Πέτρος Δίπλας Και ξαφνικά σε λιγότερο από ένα χρόνο άλλαξαν πράγματα στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή που ήταν σταθερά για 60 χρόνια. Αλλαγές που αν τις έλεγες ως πρόγνωση μερικά χρόνια πριν, θα σε λέγανε τουλάχιστον τρελό. Η νέα τάξη πραγμάτων άρχισε να φαίνεται με τις αλλαγές στην Τουρκία.Ένας απλός πολιτικός ο Ταγίπ Ερντογάν άρχιζε να πετυχαίνει εκεί που είχαν αποτύχει τις τελευταίες δεκαετίες όλοι οι άλλοι πολιτικοί της γείτονος χώρας.
Δηλαδή, να δαμάσει το βαθύ τουρκικό κράτος και να αποδυναμώσει τη στρατιωτική ηγεσία που ουσιαστικά ασκούσε όλες οι εξουσίες.
Και όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά άρχισε να βάζει σωρηδόν τους παντοδύναμους στρατηγούς στη φυλακή και να προχωρά σε μεγάλες αλλαγές στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική χωρίς να ρωτάει κανένα(;)
Στόχος της εξωτερικής πολιτικής να ηγηθεί του ισλαμικού Αραβικού κόσμου ο οποίος μέχρι πρόσφατα θεωρούσε την Τουρκία ότι ‘ξενοκοιμόταν’. Τι χρειάζονταν όμως για να πείσει τους Άραβες; Μα φυσικά να γίνει εχθρός με το Ισραήλ! (από φίλος που ήταν μέχρι τώρα). Όποιος είναι εχθρός με το Ισραήλ είναι αυτόματα φίλος των Αράβων.
Η ισραηλινή επίθεση με τους νεκρούς τούρκους, πέρυσι το Μάιο, ήταν η κατάλληλη αφορμή. Η Τουρκία μετετράπη εν μια νυκτί σε εχθρό του Ισραήλ και άρα φίλη των Αράβων οι οποίοι άρχισαν να βλέπουν στη χώρα αυτή το νέο αρχηγό τους (και μάλιστα με τσαγανό) αφήνοντας το Ιράν (που και αυτό φιλοδοξεί να ηγηθεί του Αραβικού κόσμου).
Και για να συμπληρωθεί το νέο καρέ τι θα έπρεπε να κάνει το Ισραήλ για να πείσει τους Άραβες ότι η Τουρκία είναι σίγουρα ο εχθρός του; Μα να γίνει φίλος του εχθρού της Τουρκίας δηλαδή της Ελλάδας.
Έτσι με ταχύτητα που θα τη ζήλευαν οι μεγαλύτεροι διπλωμάτες όλων των εποχών, η ηγεσία του Ισραήλ και η ηγεσία της χώρας μας αδελφοποιήθηκαν και αναμένεται μάλιστα και κοινό υπουργικό συμβούλιο των δύο χωρών! When there is a will, there is (always) a way!
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου