ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
“Η Αρμενία πρέπει να επιστρέψει το έδαφος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν.” Με μια πρώτη ματιά δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο με αυτά τα λόγια του Ali Velayati, συμβούλου διεθνών υποθέσεων του ανώτατου ηγέτη του Ιράν (rahbar).
Ναι, οι Πέρσες και οι Αζέροι είναι Σιίτες, ενώ εκατομμύρια Αζέροι ζουν στο Ιράν, ένας από τους οποίους είναι ο ίδιος Ραχμπάρ, ο πνευματικός ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας, Αλί Χαμενεΐ.
Όλα αυτά φαίνεται να αρκούν για να υποστηρίξουν τον γείτονα, αλλά το γεγονός είναι ότι στο Ιράν συμπαθούσαν τους Αρμένιους, και στο πλαίσιο της τρέχουσας σύγκρουσης, αδέσποτες βολές του Αζερμπαϊτζάν φτάνουν περιοδικά στην επικράτειά του Ιράν.
Επιπλέον, υπάρχει υποψία ότι ο θανάσιμος εχθρός της Ισλαμικής Δημοκρατίας, το Ισραήλ, οπλίζει το Αζερμπαϊτζάν όχι εναντίον της Αρμενίας, αλλά εναντίον του ίδιου του Ιράν. Γνωρίζουν ότι στο Μπακού είναι καχύποπτοι προς το καθεστώς των Αγιατολάχ, που το αντιλαμβάνονται ως πηγή εξτρεμιστικών ιδεών.
Κοντολογίς, για να πάρει το Ιράν την πλευρά του Αζερμπαϊτζάν, κάτι σημαντικό έπρεπε να συμβεί. Για παράδειγμα, μια σημαντική αύξηση των αυτοκρατορικών συναισθημάτων μεταξύ της ιρανικής ελίτ.
Ο σύμβουλος του rahbar για διεθνή θέματα είναι μια σημαντική θέση. Ο Ali Velayati δεν θα έλεγε κάτι στο οποίο δεν θα συμφωνούσε ο πνευματικός ηγέτης. Ωστόσο, πρέπει να δοθεί προσοχή σε κάτι άλλο: χωρίς να περιοριστεί στην υποστήριξη της εδαφικής ακεραιότητας του Αζερμπαϊτζάν, ο Velayati κατηγόρησε την Άγκυρα για πρόκληση στρατιωτικής σύγκρουσης και προσέφερε τη βοήθεια της Τεχεράνης ως διαμεσολαβητή για την αποκατάσταση της ειρήνης.
Η όλη υπόθεση φαίνεται σαν να αφορά τις εποχές που η περσική και οθωμανική αυτοκρατορία πολεμούσαν για το Μπακού. Ο Τούρκος ηγέτης Ρετζέπ Ερντογάν θεωρείται πράγματι ο κύριος υποκινητής του νέου πολέμου στον Νότιο Καύκασο, που μέσω αυτού επιλύει κυρίως εσωτερικά του πολιτικά προβλήματα.
Σε αυτήν την κατάσταση, το Ιράν μπορεί να σκεφτεί ευρύτερα και να προχωρήσει προς την ανάληψη της αποστολής του ηγέτη και προστάτη ολόκληρου του σιιτικού κόσμου. Αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα το Αζερμπαϊτζάν ως μέρος αυτού του κόσμου, ενώ ο Ερντογάν είναι εχθρός αυτού του κόσμου, όπως φάνηκε καθαρά και στη Συρία, όπου οι Ιρανοί, σε αντίθεση με τους Τούρκους, κατάφεραν να επιτύχουν μια σημαντική επιτυχία, να αυξήσουν την επιρροή τους και να πυροδοτήσουν τις φιλοδοξίες τους.
Μόνο ένας βραδύνους δεν αντιλαμβάνεται τον τρέχοντα πόλεμο εναντίον του Καραμπάχ ως απόδειξη της απόπειρας ανασύστασης μιας νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όμως ο πόλεμος μπορεί επίσης να ξυπνήσει μια άλλη δύναμη από το παρελθόν – τους Πέρσες, που έχουν ήδη σκληρύνει από τη διπλωματική και στρατιωτική αντιπαράθεσή τους με τους Τούρκους στη Συρία.
Μέχρι στιγμής, η Τεχεράνη ζητά ειρήνη, αλλά παρόλα αυτά η αλλαγή του στρατοπέδου στη σύγκρουση είναι κάτι που δείχνει μια νέα αντίληψη των Περσών για κάτι μεγάλο και φιλόδοξο – που εφεξής δεν φοβούνται τον αυτονομισμό των Αζέρων αλλά συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα για τον Νότιο Καύκασο.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου