Κωτσόπουλος Αθανάσιος
Πριν δυο μήνες οι Έλληνες ψηφοφόροι επανεκλέξανε με συντριπτική πλειοψηφία την κυβέρνηση της ΝΔ. Η ψήφος αυτή θεωρήθηκε από τους περισσότερους ως επιβράβευση, εκ μέρους του εκλογικού σώματος, των πεπραγμένων τα προηγούμενα τέσσερα έτη. Όμως είναι πράγματι έτσι; Η Ελλάδα πάει τόσο καλύτερα από ό,τι στο παρελθόν; Ας προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε την σημερινή εικόνα της χώρας στους σημαντικότερους τομείς της.
Οικονομία: Σύμφωνα με το δελτίο δημοσίου χρέους του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους στις 30.06.2023 το δημόσιο χρέος της χώρας ανέρχεται σε 404,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για ποσό ρεκόρ όλων των εποχών. Η μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ οφείλεται κυρίως στην αύξηση του πληθωρισμού. Παρότι, δηλαδή κατά την διάρκεια της πανδημίας, τεράστια ποσά εισέρευσαν στην ελληνική οικονομία λόγω της άρσης των κανόνων δαπανών με βάση το σύμφωνο σταθερότητας, η ελληνική οικονομία αύξησε σε επίπεδα ρεκόρ το δημόσιο χρέος της.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι διεθνείς οίκοι ακόμα δεν έχουν δώσει το πράσινο φως για την αξιολόγηση σε επίπεδο επενδυτικής βαθμίδας. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει ως μοντέλο οικονομικής πολιτικής την αποσπασματική χορήγηση επιδομάτων, ως μικρέ ενέσεις ρευστότητας στους πολίτες. Πρόκειται κατά την άποψη μας για ψηφοθηρική πολιτική, αφού δεν επεμβαίνει στο πρόβλημα, πχ την ακρίβεια ή το ύψος των έμμεσων φόρων, αλλά προσπαθεί να φανεί αρεστή σε όλους, με οριζόντια επιδόματα. Η Ελλάδα παραμένει ο πρωταθλητής του δημοσίου χρέους πανευρωπαϊκά, το οποίο μάλιστα αυξάνεται γεωμετρικά. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και να αποτελέσει καμπανάκι εθνικού κινδύνου.
Εξωτερική πολιτική
Ορόσημο της εξωτερικής πολιτικής των περασμένων τεσσάρων ετών ήταν η αμυντική συμφωνία με την Γαλλία και οι συμφωνίες αμυντικών εξοπλισμών. Όμως, παράλληλα πρέπει να μην λησμονήσουμε το τουρκολιβυκο μνημόνιο και τα προβλήματα που μας δημιούργησε. Η χώρα δεν κατάφερε να αποσοβήσει κάτι τέτοιο, ιδίως στην Λιβύη όπου παραδοσιακά είχαμε πολιτικά και οικονομικά ερείσματα.
Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουμε εισέλθει σε μια συζήτηση με την Τουρκία για να διευθετήσουμε τις οποίες διάφορες μας αναφορικά με τις θαλάσσιες ζώνες. Ήδη ο πρωθυπουργός έχει προετοιμάσει την κοινή γνώμη για υποχωρήσεις, όπως ρητά είπε σε συνέντευξη του. Μένει να δούμε ποιες θα είναι αυτές.
Όμως, το ερώτημα είναι διαχρονικό: Εισέρχεσαι σε ένα ουσιαστικό διάλογο που η μια πλευρά (Τουρκία) ζητάει δημόσια τα πάντα και η άλλη (Ελλάδα) δεν ζητάει τίποτα; Που η μια θεωρεί αιτία πολέμου την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την επέκταση των χωρικών υδάτων; Κατά την άποψη μας η Τουρκία δεν αποτελεί αξιόπιστο συνομιλητή και μόνο η ισχύ σε όλα τα επίπεδα αποτελεί παράγοντα αποτροπής των απαιτήσεων της Τουρκίας.
Κυπριακό και ελληνοαλβανικές σχέσεις
Όπως φάνηκε από τα επεισόδια στην νεκρή ζώνη στην Κύπρο τις τελευταίες ημέρες, η Τουρκία θεωρεί ολόκληρη την Κύπρο ως στόχο επέκτασης της. Οι προκλητικές ενέργειες της θα έπρεπε να αποτελούν λόγο διακοπής κάθε συζήτησης με την Άγκυρα. Στον αντίποδα, αρκεστήκαμε σε “δηλώσεις” καταδίκης. Δόγμα της Ελλάδας εδώ και καιρό είναι ο διαχωρισμός του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό φυσικά βολεύει την Τουρκία και αφήνει την Κύπρο στο έλεος της. Οι Κύπριοι είναι Έλληνες και δεν αξίζουν εγκατάλειψης, διότι με αυτόν το τρόπο εγκαταλείπεται στην ουσία εθνικός χώρος.
Σε ό,τι αφορά τον έτερο γείτονα μας, η Αλβανία δεν δίστασε να προφυλακίσει έναν εκλεγμένο Έλληνα-Βορειοηπειρώτη δήμαρχο, με προφανή στόχο να ελέγξει την περιοχή της Χειμάρρας. Έως σήμερα η Ελλάδα δεν έχει λάβει ούτε ένα αντίμετρο στο εσωτερικό της, ή στους θεσμούς όπου συμμετέχει, με στόχο την στήριξη των εθνικών συμφερόντων. Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να πιέσει πολιτικά την Αλβανία, τι ελπίδα έχουμε, για παράδειγμα, έναντι της Τουρκίας, μιας σαφώς ισχυρότερης χώρας;
Όπως φάνηκε από τα επεισόδια στην νεκρή ζώνη στην Κύπρο τις τελευταίες ημέρες, η Τουρκία θεωρεί ολόκληρη την Κύπρο ως στόχο επέκτασης της. Οι προκλητικές ενέργειες της θα έπρεπε να αποτελούν λόγο διακοπής κάθε συζήτησης με την Άγκυρα. Στον αντίποδα, αρκεστήκαμε σε “δηλώσεις” καταδίκης. Δόγμα της Ελλάδας εδώ και καιρό είναι ο διαχωρισμός του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό φυσικά βολεύει την Τουρκία και αφήνει την Κύπρο στο έλεος της. Οι Κύπριοι είναι Έλληνες και δεν αξίζουν εγκατάλειψης, διότι με αυτόν το τρόπο εγκαταλείπεται στην ουσία εθνικός χώρος.
Σε ό,τι αφορά τον έτερο γείτονα μας, η Αλβανία δεν δίστασε να προφυλακίσει έναν εκλεγμένο Έλληνα-Βορειοηπειρώτη δήμαρχο, με προφανή στόχο να ελέγξει την περιοχή της Χειμάρρας. Έως σήμερα η Ελλάδα δεν έχει λάβει ούτε ένα αντίμετρο στο εσωτερικό της, ή στους θεσμούς όπου συμμετέχει, με στόχο την στήριξη των εθνικών συμφερόντων. Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να πιέσει πολιτικά την Αλβανία, τι ελπίδα έχουμε, για παράδειγμα, έναντι της Τουρκίας, μιας σαφώς ισχυρότερης χώρας;
ΕΣΥ και Δικαιοσύνη
Το ΕΣΥ στην Ελλάδα συνεχίζει να παρουσιάζει τεράστια προβλήματα υποστελέχωσης και λειτουργίας. Το τελευταίο διάστημα είχαμε επανειλημμένα περιστατικά ελλείψεων ασθενοφόρων, ιατρικού προσωπικού, καθυστέρησης χειρουργείων, κτλ. Οι παραιτήσεις ιατρών αυξάνονται συνεχώς. Το ΕΣΥ νοσεί βαριά και πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξης του.
Σε ό,τι αφορά την Δικαιοσύνη, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ, είπε ότι, με βάση έκθεση της Παγκόσμια Τράπεζας, ο μέσος χρόνος έκδοσης δικαστικής απόφασης είναι 1.711 μέρες! Πλέον, μιλάμε για αρνησιδικία! Η Δικαιοσύνη στην ουσία δεν απονέμεται. Είναι θέμα κομβικό για την χώρα επιτέλους να αποκτήσουμε μια σύγχρονη Δικαιοσύνη, με ταχύτητα στην απονομή της.
Δημόσια τάξη και δημογραφικό
Τα κάζο με την πανεπιστημιακή αστυνομία, το φιάσκο με την κάθοδο των Κροατών χούλιγκαν την στιγμή που το αρχηγείο της Αστυνομίας ήταν ενήμερο, οι συνεχόμενοι εμπρησμοί, η καταστροφική πυρκαγιά αεροπορική βάση στην Αγχίαλο, οι καταστροφικές πυρκαγιές σε Ρόδο και Αλεξανδρούπολη, η συνεχιζόμενη αθρόα είσοδος παράνομων μεταναστών, σημάνουν βαριές “καμπάνες” για τα διαχρονικά προβλήματα της δημόσιας διοίκησης της χώρας. Η χώρα συνεχίζει να τρέχει στον αυτόματο πιλότο, ελπίζοντας να μην συμβεί τίποτα ώστε να μην χρειαστεί κρατική επέμβαση. Η κυβέρνηση ευαγγελίζεται το επιτελικό κράτος, αλλά στην πράξη συχνά η επιτελικότητα είναι κενή περιεχομένου.
Σχετικά με το δημογραφικό, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Eurostat ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί από τα 10,46 εκ το 2022 στα 7,8 εκατομμύρια το 2070, ενώ η Τουρκία αντίστοιχα θα αγγίξει τα 110 εκατομμύρια. Η εφιαλτική αυτή πρόβλεψη, σε συνδυασμό με την αθρόα είσοδο παράνομων μεταναστών στη χώρα, αποτελεί τον υπ’ αριθμό ένα εθνικό κίνδυνο για την επιβίωση της χώρας στο εγγύς μέλλον.
Αν η κυβέρνηση δεν θέσει το θέμα αυτό ως πρώτη εθνική προτεραιότητα, η ευθύνη της θα είναι ιστορική. Πάντως, στα μέσα ενημέρωσης κανένας δημοσιογράφος, ή πολιτικός δεν συζητάει για τον εθνικό αυτό κίνδυνο. Τα δε πολιτικά μέτρα που λαμβάνονται, δυστυχώς, μάλλον είναι “ασπιρίνες” μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος.
Μοντέλο διακυβέρνησης και έλλειψη αντιπολίτευσης
Η νέα κυβέρνηση αποτελείται από 64 μέλη, αριθμός που πιθανώς αποτελεί ρεκόρ. Μάλλον, ο λόγος για τον τεράστιο αυτό αριθμό είναι οι εσωτερικές κομματικές ισορροπίες. Πράγμα βαθύτατα οξύμωρο, καθότι βασικός πυλώνας της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι το επιτελικό κράτος. Τώρα το πως “παντρεύεται” το επιτελικό κράτος, με μια κυβέρνηση 64 μελών είναι θέμα προς έρευνα! Ακόμη μια ελληνική πολιτική “πατέντα”.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω αναφερθέντα προβλήματα στην διακυβέρνηση της χώρας, το γεγονός που καθιστά τον υπογράφοντα βαθιά απαισιόδοξο για το μέλλον, είναι η παντελής έλλειψη συγκροτημένης αντιπολίτευσης ως πολιτική εναλλακτική. Αυτό καθιστά το μέλλον ακόμα πιο ζοφερό.
Συμπερασματικά, κατά την άποψη μας, η Ελλάδα βαδίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια, σε πάρα πολλούς τομείς. Αν η πολιτική τάξη δεν εμπεδώσει τα προβλήματα και τους εθνικούς κινδύνους και δεν πάψει να χειρίζεται όλα τα θέματα επικοινωνιακά και όχι στην ουσία τους, τότε το εγγύς μέλλον δεν προδιαγράφεται καθόλου αισιόδοξο.
Δημοσίευση σχολίου