Τέλμα...

Το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση, η ΝΔ διαμορφώνει και αναμορφώνει τη φυσιογνωμία της, η Αριστερά βρίσκεται σε τέλμα. Το ΚΚΕ κατηγορείται για δογματισμό αλλά μάλλον βρίσκεται σε αμηχανία. Η μεγαλύτερη ανοησία είναι να νομίζεις ότι ο γείτονας είναι τυφλός επειδή δεν φοράει τα δικά σου γυαλιά. Ένα «κόλλημα» με τον «πατερούλη», τσάρο πασών των Ρωσιών, το έχουν για να λέμε την αλήθεια, αλλά είναι ίσως ο μόνος τρόπος να διατηρούν τις δυνάμεις τους σε ετοιμότητα...... Αφού πιστεύουν ότι είμαστε σε πόλεμο, σύμφωνα με το τελευταίο ανακοινωθέν του Περισσού, τους φαίνεται λογικό να λατρεύουν τον νικητή του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου. Πέρασαν εξήντα χρόνια αλλά ούτε οι φίλοι ξεχνάνε τον Στάλιν ούτε, όμως και οι εχθροί του-κάποιο λόγο έχουν και οι δυο. Έτσι κι αλλιώς το ΚΚΕ εμφανίζει τις δυνάμεις του ως στρατό και όποτε χρειάζεται να το αποδείξει το καταφέρνει αρκετά καλά. Στρατός χωρίς πειθαρχία δεν γίνεται- και η κ. Μπακογιάννη υιοθέτησε, περιέργως, στρατιωτική ορολογία (είμαι στρατιώτης της ΝΔ, είπε), στολή κι αρματωσιά, ποιος ο εχθρός της; Θύμισε την κ. Παπαρήγα που επέλεξε (ως στρατιώτης του κόμματος) την επικίνδυνη ειδικότητα της καθαρίστριας-είμαι έτοιμη να καθαρίζω τις σκάλες του Περισσού, είχε δηλώσει. Στο ΚΚΕ τέλος πάντων βλέπουν ότι δεν είναι ο καιρός της (σοσιαλιστικής) επανάστασης και περιμένουν, φρόνιμοι συνήθως, ζόρικοι όταν τους ζορίσουν-η κυβέρνηση τα χρειάστηκε και παραπονέθηκε ότι «το κόμμα» ήταν πιο «κουλ» απέναντι στη ΝΔ, προφανώς επειδή στο ΚΚΕ φοβούνται, περισσότερο από τον ταξικό εχθρό, τα εκ δεξιών σοσιαλιστικά μαχαιρώματα.
Στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τι φοβούνται; Ο Κύρκος (λόγω ηλικίας;) φοβάται τους νεαρούς του ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να διαλυθούν, να σκορπίσουν στους πέντε ανέμους. Οι «ανανεωτικοί» φοβούνται τον Αλέκο, μόλις χθες πρόεδρό τους. Δεν έχουν κι άδικο. Ο προτελευταίος, δικός τους πρόεδρος, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, τους εγκατέλειψε. Η πριν απ’ αυτόν, η κ. Δαμανάκη, βρέθηκε Επίτροπος αλλά σε άλλο κόμμα-τι βόλτα κι αυτή, από το ΚΚΕ στον Συνασπισμό και τέλος(;) στο ΠΑΣΟΚ, κουραστικός ανήφορος αλλά τώρα από ψηλά, στην Εσπερία, μας αγναντεύει. Τέλος πάντων με τους πρόεδρους στον ΣΥΝ έχουν κακά προηγούμενα. Τι μένει; Λίγα πράγματα. Στο ΠΑΣΟΚ χτίζουν το σοσιαλισμό παγώνοντας μισθούς και συντάξεις. Στη ΝΔ άρχισαν μόλις να συζητούν για έθνος και οικονομία. Στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναρωτιούνται ακόμα αν θα συγχωνευθούν, αν θα μείνουν «δυο σε ένα» ή το αντίστροφο ή αν, εν τέλει, διαλυθούν. Γιατί, όμως; Κανένα στόμα δεν το ΄βρε και δεν το ΄πε ακόμα.

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_7563.html#ixzz0Z1mMQAeQ