Δύσκολοι καιροί για επιστήμονες: Οι οικονομολόγοι αδυνατούν να μας εξηγήσουν πώς το όνειρο της παγκοσμιοποίησης μεταβλήθηκε σε παραμύθι και οι αστροφυσικοί μετατρέπουν το... κάποτε παραμύθι των εξωγήινων σε απτή προοπτική! Αλλά, αν οι πρώτοι πιέζονται από τα θύματα της απρονοησίας τους να δώσουν εξηγήσεις, οι δεύτεροι από τι ωθούνται να προβούν σε εκτιμήσεις που δεν τόλμησαν ποτέ στο παρελθόν; Διότι- για τους πολλούς που δεν πρόσεξαν τις σχετικές ειδήσεις - από την αρχή αυτής της χρονιάς έχουμε μια έντονη επαναφορά εξωγήινων σεναρίων στο προσκήνιο. Οχι από ευφάνταστους «ουφολόγους» αυτή τη φορά, αλλά από τα πιο σεβαστά επιστημονικά χείλη!
«Εξωγήινη» επιστημονική ταραχή
Την αρχή έκανε η Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου (η Ακαδημία των Βρετανών), που διοργάνωσε συνέδριο στις 25 Ιανουαρίου με θέμα την ύπαρξη εξωγήινων. Ο κύριος ομιλητής του συνεδρίου, καθηγητής Εξελικτικής Παλαιοβιολογίας στο Κέιμπριτζ Simon Conway Μorris τάχθηκε όχι απλώς υπέρ της ύπαρξης εξωγήινων αλλά και ότι «αυτοί μπορεί να μας μοιάζουν τόσο εμφανισιακά όσο και στα ελαττώματά μας, όπως η απληστία, η βία και η τάση να εκμεταλλεύονται πόρους άλλων».
Τη σκυτάλη παρέλαβε στις 25 Απριλίου ο πασίγνωστος μελετητής των Μαύρων Οπών, Stephen W. Ηawking: « Οι ίδιοι οι αριθμοί καθιστούν την ύπαρξη εξωγήινων απόλυτα λογική» είπε. «Φαντάζομαι ότι πιθανόν ζουν σε μεγάλα διαστημόπλοια, έχοντας εξαντλήσει όλους τους πόρους του μητρικού τους πλανήτη. Τόσο αναπτυγμένοι εξωγήινοι θα μπορούσαν ίσως να γίνουν νομάδες,που επιζητούν να κατακτήσουν και εποικήσουν όποιον πλανήτη βρουν.Αν τέτοιοι εξωγήινοι μας επισκεφθούν ποτέ,νομίζω ότι η έκβαση θα είναι παραπλήσια εκείνης που είχε η απόβαση του Κολόμβου στην Αμερική και η οποία δεν επεφύλαξε καλή τύχη στους ιθαγενείς». Επομένως; «Επομένως» συμπλήρωσε ο Ηawking «το να προσπαθήσει κανείς να έλθει σε επαφή μαζί τους είναι αρκετά ριψοκίνδυνο».
Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν φυσικά αναταραχή και απορίες, αλλά εν μέσω οικονομικής κρίσης... λίγοι θα έψαχναν το «γιατί και πώς». Ωστόσο ακριβώς την προηγούμενη ημέρα, στις 24 Απριλίου 2010, είχε συμβεί κάτι ανεπανάληπτο, κάτι που ίσως στο μέλλον εξηγήσει πολλά- και ίσως χαρακτηρισθεί από τους ιστορικούς «αρχή νέας εποχής»: Ενας πύραυλος εκτοξεύθηκε από τη Φλόριδα των ΗΠΑ, θέτοντας σε τροχιά ένα νέο διαστημικό σκάφος ονόματι Χ-37Β ή Οrbital Τest Vehicle. Το σκάφος αυτό μοιάζει αρκετά με το γνωστό Space Shuttle, αλλά διαφέρει σε κάποια σημαντικότατα σημεία: Δεν ανήκει στη ΝΑSΑ, αλλά στο Πεντάγωνο, είναι μικρότερο από το Space Shuttle και πλήρως ρομποτικό, εκτελεί άκρως μυστική αποστολή και... είναι το πρώτο γήινο σκάφος εξοπλισμένο για μάχες στο Διάστημα! Να πολεμήσει με ποιον και γιατί;...
Graffiti στα σπαρτά
Σίγουρα, οι θιασώτες της ουφολογίας θα έσπευδαν να μας απαντήσουν με πολύχρονους φακέλους περίεργων συμβάντων, με βιντεοσκοπήσεις ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενων Αντικειμένων) ως και μαρτυρίες απαγωγών ανθρώπων από αυτά. Αλλά κάτι το ορατό από όλους και μη φευγαλέο υπάρχει;
Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε κάτι το τόσο οφθαλμοφανές που... εδώ και αιώνες φροντίζουμε να παρεξηγούμε: Τα γιγαντιαία σχήματα στα ανοιξιάτικα χωράφια! Οι λεγόμενοι «κύκλοι στη σοδειά» ( crop circles, στα Αγγλικά) είναι ένα πολύ γνωστό φαινόμενο, που εμφανίζεται κάθε χρόνο, αρχίζοντας από τον Απρίλη, σε χωράφια πολλών χωρών του πλανήτη μας. Μολονότι οι εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας το ανακάλυψαν μόλις τη δεκαετία του 1970, τα ανεξήγητα αυτά σχέδια στα σπαρτά φαίνεται ότι εμφανίζονταν ανέκαθεν. Στην αρχαιότητα έλεγαν ότι τα δημιουργούσε ο «Χορός των Νυμφών». Στον Μεσαίωνα τα ονόμαζαν «Δαχτυλίδια των Ξωτικών» (Fairy Rings), «Σχέδια των Μαγισσών», «Θέρισμα του Διαβόλου» ή «Παιχνίδι των Νάνων» κατά τους συγγραφείς παραμυθιών αδελφούς Γκριμ. Φυσικά, κανείς δεν τα καταλόγιζε σε εξωγήινους, παρά μόνο μετά την έλευση της διαστημικής εποχής και τις σχετικές φαντασιώσεις μας για αστρικές πτήσεις. Ετσι, η σχετική φιλολογία αναπτύχθηκε μετά το 1970, για να διακοπεί απότομα τη δεκαετία του 1990: Το 1991, δύο νεαροί από τη Νότια Αγγλία ισχυρίστηκαν ότι ήταν οι «εφευρέτες του κόλπου» και έδειξαν το πώς σανίδωναν τα σπαρτά τις νύχτες για να κάνουν πλάκα το πρωί με τους τουρίστες που συνέρρεαν στο φαινόμενο. Η μετανάστευση της μόδας και σε άλλες χώρες κατέταξε σύντομα τους «κύκλους στη σοδειά» στα χωρατά για εύπιστους. Δεν είναι όμως απαραίτητα όλα τα σανιδωμένα σπαρτά ίδια...
Μικροκύματα και στρόβιλοι πλάσματος
Τα στοιχεία ήταν πλέον αρκετά ενδιαφέροντα ώστε να σκύψουν επάνω τους και οι επιστήμονες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο βιοφυσικός William C. Levengood, του Εργαστηρίου Ρinelandia στο Μichigan των ΗΠΑ, εξέτασε δείγματα από 250 χωράφια με σχήματα, που επιλέχθηκαν τυχαία από επτά κράτη. Βρήκε ότι τα στάχυα είχαν λυγίσει ή εκραγεί με τρόπο που έμοιαζε να είχαν εκτεθεί σε μικροκύματα. Ιδιαίτερα- όπως κατέγραψε στην εργασία που δημοσίευσε στην «Journal of Scientific Εxploration», το 1995- στα ευρήματα από ένα χωράφι της Βρετανίας, ανίχνευσε μόρια σιδήρου που είχαν ενσωματωθεί στα φυτά ενόσω ο σίδηρος βρισκόταν σε θερμοκρασία τήξης! Το 1999, ο Βρετανός Ronald Αshby εξέτασε αυτά τα ευρήματα με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και αποφάνθηκε ότι η διάχυση του σιδήρου έγινε σε ριπές χιλιοστών του δευτερολέπτου. Ο ίδιος ο Levengood, σε εργασία που δημοσίευσε την ίδια χρονιά στο «Ρhysiologia Ρlantarum», έγραψε ότι το πιθανότερο ήταν οι κύκλοι των σοδειών να δημιουργούνται από ατμοσφαιρικούς στροβίλους πλάσματος, δηλαδή ηλεκτρισμένες αεριόμαζες που κινούνται σπειροειδώς και εκπέμπουν μικροκύματα. Αλλά, ποιες δυνάμεις της φύσης θα σχεδίαζαν τόσο νοήμονα και γεωμετρικά σύνθετα σχήματα;
Εξετάζοντας δείγματα του εδάφους από σημεία όπου η σοδειά «είχε πατηθεί», ο ορυκτολόγος Sampath Ιyengar έμεινε έκπληκτος: «Οι αλλαγές στην άργιλο ήταν όμοιες με αυτές που υφίσταται όταν μένει θαμμένη επί χιλιάδες χρόνια, υπό πίεση και θέρμανση» είπε. Πώς όμως ασκεί κανείς πίεση και θερμότητα κρυσταλλοποίησης χωρίς να κάψει ολοσχερώς τα στάχυα; Για επιβεβαίωση του φαινομένου, ζητήθηκε η εξέταση των δειγμάτων και από μία αυθεντία στον τομέα αργιλούχων ορυκτών, τον καθηγητή Γεωλογίας στο Dartmouth College, Robert C. Reynolds Jr. Αποφάνθηκε ότι... «οι τρέχουσες γνώσεις μας δεν μας επιτρέπουν καμία εξήγηση του φαινομένου».
Το ίδιο πιστεύει και ο καθηγητής Γεωλογίας Κlaas von Εgmond του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, ο οποίος μελετά τους κύκλους σοδειάς της Ν. Αγγλίας για περισσότερο από μία δεκαετία. Αλλά τώρα πια πιστεύει και κάτι περισσότερο: «Πέρυσι (το 2008) είδαμε πέντε φωτεινές μπάλες από μέταλλο σαν αλουμίνιο» δήλωσε σε γερμανικό ντοκυμαντέρ «που πετούσαν πάνω από τα χωράφια και χάραζαν αυτά τα σχέδια».
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσίευση σχολίου