Γιατί χαίρεται ο σουλτάνος, ο πολύς Ταγίπ Ερντογάν, και χαμογελά; Μα διότι η πλειοψηφία των χωρών μελών του ΟΗΕ ψήφισε κατά της αμερικανικής απόφασης για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.
Μέχρι ο προφήτης, ψηλά εκεί, άφησε την παρτίδα τάβλι που έπαιζε με τον Αλλάχ τον ίδιο, άφησε ουρί και πιλάφια και με δάκρυα στα μάτια χειροκρότησε το άξιο τέκνο του, τον Ερντογάν.
Ο απόγονος των Οθωμανών σουλτάνων και των χαλιφών Ερντογάν δεν μπόρεσε να βαστάξει. Τον έπνιγε το δίκιο τον άνθρωπο καθώς η αδικία που γίνεται στους αδελφούς μουσουλμάνους Παλαιστίνιους είναι μεγάλη.
Τι κι αν ο ΟΗΕ έχει εκδώσει ένα τσουβάλι ψηφίσματα για την παράνομη εισβολή και κατοχή της Τουρκίας; Ψιλά γράμματα. Το δίκιο των μουσουλμάνων μετράει. Οι άλλοι όλοι είναι ασήμαντοι.
Οποία υποκρισία κύριοι. Και όχι μόνο από τον Ερντογάν, αλλά και από Ελλάδα και Κύπρο που επίσης ψήφισαν κατά των ΗΠΑ, για να κυριολεκτούμε, και του Ισραήλ από το οποίο, αμφότερες, περιμένουν πολλά. Γιατί άραγε;
Ο Ερντογάν κάνει τη δουλειά του ή αυτό που θεωρεί δουλειά του και συμφέρον της χώρας του. Η Ελλάδα και η Κύπρος γιατί δεν μπορούσαν, για παράδειγμα, να απέχουν από την ψηφοφορία; Μα καταψήφισαν και άλλες χώρες της ΕΕ, θα πει κάποιος.
Και λοιπόν; Ποιες άλλες χώρες της ΕΕ έχουν πραγματικά κοινά συμφέροντα με το Ισραήλ αυτή την στιγμή; Και ποια χώρα στήριξαν οι Αμερικανοί έναντι των Ευρωπαίων στην περίοδο της κρίσης; Μήπως την Ελλάδα;
Η αραβική φιλία εξαγοράζεται πολύ ακριβά. Από την αξέχαστη επίσκεψη Αραφάτ μέχρι την σημερινή ψηφοφορία η Ελλάδα συντάσσεται με την πλευρά που δεν έχει τίποτα να της προσφέρει και ίσα-ίσα διατηρεί στενότατους δεσμούς με τον βασικό εν δυνάμει της αντίπαλο, την Τουρκία.
Ο Ερντογάν αποφάσισε να στασιάσει κατά της Δύσης. Αυτό είναι πλέον εμφανές. Έτσι σπάζει σιγά-σιγά τους δεσμούς του με τις ΗΠΑ. Πάντα βέβαια έχει ως δεύτερη σκέψη ότι σε περίπτωση ανάγκης θα πουλήσει τη Ρωσία και τον Πούτιν και ως μετανοημένη Μαγδαληνή θα επιστρέψει στις αγκάλες της Δύσης, η οποία λόγω γεωπολιτικής θέσης θα τον δεχτεί. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως, εάν και εφόσον συμβεί, ο Ερντογάν θα παίζει ανεξάρτητα το δικό του παιχνίδι.
Και αν όλες οι άλλες χώρες που υπερψήφισαν την απόφαση κατά της αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ το έκαναν για ιδεολογικούς ή άλλους λόγους η Ελλάδα και η Κύπρος δεν είχαν λόγο να το πράξουν. Αντίθετα όφειλαν να αποφύγουν τον σκόπελο και να μην παίξουν το παιχνίδι του Ερντογάν προβάλλοντας λόγους που δεν συνάδουν με τον ψυχρό ρεαλισμό που διέπει τις διεθνείς σχέσεις.
Οι κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα ελάχιστα έως καθόλου δεν έχουν να κάνουν με συμπάθειες και αισθήματα. Όλα διέπονται από τη λογική, ψυχρή κακή κι ανάποδη, ενίοτε, αλλά αυτή είναι. Ο καθείς λοιπόν επιλέγει και δέχεται τις συνέπειες των πράξεών του.
Αν η Ελλάδα επιθυμεί να ασκεί εξωτερική πολιτική τύπου δεκαετίας 1980 είναι ελεύθερη να το πράξει. Οφείλει να γνωρίζει πάντως ότι όλες οι κινήσεις καταγράφονται στην απέναντι πλευρά. Και το ζήτημα της Ιερουσαλήμ δεν ανακινήθηκε τυχαία από τις ΗΠΑ αυτή την στιγμή. Φαίνεται πως επί αυτού στηρίζουν μέρος της μεσανατολικής τους στρατηγικής.
Δημοσίευση σχολίου