Μάικλ Ρούμπιν
Ο Nir Barkat, υπουργός Οικονομίας και Βιομηχανίας του Ισραήλ, δεν μάσησε τα λόγια του.
«Οι Αγιατολάχ στο Ιράν δεν πρόκειται να κοιμηθούν καλά τη νύχτα», δήλωσε ο Barkat.
«Θα διασφαλίσουμε ότι θα πληρώσουν βαρύ τίμημα αν, Θεός φυλάξοι, ανοίξουν το βόρειο μέτωπο» βάζοντας τη Χεζμπολάχ να επιτεθεί στο Ισραήλ.
Η απειλή μιας ισραηλινής επίθεσης στο Ιράν είναι πραγματική.
Ενώ το Κατάρ χρηματοδοτεί τη Χαμάς και η Τουρκία της παρέχει διπλωματική υποστήριξη, η διοίκηση και ο έλεγχός της ανήκει στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν. Ο ιρανικός προϋπολογισμός έχει συμπεριλάβει κονδύλια ανοιχτής γραμμής για την υποστήριξη των παλαιστινιακών κινημάτων. Η επίλεκτη Δύναμη Quds των Φρουρών της Επανάστασης διεξάγει εκπαίδευση για τους Παλαιστίνιους στο Ιράν και το Λίβανο. Οι διοικητές του IRGC βοηθούν στην εκπαίδευση και την επιμελητεία, ακόμη και αν οι Παλαιστίνιοι διεξάγουν επιχειρήσεις. Αυτή η συνεχής ιρανική υποστήριξη στις παλαιστινιακές τρομοκρατικές ομάδες αποτελεί εδώ και καιρό τη βάση για τον χαρακτηρισμό του Ιράν από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ως κρατικού χορηγού της τρομοκρατίας.
Κορυφαίοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν μπορεί να υποστηρίξουν ότι δεν έχουν δει κανένα όπλο που να εμπλέκει την ιρανική εμπλοκή στις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Αλλά αγνοούν πώς η μακροχρόνια υποστήριξη του Ιράν διευκολύνει αυτές τις επιχειρήσεις, ενώ δίνει στην Ισλαμική Δημοκρατία εύλογη δυνατότητα άρνησης.
Εάν το Ισραήλ ήταν ποτέ σε θέση να χτυπήσει στρατιωτικά στο Ιράν, η κύρια απάντηση του ιρανικού καθεστώτος θα ερχόταν μέσω της Χεζμπολάχ, η οποία έχει συγκεντρώσει περισσότερους από 100.000 πυραύλους και πυραύλους, ακόμη και υπό το άγρυπνο βλέμμα της Προσωρινής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στο Λίβανο. Πράγματι, όταν ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ διαμαρτύρεται για τις ισραηλινές ενέργειες στη Γάζα, θα μπορούσε να εξετάσει πώς οι ψεύτικες υποσχέσεις του ΟΗΕ μετά τον πόλεμο Ισραήλ-Χεζμπολάχ το 2006 εξάτμισαν την αξιοπιστία του ΟΗΕ στο Ισραήλ. Εάν η Χεζμπολάχ επιλέξει να εκτοξεύσει πυραύλους σε αλληλεγγύη με τη Χαμάς, οι ισραηλινοί στρατηγοί θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι, δεδομένου ότι οι ισραηλινοί πολίτες έχουν ήδη υποστεί αντίποινα ακόμη και χωρίς χτύπημα στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, δεν υπάρχει κανένα μειονέκτημα στο να χτυπηθεί απευθείας το Ιράν.
Μια ισραηλινή επίθεση στο Ιράν δεν θα ήταν εύκολη. Οι επιθέσεις στον πυρηνικό αντιδραστήρα Osirak του Ιράκ το 1981 και σε ένα συριακό εργοστάσιο πλουτωνίου κοντά στο Deir ez-Zor το 2007 επηρέασαν μεμονωμένους στόχους, αλλά η ιρανική κυβέρνηση έχει διασκορπίσει ευρέως το πυρηνικό της πρόγραμμα. Το Ιράν είναι επίσης πιο μακριά από το Ισραήλ και είναι τέσσερις φορές το μέγεθος του Ιράκ. Ακόμη και αν τα ισραηλινά αεροσκάφη εισέρχονταν στον ιρανικό εναέριο χώρο με μυστικότητα, θα έχαναν το στοιχείο του αιφνιδιασμού μόλις έριχναν τα πυρομαχικά τους. Επειδή οι Ισραηλινοί πιλότοι δεν είναι αυτοκτονικοί, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει πρώτα να χτυπήσουν ιρανικά αεροδρόμια, κέντρα διοίκησης και ελέγχου και αντιαεροπορικές συστοιχίες. Συνολικά, η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία θα πρέπει να προγραμματίσει τουλάχιστον 1.500 εξόδους.
Πώς θα αντιδρούσαν οι Ιρανοί;
Ήμουν πάντα αντίθετος στον βομβαρδισμό του Ιράν. Μια τέτοια εκστρατεία θα καθυστερούσε αντί να εξαλείψει το πυρηνικό πρόγραμμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ακόμη και αυτό το κέρδος θα είχε τεράστιο κόστος και επειδή οι Ιρανοί είναι εθνικιστές, οποιαδήποτε απροκάλυπτη στρατιωτική δράση από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή το Ισραήλ εναντίον του Ιράν θα επέτρεπε στο ιρανικό καθεστώς να συσπειρώσει τους απλούς Ιρανούς γύρω από τη σημαία. Πράγματι, το επαναστατικό καθεστώς του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί είχε αρχίσει να καταρρέει όταν ο ιρακινός δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν εισέβαλε με στόχο να αποκεφαλίσει την Ισλαμική Δημοκρατία και να καταλάβει την πλούσια σε πετρέλαιο, εθνοτική-αραβική επαρχία του Χουζεστάν. Οι ενέργειες του Σαντάμ διατήρησαν το καθεστώς και έδωσαν χρόνο στον Χομεϊνί και στο εκκολαπτόμενο Σώμα της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς να εδραιωθούν.
Θα αντιδρούσαν διαφορετικά οι Ιρανοί σε μια ισραηλινή επίθεση;
Ίσως. Ο Σαντάμ Χουσεΐν προσπάθησε να διαλύσει το Ιράν. Ήθελε να παίξει το χαρτί των εθνοτικών αυτονομιστών, είτε σε σχέση με τους Άραβες στο Χουζεστάν είτε ενισχύοντας τον αζερικό αυτονομισμό που εκφράζεται στο λεγόμενο κίνημα του Νότιου Αζερμπαϊτζάν. Αυτό ήταν ένα δώρο στους αγιατολάχ. Ο πρώτος κανόνας όταν αντιμετωπίζουμε έναν εθνικιστικό λαό που αγαπά τη χώρα του είναι να περιορίσουμε τις επιθέσεις στο καθεστώς, χωρίς ποτέ να χτυπήσουμε τη νομιμότητα της ίδιας της χώρας.
Ενώ το ιρανικό καθεστώς προωθεί τον μύθο ότι το αντιπραξικόπημα του 1953 εναντίον του πρωθυπουργού Mohammad Mosaddegh ήταν μια επίθεση στη δημοκρατία, αγνοεί βασικούς παράγοντες. Πρώτον, ο κλήρος ευθυγραμμίστηκε με τον σάχη εναντίον του κόμματος Τουντέχ του Μοσαντέκ. Επιπλέον, συνταγματικά ο Mosaddegh έκανε λάθος. Περιέργως, αγνοούν με τον ρεβιζιονισμό τους την κατοχή του Δυτικού Ιράν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο την εποχή του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, η Σοβιετική Ένωση ήταν μια διαφορετική ιστορία. Η Μόσχα αργότερα αρνήθηκε να αποσυρθεί από το ιρανικό Αζερμπαϊτζάν και δεκαετίες αργότερα, αυτή η προσβολή στην κυριαρχία συνεχίζει να τροφοδοτεί τη λαϊκή δυσπιστία προς τη Ρωσία.
Το σχίσμα μεταξύ του καθεστώτος και του ιρανικού λαού σήμερα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του από τις πρώτες ημέρες της Επανάστασης, όταν πολλοί Ιρανοί έφυγαν για να σώσουν τη ζωή τους από τις αυθαίρετες εκκαθαρίσεις και τις συνοπτικές εκτελέσεις που σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια του καθεστώτος. Το καθεστώς μπορεί να επέζησε του κινήματος «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», αλλά η αξίωσή του για νομιμότητα χάθηκε.
Επικίνδυνες επιλογές
Το Ισραήλ, εν τω μεταξύ, αντιμετωπίζει μια ασταθή κατάσταση. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αλί Χαμενεΐ είναι 84 ετών, μερικώς παράλυτος και επιζών από καρκίνο. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στην εξάλειψη του εβραϊκού κράτους, αλλά το Ισραήλ συνεχίζει να ευημερεί. Ψυχολογικά, μπορεί να θέλει να δει την καταστροφή του Ισραήλ στον περιορισμένο χρόνο που του έχει απομείνει. Ενώ ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν θα διακινδύνευε το ίδιο το καθεστώς για αυτόν τον σκοπό, περιβάλλεται από συκοφάντες που του λένε αυτό που θέλει να ακούσει, οπότε μπορεί να πιστεύει ότι η λαβή του κλήρου στη χώρα είναι ισχυρότερη από ό, τι είναι στην πραγματικότητα.
Το μόνο πράγμα που χωρίζει τον ιρανικό λαό από ένα καλύτερο μέλλον μόλις φύγει ο Χαμενεΐ είναι το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης. Δεν είναι ιδεολογικά ομοιογενείς, αλλά πολλοί είναι αληθινοί πιστοί, έχοντας εισέλθει στη φούσκα του Σώματος Φρουράς σε μυριάδες παιδικά προγράμματα που ξεκινούν στην ηλικία των οκτώ ετών. Άλλοι θα συνταχθούν με το IRGC σε οποιαδήποτε μετάβαση για την απληστία, καθώς η οικονομική πτέρυγα του IRGC αξίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια.
Εάν το Ισραήλ χτυπήσει ανοιχτά το Ιράν, ίσως στοχεύοντας τον Χαμενεΐ και ανώτερους ηγέτες του IRGC, θα μπορούσε να μετριάσει την εθνικιστική αντίδραση με τέσσερις τρόπους.
Πρώτον, θα πρέπει να φυλλαδιάζει και να μεταδίδεται εκτενώς. Πρέπει να επικοινωνήσει ότι το Ισραήλ θεωρεί τους Ιρανούς φυσικούς φίλους. Οι μόνοι στόχοι είναι ανώτεροι αξιωματούχοι του καθεστώτος με ιρανικό και ισραηλινό αίμα στα χέρια τους. Θα πρέπει να μεταδώσει ότι τα μέλη του IRGC που δεν ασπάζονται πλέον ένα παράνομο καθεστώς θα πρέπει να λιποτακτήσουν αμέσως.
Δεύτερον, θα πρέπει να στοχεύει μόνο τοποθεσίες του IRGC μακριά από πολιτικά κέντρα, όπως πανεπιστήμια, εκτός εάν οι εγκαταστάσεις του IRGC ή των παραστρατιωτικών εγκαταστάσεων Basij σε τέτοιες τοποθεσίες μπορούν να χτυπηθούν με ακρίβεια.
Τρίτον, θα πρέπει επίσης να στοχεύσει τα τείχη και τους πύργους φρουράς των συμβόλων καταστολής όπως η φυλακή Evin.
Τέταρτον, θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι δεν θα υπάρξει κατοχή και ότι η κυριαρχία του Ιράν είναι ιερή.
Το Ιράν είναι έτοιμο για αλλαγή καθεστώτος, αλλά αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να επιβληθεί κάτω από την κάννη ενός όπλου. Θα είναι ένα ιθαγενές κίνημα υπό την ηγεσία Ιρανών για τους Ιρανούς. Θα υπάρχει ελάχιστος ή καθόλου ρόλος για τους Ιρανούς εκτός της χώρας. Εάν το Ισραήλ αισθάνεται αναγκασμένο να δράσει από την αυξανόμενη επιθετικότητα του Ιράν, θα πρέπει να θυμάται ότι εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο από την τρομοκρατική υποδομή της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι οι ίδιοι οι Ιρανοί.
Κανένας Ιρανός δεν θέλει να βομβαρδιστεί, αλλά αν η στρατιωτική δράση είναι αναπόφευκτη, δεν θα πρέπει μόνο να τιμωρήσει το καθεστώς, αλλά και να άρει τα εμπόδια στην ενδυνάμωση των απλών Ιρανών.
Δημοσίευση σχολίου