Η ανάληψη της εξουσίας από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (2002) και η άνοδος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον πρωθυπουργικό θώκο (2003), υπήρξε γεγονός που σηματοδότησε σειρά εξελίξεων στον τομέα του εκδημοκρατισμού και της μείωσης του ρόλου του στρατού και των μηχανισμών του βαθέος κράτους στην άσκηση εξουσίας, ακόμα και στην καθημερινή ζωή των πολιτών.
Οι εξελίξεις αυτές τροφοδότησαν και τις ελπίδες για την αλλαγή της στάσης της Τουρκίας στο Κυπριακό και τα λεγόμενα ελληνο-τουρκικά προβλήματα, αφού η σκληρή στάση που τηρούσε η Τουρκία στα ζητήματα αυτά εδώ και δεκαετίες, χρεωνόταν από τους Έλληνες διπλωμάτες και αναλυτές, στο στρατό και το βαθύ κράτος, δηλαδή στο κεμαλικό κατεστημένο.
Είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν συγκρούστηκε με τους στρατιωτικούς και τους μηχανισμούς του βαθέος κράτους, αν και υπάρχουν σοβαρές απόψεις που θέλουν τις ΗΠΑ να είναι αυτές που ισχυροποίησαν και ‘όπλισαν’ το χέρι του Τούρκου πρωθυπουργού, για να μπορέσει να βάλει στη φυλακή δεκάδες ανωτάτους αξιωματικούς (βλέπε υποθέσεις ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ, ΚΛΩΒΟΣ κλπ), που αντιστέκονταν σθεναρά και έμπρακτα στις πολιτικές της Ουάσιγκτον στο Βόρειο Ιράκ.
Επίσης είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια σταμάτησαν οι λεγόμενες ‘ανεξιχνίαστες δολοφονίες’ που έκαναν μηχανισμοί του βαθέος κράτους, με θύματα κυρίως Κούρδους αγωνιστές ή συμπαθούντες στο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα. Να σημειωθεί ότι πάνω από είκοσι χιλιάδες Κούρδοι έχασαν τη ζωή τους, θύματα αυτών των ‘ανεξιχνίαστων δολοφονιών’ του τουρκικού κράτους. Οι κύριοι μηχανισμοί που ανέλαβαν το βρώμικο έργο της διάπραξης των δολοφονιών αυτών ήταν η Υπηρεσία Πληροφοριών και Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας της Στρατοχωροφυλακής, γνωστή ως Jitem, η μαφία των Γκρίζων Λύκων και η ισλαμιστική οργάνωση Χιζμπουλάχ (Hizbullah ή Hizbi-Kontra).
Η ένοπλη ισλαμιστική οργάνωση Χιζμπουλάχ, που είχε ιδρυθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και είχε εξοπλιστεί από το ίδιο το τουρκικό κράτους, ήταν στελεχωμένη εξ ολοκλήρου από Κούρδους και δρούσε κυρίως στο Κουρδιστάν, υπό την κάλυψη της Στρατοχωροφυλακής, εκτελώντας Κούρδους πατριώτες που βοηθούσαν το κουρδικό αντάρτικο. Όπως προαναφέρθηκε, τα χρήματα, τα όπλα, τα πυρομαχικά και η κάλυψη των δολοφόνων της Χιζμπουλάχ, εξασφαλιζόταν από την Στρατοχωροφυλακή, που είναι κατά νόμον αρμόδια υπηρεσία για την τάξη και την ασφάλεια στην ύπαιθρο του Κουρδιστάν.
Μόλις ένα μήνα μετά τη σύλληψη του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, δηλαδή τον Μάρτιο του 1999, οι τουρκικές αρχές ασφαλείας ‘ανακάλυψαν’ το αρχείο της οργάνωσης, στην κωμόπολη Κιζίλτεπε του Μαρντίν. Ανάμεσα στα άλλα, η τουρκική Ασφάλεια απέκτησε πρόσβαση στο μυστικό ‘στρατό’ της Χιζμπουλάχ, αφού στο αρχείο υπήρχαν οι κωδικοί και τα πραγματικά ονόματα είκοσι χιλιάδων μελών της ένοπλης ισλαμιστικής οργάνωσης, που εκπαιδεύτηκαν στην ένοπλη δράση από ειδικές μονάδες του τουρκικού στρατού. Ένα χρόνο μετά, τον Ιανουάριο του 2000, οι τουρκική Ασφάλεια εισέβαλε στο ‘επιτελείο’ της οργάνωσης, στη συνοικία Μπέικοζ της Κωνσταντινούπολης, σκοτώνοντας τον Χουσεΐν Βελίογλου, αρχηγό της Χιζμπουλάχ. Στον κήπο και στους τοίχους της μονοκατοικίας είχαν βρεθεί θαμμένα και ‘χτισμένα’ τα πτώματα δεκάδων θυμάτων της οργάνωσης, ενώ στα πλαίσια της επιχείρησης εξάρθρωσής της, συνελήφθησαν και αρκετά ηγετικά στελέχη της, τα οποία δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε ισόβια, για το θάνατο 188 ατόμων.
Τα τέλη της προηγούμενης εβδομάδος η τουρκική δικαιοσύνη απελευθέρωσε όλα τα φυλακισμένα ηγετικά μέλη της Χιζμπουλάχ, αφήνοντας άναυδο το νομικό κόσμο αλλά και τη δημοκρατική κοινή γνώμη στην Τουρκία.
Οι Κούρδοι και ο έγκλειστος στη φυλακή του Ιμραλί ηγέτης τους, εξέλαβαν την απελευθέρωση των εγκληματιών της Χιζμπουλάχ ως κίνηση που υπαγορεύθηκε από το βαθύ κράτος, έχοντας ως στόχο την επαναδραστηριοποίηση της δολοφονικής οργάνωσης για εξουδετέρωση της πολιτικής επιρροής των Κούρδων, εν όψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουλίου 2011.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το στόχο που επιδιώκει η κυβέρνηση και το Ερντογαν-ικό πλέον βαθύ κράτος, με την επαν-ενεργοποίηση της Χιζμπουλάχ, πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας μερικά πράγματα.
Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές το κουρδικό κόμμα DTP κέρδισε 100 δήμους, οι οποίοι ήδη λειτουργούν ως νησίδες αυτοδιοίκησης και αυτονομίας των Κούρδων στα πλαίσια της Τουρκικής Δημοκρατίας. Επίσης, στο πρόσφατο δημοψήφισμα οι Κούρδοι έδειξαν την πολιτική τους παντοδυναμία στο Κουρδιστάν, σημειώνοντας αποχή που σε ορισμένους νομούς ξεπέρασε το 85 και το 90%, δίνοντας έτσι το στίγμα της βούλησης του κουρδικού λαού και το κατάλληλο μήνυμα στην Άγκυρα και στη διεθνή κοινότητα, που παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στο Κουρδικό. Τέλος, στη συνδιάσκεψη της Κουρδικής Δημοκρατικής Εθνοσυνέλευσης, στο Ντιγιαρμπακίρ, στις 20 Δεκμεβρίου 2010, η εγκρίθηκε και δόθηκε στη δημοσιότητα προσχέδιο δράσης που ήδη άρχισε να εφαρμόζεται, με σκοπό να οδηγήσει στην δημοκρατική αυτονομία των Κούρδων, χωρίς, προς το παρόν, να θίγεται η ενότητα του τουρκικού κράτους.
Με βάση τις ως άνω εξελίξεις, το τουρκικό κράτος και η φαινομενικά μετριοπαθής και δημοκρατική κυβέρνηση του Ερντογάν, και μπροστά στην αδυναμία να αντιμετωπίσει το κουρδικό κίνημα με πολιτικά μέσα, δεν περιορίστηκε στην απελευθέρωση των δολοφόνων της Χιζμπουλάχ. Συνεργαζόμενη με τα πιο συντηρητικά και σκοταδιστικά κομμάτια του τουρκικού κράτους και της τουρκικής κοινωνίας, σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει συνολικά το Ισλάμ ως το υπερόπλο που θα κατανικήσει το κουρδικό εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα. Όπως πληροφορούμεθα από το βιβλίο του Κούρδου συγγραφέα Ρόνι Αλασόρ, «Ο Σαΐτ-ι-Νουρσί και ο Φεττουλάχ Γκιουλέν», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες στις Βρυξέλες, από τον εκδοτικό οίκο ARARAT NEWS-PUBLISHING, το τουρκικό βαθύ κράτος και η κυβέρνηση Ερντογάν πρόκειται να κατασκευάσει 1400 τζαμιά εντός του 2011 μόνο στην περιοχή του τουρκικού Κουρδιστάν. Επίσης, πάντα με βάση την ίδια πηγή, η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων έχει προετοιμάσει περί τους δέκα χιλιάδες ειδικά εκπαιδευμένους έμμισθους ιμάμηδες και μουεζίνηδες, που θα αναλάβουν δράση σε πόλεις και χωριά του Κουρδιστάν, όπου ήδη δραστηριοποιούνται στελέχη της οργάνωσης του Γκιουλέν, που υπηρετούν στα δεκάδες εκπαιδευτικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από τον αμφιλεγόμενο ισλαμιστή ηγέτη που ζει εδώ και δεκαπέντε χρόνια στις ΗΠΑ.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Ερντογάν, ταυτισμένη πλέον απόλυτα με το τουρκικό βαθύ κράτος, για να αντιμετωπίσει το Κουρδικό Ζήτημα, αντί να προχωρήσει σε παραχώρηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως απαιτούν τα είκοσι εκατομμύρια Κούρδοι της Τουρκίας, χρησιμοποιεί ως υπερόπλο το Ισλάμ και τους ίδιους μηχανισμούς που χρησιμοποιούσαν οι προκάτοχοί του κεμαλιστές, με αιχμή του δόρατος την τρομοκρατική ισλαμική οργάνωση Χιζμπουλάχ, δημιούργημα του τουρκικού βαθέος κράτους.
Ας ελπίσουμε το παράδειγμα αυτό και ιδιαίτερα το γεγονός της απελευθέρωσης των δολοφόνων χιλιάδων ανθρώπων, για να χρησιμοποιηθούν ως όπλο για την ‘αντιμετώπιση’ του Κουρδικού Ζητήματος, να φρονηματίσει τους Έλληνες διπλωμάτες και πολιτικούς που προσδοκούν δημοκρατική και λογική συμπεριφορά από την κυβέρνηση Ερντογάν για την επίλυση του Κυπριακού και των ελληνο-τουρκικών προβλημάτων.
Είπαμε, ο λύκος αλλάζει το τρίχωμα, αλλά δεν αλλάζει τις συνήθειές του. Ιδιαίτερα όταν αυτός είναι γκρίζος...
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου