Η φύση εξεγείρεται εναντίον του ανθρώπου, ο πρόεδρος Ομπάμα πρέπει να αποχαιρετήσει το πετρέλαιο, λέει ο γάλλος ιστορικός της οικολογίας Πασκάλ Ακό. Εχουμε ανάγκη, υπογραμμίζει, ένα νέο ενεργειακό μοντέλο.
Η ΒΡ προσπαθούσε χθες να εφαρμόσει στην κατεστραμμένη πετρελαιοπηγή στον Κόλπο του Μεξικού ένα «καπάκι» σε σχήμα χωνιού για να περιορίσει τη διαρροή του πετρελαίου, όμως οι πρώτες υποβρύχιες εικόνες έδειχναν πως το πετρέλαιο εξακολουθούσε να διαρρέει, ενώ δεν είχε γίνει σαφές αν το καπάκι είχε προσδεθεί με επιτυχία. Την ώρα που οι απόπειρες να σταματήσει η διαρροή του πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού αποτυγχάνουν η μια μετά την άλλη, ο Πασκάλ Ακό, ερευνητής του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Ερευνας και ιστορικός της οικολογίας, βλέπει με μεγάλη ανησυχία αυτό που συμβαίνει. «Το μορατόριουμ που ανακοινώθηκε από τον Ομπάμα δεν αρκεί», τονίζει. «Δεν μπορεί να μείνουμε άπραγοι περιμένοντας να περάσει το χειρότερο για να ξαναρχίσουμε μετά να εξορύσσουμε το πετρέλαιο σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο σοβαρή περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών: είναι το τελευταίο καμπανάκι συναγερμού. Αν το αγνοήσουμε, αναλαμβάνουμε σοβαρότατη ευθύνη. Οταν δρας εναντίον της φύσης, η φύση εξεγείρεται».
Ο πρόεδρος Ομπάμα φέρει, κατά τον Ακό, σοβαρές ευθύνες. Λίγες ημέρες πριν από την καταστροφή, είχε αποφασίσει να δώσει το πράσινο φως για να γίνουν γεωτρήσεις για πετρέλαιο ακόμη και σε εξαιρετικά ευαίσθητα οικοσυστήματα. «Διαβεβαίωνε ότι οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται είναι σίγουρες, όμως τώρα φαίνεται πως όχι μόνο δεν υπήρχε η ασφάλεια που διαφήμιζαν, αλλά δεν υπήρχαν ούτε καν οι δυνατότητες για να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενο επεισόδιο», εξηγεί ο γάλλος ερευνητής.
Τα λόμπι. Η καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού δίνει την ευκαιρία, σύμφωνα με τον Ακό, να επανεξεταστεί η σχέση ανάμεσα στα μεγάλα βιομηχανικά λόμπι και την πολιτική. «Το γεγονός ότι ο πρόεδρος της κύριας παγκόσμιας δύναμης βρίσκεται σήμερα ανίσχυρος μπροστά στην καταστροφή ενός από τα κύρια οικοσυστήματα των ΗΠΑ φανερώνει το παράδοξο για το οποίο μιλάω. Τι θα είχε συμβεί αν μια ζημιά τέτοιου είδους είχε γίνει από μια εχθρική χώρα;», ρωτάει ο Ακό. Ο Ομπάμα «δεν πήρε στα χέρια του την κατάσταση μετά τις επανειλημμένες αποτυχίες και την επιδείνωση της καταστροφής. Το τιμόνι της έκτακτης κατάστασης παραμένει στα χέρια αυτού που προκάλεσε την καταστροφή», υπογραμμίζει. «Οι εκπρόσωποι των οικολογικών ενώσεων και οι βιολόγοι που είχαν σπεύσει να βοηθήσουν στις επιχειρήσεις πρώτων βοηθειών απομακρύνθηκαν. Πρόκειται εν συντομία για μια σκηνοθεσία με την οποία επιδιώχθηκε να αποσιωπηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, σε επίπεδο εικόνων και ειδήσεων, αυτό που συμβαίνει στις ακτές της Λουιζιάνας».
Ο Πασκάλ Ακό διευκρινίζει πως η φύση έχει μια εξαιρετική ικανότητα να αναρρώνει, όμως δεν βιάζεται. Πενήντα ή εκατό χρόνια είναι μια στιγμή από γεωλογικής απόψεως, όμως για τους ανθρώπους είναι διαφορετικά. «Η ακύρωση για δεκαετίες του πλούτου αυτών των οικοσυστημάτων είναι τεράστια ζημιά τόσο από περιβαλλοντικής όσο και από οικονομικής άποψης», τονίζει. Και ποιος θα την πληρώσει; «Καλή ερώτηση. Εως τώρα οι πετρελαϊκές εταιρείες κατάφερναν, με εφέσεις και αναβολές, να πληρώνουν ένα γελοίο τμήμα των ζημιών που προκαλούν... Ομως τώρα δεν πιστεύω ότι οι Αμερικανοί θα δεχθούν ελαφρά τη καρδία να πληρώσουν τον λογαριασμό».
Απειλή. Για τον γάλλο ειδικό, ο Ομπάμα πρέπει να λάβει μια θαρραλέα απόφαση. «Στον Κόλπο του Μεξικού χύθηκαν 3 ώς 15 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο. Πρέπει να αφήσουμε το πετρέλαιο εκεί που βρίσκεται. Η πετρελαϊκή βιομηχανία απειλεί την υγεία της θάλασσας και της ατμόσφαιρας. Είναι ανάγκη να περάσουμε σ΄ ένα ενεργειακό μοντέλο βασισμένο στην αποδοτικότητα και στις ανανεώσιμες πηγές.
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να προλάβουμε είτε άλλες καταστροφές αυτού του τύπου είτε τις ακόμη πιο ανησυχητικές συνέπειες του αυξανόμενου κλιματικού χάους που προκαλείται κυρίως από τη χρήση των ορυκτών καυσίμων».
Δημοσίευση σχολίου