...Γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς: Οι λαοί κερδίζουν μόνο όταν ορθώνουν το ανάστημα τους. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξας λαμπρό. Καλό βόλι κύριε Παπανδρέου. Τούτες τις δύσκολες ώρες κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να είναι απέναντι σου. Τα πρώτα βήματα φαίνονται θετικά, αλλά δεν παύουν να είναι απλώς κα μόνο επικοινωνιακά. Γιατί στην μάχη κρίνονται οι στρατηγοί και όχι στις δεξιώσεις....
Δέκα αλήθειες και ένα ψέμα..
Τώρα που οι εκλογές τελείωσαν και ο ο κυρίαρχος (;) Ελληνικός Λαός αποφάνθηκε (;), ας δούμε μαζί κάποιες στοιχειώδεις πικρές αλήθειες που αφορούν όλους μας: Αλήθεια πρώτη: Είναι λάθος να υποστηρίζεται ότι όλοι οι Έλληνες προσήλθαν ελαφρά τη καρδία στις κάλπες, χωρίς βασανιστικές σκέψεις, φοβερούς προβληματισμούς και απίστευτα διλήμματα... Εντούτοις βέβαιο είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων λειτουργεί όπως περίπου και στο ποδόσφαιρο. Δεν αλλάζει ομάδα με τίποτε.
Αλήθεια δεύτερη: Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά τις εκλογές του 2004, η εναλλαγή στην εξουσία, δεν γίνεται γιατί οι επόμενοι τυγχάνουν της εμπιστοσύνης μας, αλλά πραγματοποιείται κυρίως επειδή μας απογοήτευσαν και θέλουμε να ρίξουμε μαύρο (αφού διέψευσαν τις προσδοκίες μας) στους προηγούμενους...
Αλήθεια τρίτη: Οι ψηφοφόροι που σκέπτονται και ψηφίζουν με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία που σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να καθορίσει ουσιαστικά το αποτέλεσμα. Ούτε και υπήρξε αριστερή στροφή, αφού ο δικομματισμός καλά κρατεί, μιας και ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ διατήρησαν τα συνολικά ποσοστά τους, ενώ Κ.Κ.Ε και Συνασπισμός δεν αύξησαν τις δυνάμεις τους. Και μην μου πείτε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερό κόμμα, αφού ο βίος και η πολιτεία του επουδενί δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο
Αλήθεια τετάρτη: Μια ματιά στα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων αρκεί, για να δούμε, όχι αυτούς που ήταν, αλλά αυτούς που δεν ήταν υποψήφιοι. Τα ψηφοδέλτια που βρίθουν, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, από τους καιροσκόπους της πολιτικής και από τα οποία απουσιάζουν καταξιωμένοι άνθρωποι στην ζωή, στις επιστήμες και στους πνευματικούς αγώνες.
Αλήθεια πέμπτη: Παρ' όλα αυτά, όμως, δικές μας είναι οι επιλογές, δικά μας και τα κόμματα που μας κυβερνούν. Οι Νεοέλληνες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία, κάνουν μαύρα μεσάνυκτα από Ιδεολογίες και που ενδιαφέρονται σχεδόν αποκλειστικώς για το προσωπικό τους ρουσφέτι παρά για την πρόοδο του τόπου τους..
Αλήθεια έκτη: Σήμερα η ψήφος μας δεν μετρά σχεδόν καθόλου σε ότι αφορά τα Εθνικά μας θέματα, αφού όλα συνομολογούνται πίσω από τις κλειστές θύρες των ξένων διεθνών κυρίως εβραιο-αμερικανικών-αγγλο-τουρκικών κέντρων λήψεως των αποφάσεων. Κανένα κράτος δεν μπορεί να χαράξει μόνο του την στρατηγική του και να συνάψει διακρατικές συμφωνίες, αν δεν συνεννοηθεί πρώτα με τον μεγάλο αδελφό... Και φυσικά τα μεγάλα ΟΧΙ πληρώνονται πολύ ακριβά.
Αλήθεια έβδομη: Πατρίδα ανεξάρτητη και υποθηκευμένη στο ενεχυροδανειστήριο των ξένων δεν γίνεται.
Αλήθεια όγδοη: Τα Ελληνόπουλα τα μάθαμε δυστυχώς να περιμένουν την αναπαυτική δημόσια καρέκλα και την κότα με τα χρυσά αυγά παρακολουθώντας τους ξένους εργάτες να οργώνουν την γη τους και να κτίζουν τα σπίτια τους.
Αλήθεια ένατη: Άρτος και θέαμα σ' ένα Λαό που υποθηκεύει διαρκώς και με γεωμετρική πρόοδο όχι μόνο το μέλλον των παιδιών του, αλλά και των εγγονών, των εγγονών του.
Αλήθεια δέκατη: Οι οικογενειακές δυναστείες στην Ελληνική Πολιτική σκηνή, έχουν παρελθόν, έχουν παρόν και απ' ότι δείχνουν τα πράγματα θα έχουν δυστυχώς και μέλλον.. Πολιτικοί που σπούδασαν στα πιο ακριβά Πανεπιστήμια της Αμερικής και είτε κάθισαν σε αναπαυτικές καρέκλες με μισθούς που εμείς οι κοινοί θνητοί ούτε στα όνειρα μας δεν φανταζόμαστε, είτε δεν έχουν κολλήσει στην ζωή τους, ούτε ένα ένσημο. την ίδια ώρα που οι νέοι μας βολεύονται με τα ψίχουλα των "stage", της ανθρώπινης ομηρίας και της εκμετάλλευσης.
Συμπέρασμα: Ζούμε δυστυχώς στην χώρα των προμηθειών, των διαλυμένων νοσοκομείων, των αυθαίρετων κτιρίων, των ανεξέλεγκτων και μέτριων Ιδιωτικών Κολεγίων. Ζούμε στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου με συσσωρευμένο πολιτισμό (κάθε είδους), ικανό να «θρέψει» αμέτρητες γενιές. Ένα πλούτο που τον σκεπάζει η αδιαφορία των μετρίων. Ζούμε στην χώρα με τα χιλιάδες «αμερικανάκια», τοποθετημένα σε θέσεις κλειδιά (ραδιόφωνο, τηλεόραση και τα ελεγχόμενα από το Κράτος και τους ολιγάρχες ιδρύματα) που έχουν φιμώσει από καιρό όλες τις δημιουργικές φωνές. Ζούμε στην χώρα που ανέδειξε τον Πολιτισμό, τα Γράμματα και τις Επιστήμες, με τα φοβερά, όμως, αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν οι αδιέξοδες πολιτικές των τελευταίων... χρόνων. Βάλτε εσείς όποια χρονολογία σας βολεύει. Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα στην οποία στο μόνο που δυστυχώς μπορούμε να ελπίζουμε είναι το Ελληνικό Θαύμα... Γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς: Οι λαοί κερδίζουν μόνο όταν ορθώνουν το ανάστημα τους. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξας λαμπρό. Καλό βόλι κύριε Παπανδρέου. Τούτες τις δύσκολες ώρες κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να είναι απέναντι σου. Τα πρώτα βήματα φαίνονται θετικά, αλλά δεν παύουν να είναι απλώς κα μόνο επικοινωνιακά. Γιατί στην μάχη κρίνονται οι στρατηγοί και όχι στις δεξιώσεις...
Υ.Σ.: Είναι ψέμα ότι το αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Κύπρο, δηλαδή, ο Δημοκρατικός Συναγερμός λυπήθηκε για την ήττα της. Αν, ήταν, έτσι, ο πρόεδρος του, κ. Νίκος Αναστασιάδης δεν θα εμβόλιζε με τις δηλώσεις του, τον Κώστα Καραμανλή, λίγες μόνο μέρες πριν την κάλπη. Αυτό και αν συνιστά παρέμβαση στον προεκλογικό αγώνα. Η αχαριστία που δεν έχει όρια κυρίες και κύριοι.
Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
Δημοσίευση σχολίου