Άρθρο κόλαφος για τον Κ.Μητσοτάκη από New York Times
Άρθρο κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά για τον ίδιο τον πρωθυπουργό από την εφημερίδα New York Times! Τίτλος του: «Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι ορατή σε όλους»!Ο Alexander Clapp που το υπογράφει είναι καταπέλτης:
«Είμαι δεσμευμένος», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ένα ακροατήριο βιομηχάνων και επιχειρηματιών τον Απρίλιο του 2018, σε «μια κυβέρνηση των πραγματικά αρίστων». Υπό την ηγεσία του, τα λάθη του παρελθόντος – νεποτισμός, διαφθορά – δεν θα ήταν πλέον ανεκτά. Η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε την ημέρα που έγινε πρωθυπουργός τον Ιούλιο του 2019, θα μπορούσε να «σηκώσει ξανά το κεφάλι της με υπερηφάνεια».
Τρία χρόνια αργότερα, πολλοί ξένοι έχουν πειστεί για τη μεταρρύθμιση. Η Microsoft, η Pfizer και η JP Morgan Chase έχουν δημιουργήσει γραφεία στη χώρα, ένα βελτιωμένο πρόγραμμα βίζας έχει παρακινήσει χιλιάδες «ψηφιακούς νομάδες» να μετεγκατασταθούν στην Αθήνα και μια αδιάκοπη τουριστική ώθηση προσέλκυσε έναν αριθμό ρεκόρ Αμερικανών στο Αιγαίο αυτό το καλοκαίρι. Ακόμη και η εποπτεία της οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση πλησιάζει στο τέλος της. Μετά από μια δεκαετία δυσκολιών, η χώρα φαίνεται ότι έχει υποστεί μια εκπληκτική μεταμόρφωση.
Όμως στην Ελλάδα, μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα φουντώνει. Η διαφθορά και οι συγκρούσεις συμφερόντων που δεσμεύτηκε να ξεριζώσει ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά και, από πολλές απόψεις, φαίνεται ότι έχουν συγκεντρωθεί και εμβαθυνθεί. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν έχει μεταρρυθμιστεί, αλλά έχει λάβει μόνο μια «εικονική» αναμόρφωση, μια αναμόρφωση βιτρίνας. Τις τελευταίες εβδομάδες, ένα σκάνδαλο υποκλοπών αποκάλυψε με εντυπωσιακό τρόπο την υποκείμενη σήψη. Με το όνομα Greece’s Watergate, αποκαλύπτεται η επιτήρηση κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια. Το «Greece 2.0» που υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης, όπως αποδεικνύεται, είναι ακριβώς το ίδιο.
Το σκάνδαλο ξεκίνησε με τον Θανάση Κουκάκη, έναν οικονομικό δημοσιογράφο γνωστό για την έρευνά του σε ισχυρά τραπεζικά πρόσωπα. Τον Ιούνιο του 2020 οι ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών τον έθεσαν υπό παρακολούθηση — και στα δύο τηλέφωνά του— με το σκεπτικό ότι αποτελούσε απειλή για την εθνική ασφάλεια. Δύο μήνες αργότερα, ο κ. Κουκάκης, πληροφορούμενος για τις υποκλοπές, ήρθε αντιμέτωπος με τις αρχές. Η επιτήρησή του σταμάτησε εκείνη την ημέρα.
Αυτό φαινόταν να είναι το τέλος. Στη συνέχεια, τον Ιούλιο του περασμένου έτους, έλαβε ένα μήνυμα κειμένου από άγνωστο αριθμό. «Θανάση, το ξέρεις αυτό;» διάβασε το μήνυμα στα ελληνικά, ακολουθούμενο από έναν σύνδεσμο, στον οποίο έκανε κλικ προχωρώντας στη μόλυνση του iPhone του με το Predator, ένα κακόβουλο λογισμικό υποκλοπής spyware που μετέφερε τα δεδομένα του σε μια μυστηριώδη εταιρεία με έδρα την Αθήνα, με έδρα την Κύπρο, που ονομάζεται Intellexa.
Δεν είναι ο μόνος Έλληνας που έχει λάβει τέτοιο μήνυμα. Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, ο Νίκος Ανδρουλάκης — μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στη συνέχεια ο κύριος υποψήφιος για να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ, το κεντροαριστερό κόμμα της Ελλάδας και ιστορικό αντίπαλο του κόμματος του κ. Μητσοτάκη — έλαβε τον ίδιο σύνδεσμο. Δεν έκανε κλικ. Μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, για λόγους που η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη εξηγήσει επαρκώς, τέθηκε υπό νόμιμη παρακολούθηση από τις ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών.
Για δεκαετίες τώρα, οι υποκλοπές τηλεφώνων είναι ένα απαίσιο χαρακτηριστικό του ελληνικού κράτους. Όμως, επί κ. Μητσοτάκη, η εθνική επιτήρηση έχει επεκταθεί σε μια εν πολλοίς ακαταλόγιστη γραφειοκρατία. Μία από τις πρώτες του πράξεις ως πρωθυπουργός ήταν να θέσει τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες υπό τον άμεσο έλεγχο του γραφείου του και στη συνέχεια να εγκαταστήσει – μέσω νομικής τροποποίησης – ένα πρώην στέλεχος μιας παγκόσμιας εταιρείας ασφαλείας ως διευθυντή της. Έκτοτε, ο αριθμός των ελληνικών τηλεφώνων με bugged αυξάνεται σταθερά. Κατά μέσο όρο πέρυσι, 42 συσκευές εξουσιοδοτήθηκαν για υποκλοπές κάθε μέρα, συνολικά περισσότερα από 15.000 ελληνικά τηλέφωνα βρίσκονταν υπό κρατική επιτήρηση ανά πάσα στιγμή.
Είναι ένας συγκλονιστικός αριθμός. Ωστόσο, αυτή η μορφή υποκλοπής ήταν—τουλάχιστον θεωρητικά— νόμιμη. Η χρήση του Predator, η οποία έχει καταδικαστεί ρητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι κάτι εντελώς άλλο. Θα μπορούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών της Ελλάδας, που ήδη διεξάγουν μια τεράστια εκστρατεία παρακολούθησης, να έχουν αναθέσει ακόμη πιο παρεμβατικές υποκλοπές σε μια σκιώδη ιδιωτική εταιρεία; Θα μπορούσε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη να βρίσκεται πίσω από το χακάρισμα;
Δεν ξέρουμε, αλλά μια ένδειξη προέρχεται από το γραφείο του πρωθυπουργού. Την τέταρτη μέρα στην εξουσία, ο κ. Μητσοτάκης διόρισε γενικό γραμματέα τον Γρηγόρη Δημητριάδη —τον πρώην διευθυντή της προεκλογικής του εκστρατείας και ανιψιό του. Η θέση είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, ένας αγωγός πληροφόρησης μεταξύ του πρωθυπουργού και, μεταξύ άλλων σφαιρών του κράτους, του συγκροτήματος εθνικής ασφάλειας. Τους τελευταίους μήνες, Έλληνες δημοσιογράφοι προχώρησαν σε μια δελεαστική σειρά αποκαλύψεων σχετικά με τον κ. Δημητριάδη, με κυριότερο ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του, έκανε οικονομικές συναλλαγές με κύκλο επιχειρηματιών που είχε συναλλαγές και με τον ιδιοκτήτη της Intellexa.
Παραμένει αναπόδεικτο κατά πόσο γνώριζε ο κ. Μητσοτάκης για την ανάπτυξη του Predator στην Ελλάδα. Δεν έχει ακόμη ασχοληθεί άμεσα με το θέμα, υπονοώντας ότι το σκάνδαλο που εμπλέκει τώρα την κυβέρνησή του θα μπορούσε να είναι έργο «σκοτεινών δυνάμεων εκτός Ελλάδας». Ωστόσο, μέλη της κυβέρνησής του αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς. «Το ελληνικό κράτος δεν έχει προμηθευτεί κανένα παράνομο σύστημα παρακολούθησης από εταιρείες όπως το Predator», επέμεινε ένας υπουργός τον Ιούνιο. Εάν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μπορεί να έχει αγοράσει δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί
Ωστόσο, αυτή η επιτήρηση παραμένει ανοιχτό ερώτημα.
Άλλα ερωτήματα πολλά. Το γραφείο της Intellexa στην Αθήνα, για παράδειγμα, δεν έχει γίνει ακόμη επιδρομή και πιθανώς συνεχίζει να λειτουργεί. Γιατί; Το αποτέλεσμα φαίνεται αλλού: Στις αρχές Αυγούστου, ο επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών του κ. Μητσοτάκη και ο γενικός γραμματέας του παραιτήθηκαν. Ούτε η παραίτηση, έσπευσε να διευκρινήσει το γραφείο του πρωθυπουργού και ένας κυβερνητικός αξιωματούχος, δεν είχαν καμία σχέση με το Predator. Ο ένας είχε εμπλακεί σε «λανθασμένες ενέργειες», ενώ ο άλλος ήταν θύμα ενός «τοξικού κλίματος». Ποιες ήταν αυτές οι ενέργειες και γιατί το περιβάλλον επιδεινώθηκε δεν έχει διευκρινιστεί.
Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ότι η διαφθορά υπό τον κ. Μητσοτάκη είναι αναγκαστικά πιο ενδημική από ό,τι σε προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις — ή σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. (Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης και οι δημοσιογράφοι έχουν γίνει στόχος spyware στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ουγγαρία και την Πολωνία.) Είναι μάλλον η μη βιώσιμη αντίφαση μεταξύ της χώρας που ο κ. Μητσοτάκης επιμένει να δείχνει στο εξωτερικό — ένα αδιαμφισβήτητο δημοκρατικό κράτος στο οποίο οι φιλελεύθεροι καλόπιστοι θα πρέπει να ανταμείβονται με εταιρικές επενδύσεις και τουριστικά δολάρια — και εκείνου του οποίου πραγματικά προεδρεύει.
Τον Μάιο, καθώς οι βίδες του κατασκοπευτικού σκανδάλου είχαν αρχίσει να γυρίζουν, ο κ. Μητσοτάκης πέταξε στην Ουάσιγκτον για να εκφωνήσει μια ομιλία στο Κογκρέσο σχετικά με τη σημασία της διατήρησης των δημοκρατικών αξιών και της καταπολέμησης της αυταρχικής υπερβολής. Για 40 λεπτά εξέθεσε την αναγκαιότητα της κοινωνικής εμπιστοσύνης και των ισχυρών θεσμών. «Οι αρχαίοι Έλληνες», είπε ανάμεσα σε χειροκροτήματα, «θεωρούσαν την αλαζονεία, τον εξτρεμισμό και την υπερβολή τις χειρότερες απειλές για τη δημοκρατία».
Το ερώτημα για τον κ. Μητσοτάκη είναι: Γιατί δεν αισθάνεται το ίδιο;
Δημοσίευση σχολίου