Άφωνοι οι Αεροπόροι με πώληση F-16 Block 30 & Mirage 2000 από Δένδια;

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ
Έκπληξη ακόμη και σε έμπειρα στελέχη της πολεμικής αεροπορίας έχουν προκαλέσει τα όσα ειπώθηκαν από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής άμυνας και αφορούν το ενδεχόμενο πώλησης, εφόσον βρεθούν αγοραστές, τόσο των 24 Mirage 2000-5, όσο και των 32 F-16 Block 30. Στρατιωτικές πηγές επιμένουν ότι κάτι τέτοιο, εφόσον προχωρήσει, απαιτεί άμεσο επανασχεδιασμό της Δομής Δυνάμεων, εστιάζοντας πάντοτε στο ανώτατο σημείο που θα μπορούσε να δώσει μια ασφαλή οροφή στον αεροπορικό στόλο, καθώς ο κίνδυνος εξ ανατολών παραμένει διαρκής και ενεργός. Ειδικά τα Mirage από την εποχή των F1, αποκτήθηκαν επειδή ήταν το «άγνωστο» για την τουρκική αεροπορία και παραμένουν έτσι ως σήμερα, όπου τα Mirage 2000-5 είναι στρατηγικά όπλα, μαζί με τα νεοαποκτηθέντα Rafale, λόγω των πυραύλων Scalp. Οι επιτελείς καταγράφουν συνεχώς τα τεκταινόμενα στη γείτονα και γίνεται παραδεκτό ότι η έρευνα, η τεχνολογία, η ανάπτυξη συμβαδίζουν υπέρ της.

Οι Τούρκοι έχουν δείξει εδώ και πολλά χρόνια ότι παρακολουθούν πολύ στενά τις τεχνολογικές εξελίξεις. Και έχοντας αναπτυγμένη τεχνογνωσία στο F-16 έχουν καταφέρει να δώσουν στην TuAF τόσο όπλα, όσο και ηλεκτρονικά συστήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν λίγες ώρες δοκιμάστηκε το πρώτο τουρκικό AESA ραντάρ. Και μόνοι τους κατάφεραν ν’ αναβαθμίσουν τον παλαιότερο τύπο του F-16 που διαθέτουν. Μόνοι τους προχώρησαν σε δοκιμές. Καταγράφηκαν αρκετές αποτυχίες, αλλά και πάρα πολλές επιτυχίες που εφαρμόστηκαν στο κύριο μαχητικό που αποτελεί την ραχοκοκαλιά του εναέριου στόλου της Τουρκίας, το F-16. Μπορεί τα τουρκικά όπλα ή τα ηλεκτρονικά που απέδωσαν στην TuAF να θεωρηθούν αντιγραφές των πρωτότυπων. Αυτό σημαίνει πως τα μέσα αυτά κράτησαν ζωντανά τα μαχητικά της Τουρκίας το δύσκολο διάστημα που πέρασε με το σφίξιμο της μέγγενης από τις ΗΠΑ το οποίο δημιούργησε δεκάδες προβλήματα στα F-16.

Και ενώ η γείτονα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια σ’ έναν ιδιαίτερα μεγάλο και υπολογίσιμο εναέριο στόλο, πλήρως δικτυοκεντρικό, στην Ελλάδα ομιλούμε για πωλήσεις. Κάποιοι γνώστες των γεγονότων, που δήλωσαν έκπληκτοι, εξηγούσαν ότι μια τέτοια κίνηση το μόνο σίγουρο είναι πως απαιτεί χρόνο. Από τις διαπραγματεύσεις, τις καταμετρήσεις, τις αυτοψίες σε κάθε αεροσκάφος, κ.ο.κ., το σενάριο μιας πώλησης για να επιτευχθεί, μπορεί να χρειαστεί ακόμη και δυο χρόνια. Και ένα από τα βασικά ερωτήματα που προκύπτουν είναι: το διάστημα από την έναρξη της διαδικασίας, ως την ημέρα πώλησης, τα συγκεκριμένα μαχητικά, είτε πρόκειται για τα 24 Mirage, είτε τα 32 F-16 Block 30, θα παραμένουν καθηλωμένα ώστε να δοθούν στον αγοραστή στην πιο ιδανική, για μεταχειρισμένο αεροσκάφος, κατάσταση; Το προσωπικό σε αυτές τις πολεμικές μοίρες τι ακριβώς θα κάνει το διάστημα αυτό;

Πώληση μόνο με ταυτόχρονη αντικατάσταση

Πηγές από το αεροπορικό επιτελείο εξηγούσαν ότι στην περίπτωση που υπάρξει τέτοια κίνηση θα πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη αντικατάσταση κι όχι να τεθούν μηχανικοί και αεροπόροι σε κατάσταση αναμονής άφιξης νέων αεροσκαφών στις πολεμικές μοίρες που τοποθετήθηκε ξαφνικό «πωλητήριο». Επιπλέον οι ίδιες πηγές εξηγούσαν πως όταν τα μαχητικά αεροσκάφη είναι πολύ καλά συντηρημένα και ταυτόχρονα έχουν στην διάθεσή τους χιλιάδες ώρες πτήσης, σίγουρα είναι δέλεαρ για εκείνον που αναζητά μαχητικά. Όμως, συνέχιζαν οι ίδιες πηγές, αυτή την κίνηση την κάνει κάποιος όταν ήδη έχει αποφασίσει και προχωρήσει στην ενίσχυση του αεροπορικού στόλου, χωρίς να περιμένει σε γραμμές αναμονής πέραν του 2030…

Και παράλληλα η απόφαση ώστε τ’ αεροπλάνα ν’ αλλάξουν χέρια θα πρέπει να λαμβάνεται όταν αυτά αρχίσουν να ξεπερνούν το μέσο του ορίου επιχειρησιακού βίου. Αντιθέτως τα Mirage της 331 Μοίρας & τα F-16 Block 30 της 330 δεν έχουν φτάσει στο μέσο του ορίου ζωής τους μετά την δομική αναβάθμιση. Ειδικά για τα «30αρια», επισημαίνουν αεροπόροι, ότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα στο παγκόσμιο αεροπορικό στερέωμα, όπου παλαιότεροι τύποι των F-16 αναβαθμίστηκαν στα τελευταία επίπεδα, με πολλά να έχουν γίνει ακόμη και Viper.

Mirage & Block 30 διαχρονικά στο στόχαστρο

Πάντως η πώληση τόσο για τα Mirage 2000-5, όσο και για τα F-16 Block 30 δεν είναι κάτι που ακούγεται στην «σφαίρα» του υπουργείου Εθνικής άμυνας για πρώτη φορά. Πολλές ήταν οι σκέψεις στο παρελθόν, το ίδιο και οι προτάσεις, ιδίως για τα F-16. Όμως πάντοτε ο αποτρεπτικός παράγοντας ήταν η «οροφή» των μαχητικών αλλά και το γεγονός πως ο συγκεκριμένος τύπος είναι εκείνος που βγάζει τα «κάστανα» από τη φωτιά. Σ’ ότι αφορά τα Mirage 2000-5, είναι αεροσκάφη που προμηθεύτηκε η αεροπορία την δεκαετία του 2000. Ακολούθησε η δημοσιονομική κρίση, η έλλειψη Follow On Support, οι ιδιαίτερα χαμηλές διαθεσιμότητες.

Και τώρα μετά την προσπάθεια που έγινε από το 2020, τις πιέσεις που ασκήθηκαν προς την γαλλική πλευρά για την υποστήριξη του συγκεκριμένου τύπου, τον αγώνα που δόθηκε στην Τανάγρα από τους μηχανικούς για να επαναφέρουν τα Mirage 2000-5 της 331 Μοίρας σε ικανοποιητικές διαθεσιμότητες, έρχεται ξανά η ιδέα της πώλησης. Στο αεροπορικό επιτελείο το διάστημα αυτό εστιάζουν στις συζητήσεις με τους Αμερικανούς για τα F-35 καθώς επίσης και στον σχεδιασμό που έχει να κάνει με τα έργα υποδομής που αφορούν την «φωλιά» των μαχητικών 5ης γενιάς στην Ανδραβίδα.

Επιπλέον σχεδιάζουν τον τρόπο μέσα από τον οποίο θα φτάσουν στην προμήθεια των νέων όπλων για τα F-16 που θα κάνουν την διαφορά και επίσης το ζητούμενο είναι τα 24 Rafale F3R να γίνουν το λιγότερο 30 ώστε να κτιστούν δυο μοίρες με γαλλικά μαχητικά 4,5 γενιάς. Και βέβαια ν’ ασκηθεί πίεση προς την ΕΑΒ ώστε να κλείσει η ψαλίδα που αφορά την αναβάθμιση των F-16 σε Viper. Οι επόμενες ημέρες θεωρούνται σημαντικές διότι Black Hawk και AW-139, τα ελικόπτερα που επελέγησαν από το ΣΑΓΕ μετά από πρόταση της πολεμικής αεροπορίας, κρίνονται στην Βουλή.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.