Θα πρέπει οι ΗΠΑ να εξοπλίσουν την Ουκρανία κατά της Ρωσίας; Πριν απαντήσει κανείς θετικά θα πρέπει να αναλογιστεί πως τα όπλα από μόνα τους δεν αρκούν να επιτρέψουν σε έναν αδύναμο δρώντα να πολεμήσει εναντίον μιας μεγάλης δύναμης. Αν οι ΗΠΑ εμπλακεί και αποστείλει όπλα στην Ουκρανία, θα έχει δεσμευτεί και πέρα από αυτό. Όταν η Ουκρανία χρειαστεί και πάλι βοήθεια οι ΗΠΑ θα πρέπει να εμπλακούν βαθύτερα, για να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους, ακόμα και παρέχοντας αεροπορική υποστήριξη στην Ουκρανία.
Του Noah Feldman
ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: «First Weapons, Then What for Ukraine?» (Πρώτα όπλα, μετά τί για την Ουκρανία;)
ΠΗΓΗ: http://www.bloombergview.com/
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Αυτή την στιγμή ουδείς στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν σκέφτεται ότι πρέπει οι ΗΠΑ να εμπλακούν σε αεροπορικό πόλεμο στην Ουκρανία. Κατά συνέπεια το σενάριο της αποστολής όπλων πρέπει να επανεξεταστεί. Το βασικό ερώτημα είναι το αν μπορεί η αποστολή όπλων να μεταβάλει την κατάσταση και να επιτρέψει στους Ουκρανούς να πολεμήσουν αποτελεσματικά τη Ρωσία.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ενίσχυσαν με όπλα διαφόρους στον μεταξύ τους αγώνα, προσπαθώντας να εξαπλώσουν την επιρροή τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι αποστολές όπλων δεν έκριναν τις συγκρούσεις.
Στην Κεντρική Αμερική, για παράδειγμα, οι αποστολές σοβιετικών όπλων δεν απέδωσαν. Στη Βορειοδυτική και στη Νοτιοανατολική Ασία, η αρχικές αποστολές όπλων οδήγησαν, τελικά, σε εμπλοκή δυνάμεων, όπως έγινε στην Κορέα, αλλά και στο Βιετνάμ. Η μόνη περίπτωση που η αποστολή οπλισμού έκρινε μια σύγκρουση είναι αυτή της ενίσχυσης των Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν κατά των Σοβιετικών.
Ωστόσο, αν και οι πύραυλοι Stinger αποδείχθηκαν πολύτιμοι για τους Αφγανούς, οι Σοβιετικοί δεν θα μπορούσαν ούτως ή άλλως να κρατηθούν στο Αφγανιστάν. Από τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου και έπειτα η πολιτική της αποστολής όπλων απέτυχε και πάλι. Οι αντίπαλοι του Καντάφι στη Λιβύη δεν μπορούσαν να νικήσουν χωρίς την υποστήριξη της Δύσης. Οι κατά του Άσαντ μαχητές, οι οποίοι ενισχύθηκαν με οπλισμό από την αρχή, δεν πέτυχαν τίποτα.
Η Ουκρανία, προφανώς, βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τους διάφορους αντάρτες και μπορεί να επωφεληθεί από την αποστολή αμερικανικών όπλων, αλλά και πάλι είναι πολύ αδύναμη σε σχέση με τη Ρωσία. Ίσως αν λάβει σημαντική υποστήριξη θα μπορούσε να κρατήσει έναντι των Ρώσων. Αλλά και πάλι η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να υποχρεώσει τον Πούτιν να μεταβάλει, δραματικά, την στρατηγική του, ούτε θα τον αποτρέψει από περεταίρω επιθετικές ενέργειες.
Η στρατηγική του Πούτιν είναι η διατήρηση μιας χαμηλής έντασης στρατιωτικής πίεσης προς το Κίεβο, θέλοντας να υποχρεώσει τους Ουκρανούς να αντιληφθούν ότι δεν έχουν ελπίδες νίκης εναντίον της Ρωσίας. Παρά δε τα οικονομικά προβλήματα, λόγω πτώσης των τιμών του πετρελαίου και τις κατά της Ρωσίας κυρώσεις, η ρωσική κοινή γνώμη στηρίζει τον Πούτιν. Είναι λοιπόν απίθανο ο Πούτιν να καμφθεί μόνο και μόνο γιατί οι Ουκρανοί θα αποκτήσουν περισσότερα όπλα.
Ακόμα πρέπει και να εξεταστεί το σενάριο τι θα συμβεί αν, παρά την αποστολή αμερικανικού οπλισμού, οι Ουκρανοί εξακολουθούν να ηττούνται. Αυτή την στιγμή το κόστος της ρωσικής επιθετικότητας είναι χαμηλό για τις ΗΠΑ και αφορά την αξιοπιστία τους ως εγγυήτριας δύναμης βάσει του Μνημονίου της Βουδαπέστης του 1994. Αν όμως οι ΗΠΑ βοηθήσουν την Ουκρανία και η βοήθεια αυτή αποδειχθεί ανεπαρκής, το κόστος της αμερικανικής αποτυχίας θα είναι πολύ μεγάλο.Οι ΗΠΑ και ο πρόεδρος Ομπάμα θα χρεωθούν την αποτυχία επηρεασμού της ισορροπίας δυνάμεων στην κεντρική Ευρώπη. Αυτό το γεγονός θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στο γόητρο των ΗΠΑ, το οποίο έχει ήδη πληγεί από την αδυναμία αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους.
Υπό αυτές τις συνθήκες η αποτυχία θα υποχρεώσει τις ΗΠΑ να στείλουν ακόμα περισσότερη βοήθεια στην Ουκρανία και αν η αποστολή βοήθειας δεν επιτύχει, τότε δεν μένει παρά η αεροπορική υποστήριξη. Το ενδεχόμενο ανοικτής πολεμικής αναμέτρησης με ρωσικά στρατεύματα δεν είναι ευχάριστο, στην καλύτερη περίπτωση. Όμως θα κρίνεται το γόητρο των ΗΠΑ και το φάντασμα του Νέβιλ Τσάμπερλεν θα ξυπνήσει ξανά, την ώρα που τα «γεράκια» θα δηλώνουν πως η αδράνεια σημαίνει συνθηκολόγηση.
Η αποστολή όπλων μπορεί να οδηγήσει σε περεταίρω κλιμάκωση. Η ρωσική επιβουλή προς την Ουκρανία, ήδη, αποτελεί κομβική δοκιμασία για την αμερικανική ισχύ και η αντιμετώπισή της είναι κρίσιμο ζήτημα για τις ΗΠΑ. Πρέπει όμως να εξεταστεί καλά του που θα οδηγήσει η αποστολή όπλων και όχι να ειδωθεί ως ένας απλός τρόπος αντιμετώπισης μιας επιθετικής και επεκτατικής δύναμης.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου