Θεαματικά ανησυχητική είναι η εικόνα που μεταφέρει το Ευρωβαρόμετρο για την Ελλάδα και τις απόψεις που επικρατούν μεταξύ των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι κατά 98% θεωρούν κακή την εικόνα της οικονομίας, κατά 44% δεν αισθάνονται Ευρωπαίοι πολίτες, κατά 62% αναμένουν χειροτέρευση της κατάστασής τους, κατά 90% δεν εμπιστεύονται την κυβέρνησή τους.
Στοιχεία παραπλήσια καταγράφονται και στις άλλες χώρες οι οποίες ζουν έντονα τα αποτελέσματα της κρίσης, αλλά στην Ελλάδα συναντώνται οι χειρότεροι δείκτες σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Τώρα πλέον δεν έχει μεγάλη σημασία αν δικαίως ή αδίκως ο ελληνικός λαός έχει διαμορφώσει αυτή την άποψη για τη χώρα του, το μέλλον του, την κυβέρνησή του, το ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο ανήκει. Δεν μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο στην αξιολόγηση της κατάστασης η συνυπευθυνότητα για τα βήματα τα οποία έχουμε ακολουθήσει εδώ και αρκετά χρόνια.
Σημασία έχει πλέον η ίδια η πραγματικότητα: Οι Ελληνες πολίτες είναι απολύτως ανασφαλείς, με πολύ κακή οικονομική κατάσταση, χωρίς καθόλου εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή τους, αντιευρωπαϊστές και με απουσία δυνατότητας να κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολύ σαφή: Τι ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε ως αντίδραση και πολιτική συμπεριφορά από ένα λαό με αυτά τα χαρακτηριστικά; Πόσο κοντά μπορεί να βρισκόμαστε σε κοινωνικές εντάσεις, με άγνωστη αφετηρία και εξίσου άγνωστη κατάληξη;
Δεν πρόκειται για θεωρητικές προσεγγίσεις και ασκήσεις επί χάρτου, αλλά για την πραγματικότητα που μας δείχνει το χειρότερο πρόσωπό της και πάνω στην οποία μπορεί να εξυφάνει κανείς τα πλέον δυσοίωνα σενάρια. Δόσεις δανείου, προαπαιτούμενα, έλεγχοι προόδου, εγκρίσεις βρίσκονται στη μία πλευρά του νομίσματος που περιλαμβάνει το λεξιλόγιο της κρίσης. Και στην άλλη του πλευρά υπάρχουν η τεράστια ανεργία, τα λουκέτα των επιχειρήσεων, η απώλεια του βιοτικού επιπέδου, η κατάρρευση του κράτους πρόνοιας. Αυτό το νόμισμα δεν έχει κανείς τα περιθώρια να το «στρίψει» για να δει πού θα «κάτσει».
Λίγο μπορεί να ωφελήσει η ανάπτυξη επιχειρημάτων για την ορθότητα των επιλογών υπέρ της μιας ή της άλλης κατεύθυνσης. Αυτό που μπορεί να μετρήσει κανείς είναι τα αποτελέσματα τα οποία θα αναιρέσουν τις οποιεσδήποτε εύκολες και επιπόλαιες πολιτικές προσεγγίσεις, αλλά κυρίως θα απαλύνουν τις επιπτώσεις της κρίσης σε αυτούς που τις υφίστανται. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αργούν και ο χρόνος τρέχει αρνητικά για τους Ευρωπαίους και τις ηγεσίες τους...
naftemporiki
πηγή
Δημοσίευση σχολίου