Ειδικότερα, ο εισαγγελικός λειτουργός αναφέρει ότι η τοποθέτηση πινακίδωνεπιγραφών στο οδικό δίκτυο της χώρας αποτελεί διαρκές έγκλημα, καθώς τελείται όχι μόνο τη στιγμή της τοποθέτησης, αλλά όσο διατηρείται η παράνομη κατάσταση η οποία προσβάλλει το έννομο αγαθό της ασφάλειας οδηγών και πεζών.
Υπέρ της αφαίρεσης των υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων από δρόμους και λεωφόρους έχει ταχθεί άλλωστε και το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις αποφάσεις 909/2007 και 910/2007 του Α΄ Τμήματος, που στηρίχθηκαν στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης για την οδική κυκλοφορία και την οδική σήμανση. Μάλιστα το ΣτΕ είχε επισημάνει τις αντιφάσεις μεταξύ του ΚΟΚ/1999 και τών διεθνών συμβάσεων, οι οποίες ωστόσο υπερίσχυσαν στην κρίση του.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, οι διεθνείς συμβάσεις που έχουν επικυρωθεί από τη χώρα μας υποχρεώνουν τα κράτη «να απαγορεύουν την τοποθέτηση στον ευρύτερο χώρο των οδών πάσης επιγραφής ή εγκαταστάσεως που θα ηδύνατο να προκαλέσει σύγχυση με τις (δημόσιες) πινακίδες κυκλοφορίας και να προκαλεί θάμβωση στους χρήστες των οδών ή να τους αποσπά την προσοχή».
Έτσι το ΣτΕ χαρακτήρισε ανίσχυρες τις διατάξεις του ΚΟΚ/1999 που αναγνωρίζουν στη διοίκηση τη δυνατότητα χορήγησης αδειών για την εγκατάσταση διαφημίσεων στους δρόμους, διατάσσοντας παράλληλα την αφαίρεση των διαφημιστικών πινακίδων που βρίσκονται σε πεζοδρόμια κατά παράβαση των ορισμών των Διεθνών Συμβάσεων. Σημείωνε μάλιστα στις αποφάσεις πως την υποχρέωση αυτή έχουν πρωτίστως οι δήμαρχοι ή οι πρόεδροι της κοινότητας και εφόσον δεν συμμορφωθούν, οφείλει να το κάνει το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Δικαίωση
Με τις εν λόγω αποφάσεις είχε αίσια έκβαση ο δικαστικός αγώνας κατά της τοποθέτησης πινακίδων κατά μήκος των δρόμων, που άρχισε το 2000 ο δικηγόρος κ. Αθ. Τσιώκος- Πλαπούτας, με αφορμή τον τραγικό θάνατο του γιου του από πρόσκρουση του αυτοκινήτου το οποίο οδηγούσε, σε διαφημιστική πινακίδα επί της Λεωφόρου Κατεχάκη.
Δημοσίευση σχολίου