Οσο η εντολή είναι νωπή...

Ο κίνδυνος είναι προφανής, το σενάριο γνωστό. Η κυβέρνηση αποφασίζει ότι αυτό που προέχει είναι η αξιοπιστία της σε σχέση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Δεν έχει δηλαδή ιδιαίτερη σημασία αν το ένα δισ. που υποσχέθηκε για την Παιδεία θα χαθεί σε μια μαύρη τρύπα, αφού θα διατεθεί για ένα σπάταλο σύστημα πριν προλάβει η κ. Διαμαντοπούλου να το αναμορφώσει. Το ίδιο ισχύει βεβαίως στην Υγεία και σε άλλους τομείς όπου η κυβέρνηση μοιάζει αποφασισμένη να ξοδέψει κάθε ευρώ που υποσχέθηκε προεκλογικά.....


Ταυτόχρονα, όμως, η κυβέρνηση έχει εκτός από το εσωτερικό της ακροατήριο, και τους εξωτερικούς της κριτές, από την ΕΚΤ έως την Moody’s. Αφού δεν μπορεί να λάβει άμεσα και πρακτικά μέτρα, όπως π.χ. το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ή την επανάκληση των νοσηλευτών στις πραγματικές τους θέσεις, αρχίζει τις αόριστες υποσχέσεις: ότι θα ανοίξει το ασφαλιστικό, το εργασιακό, τα κλειστά επαγγέλματα, θα πατάξει τη φοροδιαφυγή κ.λπ κ.λπ. Οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν ξανακούσει τις ίδιες υποσχέσεις από τον κ. Αλογοσκούφη και τον κ. Παπαθανασίου και δικαιούνται να μην τις πολυπιστεύουν.

Παράλληλα όμως η κυβέρνηση κάνει ένα ακόμη λάθος. Αφήνει να δημοσιοποιούνται δεκάδες ιδέες για την αντιμετώπιση της κρίσης, από την αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, την καθιέρωση των τεκμηρίων, το νέο «πόθεν έσχες» και και και. Αποτέλεσμα; Οι φοροφυγάδες πρωταθλητές της μαύρης οικονομίας παίρνουν τα μέτρα τους για να προφυλαχθούν, οι υπόλοιποι τρομάζουν και παγώνουν αγορές, καταναλωτικά έξοδα, τα πάντα. Ας μην ξεχνάμε πως η κρίση στην πραγματική οικονομία εμφανίσθηκε μετά την αψυχολόγητη κίνηση του κ. Αλογοσκούφη το φθινόπωρο του 2008 να ανακοινώσει τεκμήρια και μετά να τα πάρει πίσω. Η αγορά «έσπασε» και από τότε δεν συνήλθε ποτέ.

Το φαινόμενο «δείχνω ότι σπάω αυγά αλλά στο τέλος δεν τολμώ να κάνω ομελέτα» ακολουθήθηκε πολλάκις από την κυβέρνηση Καραμανλή με ολέθρια αποτελέσματα. Και τώρα μπορεί να επαναληφθεί με τις περίφημες μεταρρυθμίσεις. Αν ανοίξει ο διάλογος για το ασφαλιστικό, είναι βέβαιο πως τα συνδικάτα μαζί με το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα ξεσηκωθούν. Μέχρι να ολοκληρωθεί ο διάλογος, και με ένα χειριστή που μοιάζει να μετράει το πολιτικό κόστος με το σταγονόμετρο, οι αντιδράσεις θα έχουν κλιμακωθεί και η κυβέρνηση θα εξαντλεί την περίοδο χάριτος.

Η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι τα δύσκολα γίνονται όσο έχεις νωπή εντολή, την αντιπολίτευση στα γόνατα και τον κόσμο να αντιλαμβάνεται ότι η κρίση δεν είναι δικό σου δημιούργημα.

Αν η σημερινή κυβέρνηση περιορισθεί στο να ανοίγει μέτωπα χωρίς σαφείς στόχους και για επικοινωνιακούς λόγους και αν δεν καταρτίσει τώρα αυστηρό προϋπολογισμό, το μήνυμα θα είναι πως τίποτα δεν άλλαξε επί της ουσίας. Και τότε θα είναι πολιτικά αργά για την κυβέρνηση ώστε να πάρει τολμηρές αποφάσεις, ενώ οι ευρωπαϊκές αρχές και οι αγορές θα της κάνουν τη ζωή πολύ πιο δύσκολη, αν όχι αφόρητη