Γράφει ο Γιώργος ΔελαστίκΕνώ η Ελλάδα συγκλονίζεται από την απίστευτης έκτασης και εμφανώς συντονισμένη εκστρατεία των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης κατά της χώρας μας, αυτή τη φορά υπό γαλλογερμανική ηγεμονία, μια όντως βαρυσήμαντη τοποθέτηση της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στη σύνοδο των δεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων που έγινε στη Βόννη, δίνει το κλειδί ερμηνείας των γεγονότων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θεμελιώδεις μακροοικονομικοί δείκτες της Ελλάδας πάσχουν σοβαρά....... Η ομιλία της Μέρκελ όμως αποδεικνύει ότι αυτό το υπερβολικά νοσηρό ενδιαφέρον των Ευρωπαίων για την ελληνική οικονομία οφείλεται όχι μόνο στα προβλήματά της, αλλά και στο γεγονός ότι έχουν ταυτόχρονα μετατρέψει τη χώρα μας σε «πειραματόζωο» πανευρωπαϊκής σημασίας. Η ομιλία της Μέρκελ ήταν αποκαλυπτική ως προς τους επιδιωκόμενους στόχους, που δεν έχουν να κάνουν μόνο ή κυρίως με την Ελλάδα, αλλά με όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ και τις αντιστάσεις των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων να αποδεχθούν να σηκώνουν τα βάρη της κρίσης.
«Αν για παράδειγμα υπάρχουν προβλήματα με το Σύμφωνο Σταθερότητας σε μια χώρα και μπορούν να λυθούν μόνο μέσω της προώθησης κοινωνικών μεταρρυθμίσεων σε αυτή τη χώρα, τότε φυσικά εγείρεται το ερώτημα τι επιρροή έχει η ΕΕ επί των εθνικών κοινοβουλίων ώστε να φροντίσει να μη σταματήσει η Ευρώπη» είπε η Γερμανίδα καγκελάριος, η οποία είχε προηγουμένως μιλήσει για «κοινή ευθύνη».
Σε απλά Ελληνικά, δηλαδή, η Μέρκελ έθεσε το θέμα πώς θα καμφθεί η αντίσταση των εθνικών κοινοβουλίων στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις αποδόμησης, κατεδάφισης ή κατάλυσης του κράτους πρόνοιας που θα επιχειρηθεί μέσω της ΕΕ!
«Αυτό θα είναι πολύ δύσκολο έργο, γιατί φυσικά τα εθνικά κοινοβούλια δεν επιθυμούν να τους υπαγορεύεται τι να κάνουν. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοια προβλήματα τα επόμενα λίγα χρόνια», πρόσθεσε η Γερμανίδα καγκελάριος χωρίς περιστροφές.
Το νόημα είναι σαφές: ο περιορισμός ακόμη περισσότερο της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μέσω της καθυπόταξης των εθνικών κοινοβουλίων, ώστε αυτά να μην εκφράζουν, σε όποιο βαθμό το κάνουν, τις λαϊκές αντιστάσεις σε ακραίες πολιτικές επιλογές της ΕΕ τύπου δραστική μείωση των συντάξεων, μείωση μισθών, απελευθέρωση απολύσεων κ.λπ. με παράλληλη όμως διατήρηση του μπόνους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στα στελέχη του χρηματοπιστωτικού συστήματος και στα παράσιτά του, που από κοινού βύθισαν την παγκόσμια οικονομία στη βαθύτερη κρίση της ιστορίας της.
Στην περίπτωση της Ελλάδας είναι φανερό ότι αυτή η «επίθεση οικονομικής τρομοκρατίας» που έχει εξαπολυθεί από την ΕΕ εναντίον της χώρας μας αποσκοπεί συν τοις άλλοις και στον πειθαναγκασμό του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να εγκαταλείψει όλες τις υποσχέσεις του για μια υποτυπωδώς σοσιαλδημοκρατική πολιτική και να προχωρήσει σε μέτρα εξοντωτικής λιτότητας με κύριο στόχο τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους μικρομεσαίους.
Το «Διευθυντήριο» της ΕΕ δεν έχει συγχωρήσει το ΠΑΣΟΚ για το γεγονός ότι ανέβηκε στην εξουσία με σοσιαλδημοκρατικό και όχι ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, συντρίβοντας με δέκα εκατοστιαίες μονάδες τη ΝΔ με τις γελοίες αντιλαϊκές εξαγγελίες του Κ. Καραμανλή, ο οποίος μετά από πεντέμισι χρόνια καταβαράθρωσης, όπως αποδείχθηκε, της οικονομίας, αποφάσισε να υποδυθεί τον «ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού» και φυσικά έριξε στα Τάρταρα τη ΝΔ.
Την εθνική μας κυριαρχία, λοιπόν, δεν την απειλεί μόνο το δημοσιονομικό πρόβλημα, όπως είπε ο Γ. Παπανδρέου, αλλά πρώτα και κύρια η ΕΕ - και μάλιστα άμεσα!
ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟ
Μισεί κάθε ιδέα «σοσιαλιστική»
Ο ηγετικός πυρήνας της ΕΕ μισεί βαθιά κάθε ιδέα μιας κοινωνικά πιο δίκαιης πολιτικής. Η ελληνική κυβέρνηση έγινε πρόσθετος στόχος τους και εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Γ. Παπανδρέου εξήγγειλε μια πολιτική στην οικονομία που εμπεριείχε και κάποια ψήγματα μέτρων υπέρ των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, έστω με τη μορφή «φιλανθρωπίας», όπως τον κατηγόρησε η Αριστερά. Ούτε αυτά όμως τα ανέχεται η ΕΕ!
Επιπλέον, καθώς ο Γ. Παπανδρέου είναι και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία για την ευρωδεξιά να τον ταπεινώσει, υποχρεώνοντάς τον να ακολουθήσει μια επαίσχυντη πολιτική νεοφιλελεύθερης λιτότητας, όπως του υπαγορεύουν.
Δημοσίευση σχολίου