας έχει μια τόσο μεγάλη εμμονή εναντίον τους».
Την ώρα που οι πόλεμοι της Αμερικής και του ΝΑΤΟ σε αυτήν την ευφημιστικά αποκαλούμενη μεταπολεμική εποχή σημαδεύονται από εκατομμύρια θανάτους αθώων, η Αμερική αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ως ο φύλακας της δημοκρατίας, και της παγκόσμιας ειρήνης.
Αποτελεί μάλιστα μεγάλη ειρωνεία η δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών επί τη ευκαιρία του θανάτου του Kim Jong Il, που ζήτησε από την νέα ηγεσία της χώρας να «αγκαλιάσει τον δρόμο της ειρήνης»! Και συνέχισε: «Ανησυχούμε πολύ για το καλό του λαού της Β. Κορέας, και προσευχόμαστε για αυτόν σε αυτές τις δύσκολες εποχές».
Ο εκπρόσωπος του State Department διευκρίνισε πως οι δηλώσεις της Hillary Clinton δεν ήταν έκφραση συλλυπητηρίων, αλλά ένα μήνυμα όσον αφορά στις αμερικανικές προσδοκίες για το νέο καθεστώς.
Έτσι, η Hillary Clinton σκέφτεται το καλό του βορειοκορεάτικου λαού, ο οποίος κάποτε έχασε το 30% των μελών του εξαιτίας του συνεχούς αμερικανικού τριετούς «ανθρωπιστικού» βομβαρδισμού…
Του Michel Chossudovsky
Global Research
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου