Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Οι παππούδες μας που είχαν τη σοφία που συμβαδίζει με την ιστορία και την πορεία της Ελλάδας έλεγαν, «δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι». Χθες στο άνευ ουσίας και επιρροής κέντρο ψυχοθεραπείας που αποκαλείται Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η Ελληνική κυβέρνηση έδειξε σε όλο τον κόσμο ποιοι είναι οι φίλοι με τους οποίους αποφάσισε να συμπαραταχθεί, και ποιους βάζει απέναντι.
Η χθεσινή κίνηση από την Ελληνική κυβέρνηση να ψηφίσει υπέρ του Ψηφίσματος που καταδίκαζε την απόφαση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών να αναγνωρίσει της Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρει εκεί την πρεσβεία της από το Τέλ Αβίβ, την κατατάσσει στο στρατόπεδο των φίλων του μεγάλου δημοκράτη Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος πρωτοστάτησε στην προώθηση του Ψηφίσματος και στις ύβρεις εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν που ήρθε, λίγες ημέρες πριν μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Μέγαρο Μαξίμου και πούλησε ωμό τσαμπουκά έναντι της Ελλάδας και του λαού της.
Την ίδια στιγμή με τη χθεσινή κίνηση βάλαμε απέναντι τους μοναδικούς στρατηγικούς εταίρους που έχουν απομείνει σε αυτό τον άμοιρο τόπο, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Δυστυχώς το ίδιο έκανε και η Κύπρος, αλλά για όσους καταλαβαίνουν εκεί το πράγμα δεν είναι ακριβώς το ίδιο.
Η μοναδική σοβαρή στρατηγική κίνηση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια ήταν η σύναψη μιας στενής σχέσης με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Και εδώ η Κύπρος είχε προχωρήσει πολύ νωρίτερα.
Σε μια κομβική στιγμή για το έθνος του Ισραήλ, η Ελλάδα επέλεξε να το φτύσει κατάμουτρα. Όποιες και να είναι οι επίσημες αντιδράσεις, όσοι καταλαβαίνουν, ξέρουν ότι το Ισραήλ ποτέ δεν ξεχνά αυτούς που στις δύσκολες ώρες το φτύνουν.
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάποιοι στην Αθήνα έχουν πλήρη άγνοια του τι σημαίνει AIPAC (American Israeli Public Affairs Committee), στην Ουάσιγκτον. Πρόκειται για την πιο ισχυρή οργάνωση ξένης χώρας εντός των ΗΠΑ.
Μετά την επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του μας βομβαρδίζουν με το σλόγκαν των Αμερικανικών επενδύσεων. Η θέληση σίγουρα υπήρχε. Άλλωστε ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει ο άνθρωπος και κάποιοι τον ανταμείβουν με την άδεια στο δολοφόνο – τρομοκράτη Κουφοντίνα και στηλιτεύοντας τις ΗΠΑ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Ανοίξτε τα ταμεία έρχονται οι Αμερικανικές επενδύσεις με τη σέσουλα. Βαθιά νυχτωμένοι το λιγότερο.
Βέβαια το αντεπιχείρημα είναι γνωστό. Μα τι να κάνουμε; Είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και κάποιοι άλλοι είναι, αλλά είχαν κουκούτσι μυαλό και δήλωσαν αποχή. Και μάλιστα είναι και χώρες με πολύ λιγότερα στρατηγικού χαρακτήρα προβλήματα, από ότι η Ελλάδα. Αλλά για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους είναι ποτέ δυνατόν να πάμε κόντρα στα αφεντικά του Βερολίνου; Είναι δυνατόν να μην στηρίξουμε τα συμφέροντα του γίγαντα Μακρόν, και να πληγούν τα συμφέροντα του στον αραβικό κόσμο; Άλλωστε όταν ήρθε εδώ με ορδές αγοραστών αγόρασε σε τιμή ευκαιρίας.
Θα ακουστούν επίσης τα γνωστά περί παραδοσιακής φιλίας με τους ‘Άραβες και του Παλαιστινίους. Είδαμε τι κερδίσαμε τόσα χρόνια από την εποχή που φέρναμε τον Αραφάτ, που η γυναίκα του βρέθηκε με εκατομμύρια το Παρίσι και σηκώναμε μαζί του τα χέρια. Σίγουρα θα μας στηρίξουν στην περίπτωση που ο δικτάτορας της Τουρκίας, αποφασίσει να τα κάνει μπάχαλο.
Κάποιοι αρνούνται συστηματικά να κατανοήσουν ότι βρισκόμαστε σε ένα ιστορικά κομβικό σημείο που τα πράγματα έχουν αλλάξει και όλοι θα πρέπει να αποφασίσουν σε ποια πλάτη θα ακουμπήσουν.
Χθες οι Ηνωμένες Πολιτείες, και δεν το έκρυψαν κατέγραψαν από τη μια τους φίλους τους και από την άλλη τους επιδέξιους (αποχές) με τους οποίους μπορούν να συνεργαστούν και να τους στηρίξουν. Το ίδιο και το Ισραήλ. Και μόνο αδαής είναι αυτός που πιστεύει ότι αυτό έχει να κάνει με τον Πρόεδρο Τράμπ και τον Πρωθυπουργό Νετανιάχου. Έχει να κάνει με το έθνος των ΗΠΑ και το έθνος του Ισραήλ.
Το μήνυμα που ανέβασε η Πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλι, ευχαριστώντας τις χώρες που στάθηκαν στο πλευρό της Ουάσιγκτον, έχοντας μάλιστα ένα προς ένα τα ονόματά τους τα λέει όλα.
Το παιχνίδι στην περιοχή μας είναι χοντρό και θα έχει απώλειες. Κάποιοι στην Αθήνα μέσα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν στρατηγικά σε πολλαπλά επίπεδα.
Τι θα έλεγαν οι παππούδες; «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.»
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος – Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και μέλος του, The International Institute of Strategic Studies.
Δημοσίευση σχολίου