Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού
Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού στηρίζεται στην συνέχεια της ελληνικής κυριαρχίας πάνω στον κεντρικό άξονα της Ανατολικής Μεσογείου, από τα ανοιχτά των ακτών του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Συρίας μέχρι την είσοδο της Αδριατικής βόρεια των Διαποντίων Νήσων. Μια απλή ματιά στον χάρτη φανερώνει ότι το κέντρο βάρους αυτής της μικτής θαλασσοχερσαίας περιοχής κείται στην ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων, με εξέχουσα την νήσο Ρόδο.
Η αποτελεσματική σύμπηξη ενιαίου και συνεχούς αμυντικού μετώπου Ελλάδας και Κύπρου απέναντι στην δομική απειλή από την Τουρκία, κατά την έννοια του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου που εισήγαγε ο αείμνηστος πατριώτης καθηγητής Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης και έκρυψαν στα συρτάρια η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και απαξάπασες οι διάδοχοί της κυβερνήσεις από το 1996 και εντεύθεν, το οποίο θα θωρακίζει σφιχτά τα προπύργια του Ελληνισμού από την Θράκη μέχρι την Κύπρο, προϋποθέτει λοιπόν την ανάδειξη των Δωδεκανήσων και ειδικά της Ρόδου σε σημείο στρατηγικής ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας, μέσω της δημιουργίας κεντρικής χερσαίας και αεροναυτικής ελληνικής βάσης.
Πιο συγκεκριμένα, η τρέχουσα αμυντική διάταξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων είναι επιεικώς προβληματική. Ο λόγος είναι ότι βασίζεται σε μικροελλαδικές/παλαιοελλαδικές αντιλήψεις που συμπυκνώνονται σε φράσεις όπως «η Κύπρος κείται μακράν», ως αν η Κύπρος να μην αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του Ελληνισμού. Αυτή η μικροελλαδική οπτική επεκτείνεται δυστυχώς ακόμα και επί των ακριτικών τμημάτων της ίδιας της ελλαδικής επικράτειας, όπως τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, αντιμετωπίζοντάς τα με την νοσηρή λογική ότι αυτά είναι «λιγότερο ελληνικά» απ’ ό,τι για παράδειγμα η Πελοπόννησος ή η Θεσσαλία.
Με βάση αυτή την μειοδοτική αντίληψη, οι μεγάλες βάσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ειδικά του ναυτικού και της αεροπορίας, είναι τοποθετημένες πολύ μακριά από το θαλασσοχερσαίο μέτωπο με την Τουρκία, σε σημεία είτε της ηπειρωτικής Ελλάδας (Λάρισα) είτε του νότιου άκρου του Αιγαίου (Κρήτη). Αυτή η υποβέλτιστη κατανομή των ελληνικών «ορμητηρίων» δημιουργεί κομβικό στρατηγικό μειονέκτημα στον Ελληνισμό, αφού αφήνει στην Τουρκία το πλεονέκτημα της άμεσης προσβολής των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Κύπρου χωρίς ο Ελληνισμός να έχει την δυνατότητα ισχυρής αντίστασης στην πρώτη του γραμμή άμυνας. Δεν είναι δυνατόν η άμυνα της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου, της Κω και της Ρόδου να εξαρτάται από βάσεις σε απόσταση μεγαλύτερη των 200 χιλιομέτρων από αυτές (Λάρισα, Σούδα, Καστέλλι, Σαλαμίνα), την στιγμή που η αναμενόμενη επίθεση που θα δεχτούν θα προέρχεται από βάσεις της δυτικής Μικράς Ασίας σε μικρότερη απόσταση από την προαναφερθείσα (Ακσάζ, Μπαλικεσίρ, Γκαζιεμίρ Σμύρνης). Πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί η άμυνα της Κύπρου να εξαρτάται από βάσεις σε απόσταση 700 χιλιομέτρων (Σούδα, Καστέλλι), την στιγμή που η Κύπρος αναμένεται να δεχθεί επίθεση από βάσεις σε απόσταση μικρότερη των 300 χιλιομέτρων (Αλεξανδρέττα). Πώς όμως γίνεται να προστατευθεί αποτελεσματικά ένα θαλασσοχερσαίο μέτωπο συνολικού μήκους άνω των 1000 χιλιομέτρων χωρίς να πολυδιασπαστούν οι διαθέσιμες δυνάμεις και χωρίς να δοθεί πρόωρη αφορμή στην κατοχική δύναμη να επιτεθεί λόγω άμεσης εγκατάστασης ελλαδικών δυνάμεων στην Κύπρο;
Η απάντηση είναι απλή και προκύπτει με μια απλή ματιά στον χάρτη: με την μέχρις εσχάτων ενίσχυση του κεντρικού σημείου του ελληνοτουρκικού μετώπου – της Ρόδου. Κατά το κοινώς λεγόμενο, η Ρόδος πρέπει να γίνει «αστακός». Αυτό θα υλοποιηθεί με την δημιουργία μιας πρώτης τάξεως μικτής χερσαίας και αεροναυτικής βάσης – ενός ελληνικού Περλ Χάρμπορ – στην νήσο της Ρόδου. Με την κίνηση αυτή, εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλοί στόχοι:
Η απάντηση είναι απλή και προκύπτει με μια απλή ματιά στον χάρτη: με την μέχρις εσχάτων ενίσχυση του κεντρικού σημείου του ελληνοτουρκικού μετώπου – της Ρόδου. Κατά το κοινώς λεγόμενο, η Ρόδος πρέπει να γίνει «αστακός». Αυτό θα υλοποιηθεί με την δημιουργία μιας πρώτης τάξεως μικτής χερσαίας και αεροναυτικής βάσης – ενός ελληνικού Περλ Χάρμπορ – στην νήσο της Ρόδου. Με την κίνηση αυτή, εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλοί στόχοι:
- Ενοποιείται η πρώτη γραμμή άμυνας του Ελληνισμού έναντι της Τουρκίας από την Κύπρο μέχρι τον Έβρο. Παύει η άμυνα να εξαρτάται από ασύνδετα μεταξύ τους, διάσπαρτα σημεία – Κύπρος, Κρήτη, Έβρος, υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα – τα οποία αφήνουν ελλιπώς θωρακισμένο το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Με αυτό τον τρόπο, ενσαρκώνεται και αποκτά στρατηγικό νόημα το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, αφού τέτοιος χώρος υφίσταται μόνον εάν είναι αδιάσπαστος και ισχυρά συνεκτικός.
- Μειώνεται δραστικά ο ελάχιστος χρόνος για αεροπορική επέμβαση στην Κύπρο. Η απόσταση της Κύπρου από την Ρόδο είναι μόλις 400 χιλιόμετρα, δηλαδή περίπου υποδιπλάσια από την απόσταση της Κύπρου από την Σούδα. Επιπλέον, οι ναυτικές δυνάμεις που θα σταθμεύουν στην βάση θα δύνανται να επιχειρήσουν πέριξ της Κύπρου πολύ ευκολότερα έχοντας ως βάση την κατά πολύ κοντινότερη Ρόδο και να αποκλείσουν άμεσα τις εχθρικές τουρκικές ναυτικές δυνάμεις που θα προέρχονται από την βάση του Ακσάζ, γεγονός κρισιμότατο στην πολύ πιθανή δυστυχώς περίπτωση στην οποία δεν θα υπάρχει θωρακισμένο σημείο ελλιμενισμού στην ίδια την Κύπρο.
- Προστατεύεται άμεσα το συνδετικό σημείο των δύο ελληνικών κρατών, το Καστελλόριζο, η ύπαρξη του οποίου εγγυάται με βάση το Διεθνές Δίκαιο και την σύμβαση UNCLOS την ζωτικότατης σημασίας επαφή των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.
- Επιτυγχάνεται καλύτερη υπεράσπιση και των υπόλοιπων Δωδεκανήσων λόγω της εγγύτητάς τους με την Ρόδο. Το ίδιο ισχύει και για την Σάμο, ενώ ακόμα και οι Χίος και Λέσβος δεν απέχουν από την Ρόδο πολύ περισσότερο απ’ όσο απέχουν από τον Αλμυρό και την Λάρισα.
- Δίνεται η δυνατότητα πολύ ευκολότερης αεροπορικής προσβολής κρίσιμων και ευαίσθητων στόχων στην Τουρκία, όπως η Άγκυρα, η Σμύρνη και το Ικόνιο λόγω της επίσης πολύ μεγαλύτερης εγγύτητάς τους με την Ρόδο.
- Σε απώτατο στάδιο, η Ρόδος προσφέρει στρατηγικά στον Ελληνισμό την δυνατότητα αντεπίθεσης μεγάλης κλίμακας με απόβαση σε κατάλληλα επιλεγμένη χερσόνησο των αντικείμενων ακτών της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, στο πλαίσιο της ανταπόδοσης πιθανού ισχυρού πρώτου πλήγματος της Τουρκίας σε Κύπρο ή Αιγαίο. Ο λόγος είναι ότι το ενιαίο θαλασσοχερσαίο ελληνοτουρκικό μέτωπο σχηματίζει ένα νοητό «L», με την γωνία του να βρίσκεται ακριβώς στην Ρόδο και στο αντικείμενο νοτιοδυτικό άκρο της Μικράς Ασίας. Το άκρο αυτό αποτελεί σε επιτελική ορολογία την «εξέχουσα» της τουρκικής πλευράς, η οποία είναι εξ ορισμού το ευαλωτότερο σημείο της τουρκικής άμυνας, αφού προς αυτό συγκλίνουν οι κατευθύνσεις προσβολής από τις ελληνικές δυνάμεις από τα γειτονικά σημεία του μετώπου, ενώ οι Τούρκοι μπορούν να το ενισχύσουν μόνο από βορειοανατολικά. Η απόβαση δύναται να στοχεύσει χερσόνησο όπως αυτή της Κνίδου ή της Αλικαρνασσού, διότι μετά την πλήρη απελευθέρωση της επιλεγμένης χερσονήσου θα υπάρχει πολύ μικρή δυνατότητα προσβολής της μέσω ξηράς λόγω της στενότητας των ισθμών με τους οποίους και οι δύο προαναφερθείσες χερσόνησοι επικοινωνούν με την υπόλοιπη Μικρά Ασία.
Περνώντας όμως στο δια ταύτα, είναι προσδοκητέα μια τέτοια πρωτοβουλία έμπρακτης εφαρμογής και υλοποίησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου από το παρόν σύστημα πολιτικοοικονομικής εξουσίας της Ελλάδας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις βασικές παρατάξεις-εκφραστές του; Η απάντηση είναι δυστυχώς όχι. Και εξηγούμεθα:Ο πρόεδρος της ΝΔ και νυν πρωθυπουργός φέρεται σύμφωνα με τον έγκυρο Κύπριο δημοσιογράφο και εκδότη Κώστα Χατζηκωστή και την μαρτυρία του τέως Προέδρου Αναστασιάδη σε αυτόν η οποία δημοσιεύτηκε στην «Εστία» να προέτρεπε τον Πρόεδρο να σταματήσει τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ γιατί προκαλεί πρόβλημα με την Τουρκία! Είναι δυνατόν ένα πρόσωπο που μειοδοτεί με αυτό τον τρόπο ως προς κυριαρχικά δικαιώματα ελληνικού κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, να προαγάγει την ενιαία υπεράσπιση αυτού του κράτους από κοινού με την Ελλάδα;
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργός ρωτούσε ρητορικά σε δημόσια συνέντευξή του αν «έχει σύνορα η θάλασσα», αναφερόμενος στο Αιγαίο! Είναι δυνατόν αυτό το πρόσωπο, το οποίο αδυνατεί να αντιληφθεί ή να αποδεχτεί την έννοια της εθνικής – εν προκειμένω της ελληνικής – κυριαρχίας επί θαλάσσιων περιοχών πέραν χερσαίων, να υλοποιήσει ένα δόγμα το οποίο εδράζεται ακριβώς στην προάσπιση κυριαρχίας επί μιας μικτής θαλασσοχερσαίας περιοχής;
Η παράταξη του ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε στην σύναψη των Μνημονίων, τα οποία υποθήκευσαν την οικονομική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας μας. Παράλληλα, κατάργησε το 2009 τα ύψιστης εθνικής σημασίας υπουργεία Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου, χωρίς να αιτιολογήσει δημόσια αυτή την απόφαση ή να την έχει προαναγγείλει καθαρά προτού εκλεγεί κυβέρνηση το 2009. Είναι δυνατόν μια παράταξη που εξοστρακίζει το Αιγαίο, την Μακεδονία και την Θράκη από τον πυρήνα του κυβερνητικού έργου να υπερασπιστεί αυτές τις περιοχές της Ελλάδας από κοινού με την Κύπρο εφαρμόζοντας το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου;
Με την σειρά των Μνημονίων που υπέγραψαν από το 2010 μέχρι και το 2015 οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ενεχειριάστηκε η εθνική δημόσια περιουσία και οι στρατηγικές υποδομές της χώρας στους ξένους δανειστές, οι οποίοι έχουν κατ’ αυτό τον τρόπο καταστεί κυριολεκτικά επικυρίαρχοι της Ελλάδας. Ειδικότερα ως προς το θέμα που εξετάζουμε στο παρόν άρθρο περί της στρατιωτικής ενίσχυσης της Ρόδου και της ανάδειξής της σε κεντρικό σημείο του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου, πώς θα μπορούσε αυτή να πραγματωθεί από πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έστρωσαν τον δρόμο ή ολοκλήρωσαν την μεταβίβαση 14 πολιτικών αεροδρομίων της χώρας, εν προκειμένω του αεροδρομίου της Ρόδου, σε εταιρεία γερμανικών συμφερόντων, την Φραπόρτ; Πόσω μάλλον όταν οι όροι αυτής της μεταβίβασης περιλαμβάνουν, όπως ανέδειξε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των εκλογών του 2019 η τότε υπ. βουλευτής Δωδεκανήσων Ευαγγελία Παναή, την ανάγκη γραπτής έγκρισης της Φραπόρτ – διάβαζε Γερμανίας – προκειμένου να μπορεί το αεροδρόμιο της Ρόδου να χρησιμοποιηθεί εκτάκτως για στρατιωτικές επιχειρήσεις, ακόμα και εάν πρόκειται για κατάσταση εθνικού συναγερμού όπως στην περίπτωση τουρκικής εισβολής;
Καταληκτικά, το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και ακόμα περισσότερο η εθνική επιβίωση του Ελληνισμού απέναντι στην χιλιετή υπαρξιακή απειλή που αυτός υφίσταται από τον γενοκτόνο τουρκικό επεκτατισμό περνά όχι μόνο από την Ρόδο αλλά και, πρωταρχικά, από την πολιτική αλλαγή σε Ελλάδα και Κύπρο, μέσα από την στήριξη από τον ελληνικό λαό και την ανάδειξη στην εξουσία των υπαρκτών πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων στις δύο κρατικές οντότητες οι οποίες συνδυάζουν την δημοκρατικότητα με τον υγιή πατριωτισμό και τοποθετούν τα συμφέροντα του λαού αυτού – τα οποία ταυτίζονται με τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους και την προάσπιση της πανάρχαιας ταυτότητάς του – πάνω από τα συμφέροντα των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών επικυρίαρχων του Ελληνισμού, τα οποία πλείστες όσες φορές βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τα πρώτα. Γιατί, όπως έχει επισημάνει ευστοχότατα ο διεισδυτικότατος Γιώργος Καραμπελιάς, οι ηγέτες που δεν αγαπούν την χώρα τους δεν δύνανται να αγαπούν και τον λαό της. Στην προαναφερθείσα σύγκρουση των συμφερόντων του ελληνικού λαού με εκείνα των ξένων επικυρίαρχων του Ελληνισμού και στον τρόπο που οι επικυρίαρχοι αυτοί επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των ελληνικών θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο.
Δημοσίευση σχολίου