.jpg)
Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
Σήμερα κλείνουν 5 χρόνια από την αποφράδα ημέρα που ο τότε πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου επισκέφθηκε το Καστελόριζο για να αναγγείλει ότι μας βάζει στο στόμα του ΔΝΤ. Όταν άκουσα ότι πηγαίνει στο Καστελόριζο, ήμουν σίγουρος ότι θα μιλούσε, επιτέλους, για την ΑΟΖ. Η απογοήτευση μου ήταν πολύ μεγάλη όταν κατάλαβα πόσο έξω είχα πέσει, αλλά ακόμα και τώρα, πέντε χρόνια αργότερα, και παρότι ρώτησα πολλούς, κανείς δεν είναι σε θέση να μου απαντήσει γιατί διάλεξε το Καστελόριζο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν πολύ μικρός για να θυμάται τις καταπληκτικές διαλέξεις που έδινε ο πατέρας του στα μέλη του ΠΑΚ στα χρόνια της χούντας. Εγώ, όμως, ήμουν τυχερός και τις θυμάμαι.
Έφευγα από την Ουάσιγκτον και πήγαινα στο Τορόντο, όπου μια φορά το μήνα ο Ανδρέας έδινε αυτές τις διαλέξεις στο Πανεπιστημίο York, όπου δίδασκε στα χρόνια της δικτατορίας. Ήταν πάντα Σάββατο πρωί. Την πρώτη ώρα την περνούσαμε συζητώντας τις εξελίξεις στην Αθήνα και την δεύτερη ώρα, ο μεγάλος δάσκαλος ανέπτυσσε ένα θέμα , που αφορούσε εξελίξεις της παγκόσμιας οικονομίας όπως την παγκοσμιοποίηση, την κατανομή του εισοδήματος και πλούτου, το ρόλο της τότε ΕΟΚ, του Τρίτου Κόσμου, της Σοβιετικής Ένωσης, της Κίνας και των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών.
Έχουν περάσει πάνω από 40 χρόνια από τότε, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις αναλύσεις του ιδιαίτερα για το IMF, το ΔΝΤ όπως το γνωρίζουμε όλοι στην Ελλάδα σήμερα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου θεωρείτο ένας από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους εκείνης της εποχής. Κρίμα που ο γιός του δεν ήταν παρών στις διαλέξεις του, αλλά σίγουρα θα άκουσε αυτές τις σκέψεις, όταν ο πατέρας του έγινε πρωθυπουργός. Παραμένει ακόμα μυστήριο, γιατί τον αγνόησε επιδεικτικά, χρόνια αργότερα, όταν έκανε εκείνη την μοιραία επίσκεψη του στο Καστελόριζο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ανεξάρτητα εάν είχε δίκιο ή άδικο, είχε πείσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ότι το ΔΝΤ είναι ότι χειρότερο για την παγκόσμια οικονομία. Εάν ζούσε σήμερα ο Ανδρέας Παπανδρέου σίγουρα θα μας συμβούλευε να μη ζητήσουμε βοήθεια από το ΔΝΤ. Βέβαια, η πορεία του ΔΝΤ είναι πλέον γνωστή και δικαίωσε τις απόψεις του Ανδρέα γι’ αυτό τον διεθνή οργανισμό
Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε ηλικία 25 ετών ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη διάσκεψη του Bretton Woods το 1944 που σχεδίασε την νέα αρχιτεκτονική της παγκόσμιας οικονομίας . Τότε τα 44 κράτη που έλαβαν μέρος σ’ αυτή τη Διάσκεψη συμφώνησαν, μεταξύ άλλων, στην ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Bretton Woods με τον αρχηγό της ελληνικής αντιπροσωπείας καθηγητή Κυριάκο Βαρβαρέσο και τον καθηγητή Αθανάσιο Σμπαρούνη.
Για να επιστρέψουμε πάλι στο ΓΑΠ, πριν κατευθυνθεί στο Καστελόριζο, απευθύνθηκε στον Στρος Καν, χωρίς να γνωρίζει ότι το ΔΝΤ δάνειζε, μέχρι τότε, μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες και δεν εκτίμησε την αντίδραση της ΕΕ σχετικά με την απόφαση κράτους-μέλους της για προσφυγή στο ΔΝΤ. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε μια ΕΕ να θέλει να τιμωρήσει τη χώρα, συνιστώντας της μάλιστα να αποταθεί στο ΔΝΤ.
Η ομιλία του στο Καστελόριζο στις 23 Απριλίου 2010 ήταν μια ομιλία «δημιουργικής ασάφειας» που θα την ζήλευε σήμερα ακόμα και ο Γιάνης Βαρουφάκης! Θα ήθελα εδώ να διευκρινίσω ότι αυτή δεν ήταν μια προδοτική ομιλία, όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πιπιλίζουν το μυαλό και να προπαγανδίζουν. Απλώς ο ΓΑΠ νόμιζε ότι έτσι θα βοηθούσε την πατρίδα του. Πρέπει να ποινικοποιήσουμε τις απόψεις του γιατί δεν είχε, όπως έχω γράψει πολλές φορές, ίχνος DNA του μεγάλου πατέρα του; Τον μοναδικό προδότη που έχω υπόψη μου, στην μεταπολεμική Ελλάδα, δεν είναι άλλος από τον Ταξίαρχο Δημήτρη Ιωαννίδη που παρέδωσε το 40% της Κύπρου στους Τούρκους. Αυτό για το οποίο, σίγουρα, έχει ευθύνη είναι ότι θα έπρεπε να κάνει μια ειλικρινή αναφορά στον Ελληνικό λαό για τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων και αυτών του ΠΑΣΟΚ, και κυρίως τι έγινε στην 5ετή διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, και σε τι οικονομική κατάσταση παραδόθηκε η χώρα.
Όπως έγραψε πρόσφατα στο ΒΗΜΑ ο Νότης Παπαδόπουλος:
«Όταν μάλιστα το ξέρουν και οι πέτρες -στην Ελλάδα και την Ευρώπη- ότι η συγκεκριμένη πενταετία είναι η χειρότερη δημοσιονομικά περίοδος της μεταπολίτευσης : η κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε το 2004 με κρατικό χρέος 183,2 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή ποσοστό 99,8 του ΑΕΠ (και έλλειμμα προϋπολογισμού 7,6%) για να παραδώσει τη χώρα το 2009 μετά από εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς και αμέριμνη διακυβέρνηση εποχής αστακομακαρονάδας με χρέος 301 δισεκατομμύρια ευρώ ,δηλαδή 126 % του ΑΕΠ (και έλλειμμα προϋπολογισμού 15,2 %).»
Πέρασαν πέντε χρόνια από την ημέρα του διαγγέλματος στο Καστελόριζο, αλλά ο Παπανδρέου ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι εκείνο το απόγευμα, αγναντεύοντας την ΑΟΖ του νησιού που εποφθαλμιούν οι Τούρκοι, έκανε το μεγαλύτερο πολιτικό του λάθος. Έτσι, κάποια στιγμή αργότερα που του δόθηκε η ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη, δεν το έπραξε. Όταν ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της δημοσιογράφου Σοφίας Παπαϊωάννου στον Alpha «360 Μοίρες» και στην ερώτηση γιατί επέλεξε το Καστελόριζο εκείνη την ημέρα είπε:
«Το Καστελόριζο έχει ιδιαίτερη σημασία. Το Καστελόριζο για την Ελλάδα, για όλα αυτά που διαπραγματευόμαστε στην ευρύτερη περιοχή, για την ενέργεια, τις υφαλοκρηπίδες κλπ, έχει σημασία. Το ότι το Καστελόριζο αναδείχθηκε σε πρώτο πλάνο διεθνώς, θα έπρεπε να καταχειροκροτηθεί, κι όχι να ακούω κριτική.»
Δυσκολεύομαι να σχολιάσω αυτή τη δήλωση γιατί προσπαθώ να είμαι ευπρεπής, όπως ήταν και αυτός μέχρι την ημέρα που έβαλε τους μπράβους του να βρίζουν χυδαία στο Ζάππειο τον Βαγγέλη Βενιζέλο, όταν γιορτάζονταν τα 40 χρόνια της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, στις 3 Σεπτεμβρίου 2014. Το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι η φράση του για τις υφαλοκρηπίδες (sic). Μα κανείς από τους κηπουρούς του δεν τον προειδοποίησε ότι η Ελλάδα έχει μόνο μια υφαλοκρηπίδα;
Λίγους μήνες από την επαίσχυντη εμφάνισή του στο Ζάππειο, έχοντας στο μυαλό του να εξαφανίσει το ιστορικό κίνημα που δημιούργησε ο πατέρας του, έκανε το μεγαλύτερό του ατόπημα δημιουργώντας ένα απόστημα στο πλευρό του ΠΑΣΟΚ, για να εξαφανίσει τον πατέρα που τόσο αντιπαθούσε για δεκαετίες τώρα.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Η «Μεγάλη Ύφεση» (Great Recession ), όπως ονομάστηκε η σχεδόν οικονομική καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών το 2008, αποσοβήθηκε από την τολμηρή παρέμβαση του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, όταν ήρθε στην εξουσία και έτσι η Αμερική απέφυγε το Κραχ του 1929 (Great Depression). Εάν όμως οι ΗΠΑ ήταν ένα κράτος-μέλος της ΕΕ θα είχαν ολοσχερώς καταστραφεί, γιατί θα έπρεπε να ακολουθήσουν τις οδηγίες μιας άλλης τρόικας που θα επέβαλε μια εντελώς διαφορετική οικονομική πολιτική απ’ αυτή που ακολούθησε η κυβέρνηση Ομπάμα.
Οι Αμερικανοί έκαναν τρία πράγματα που δεν θα μπορούσαν να κάνουν, εάν ανήκαν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Τύπωσαν έναν αστρονομικό αριθμό δολαρίων, δανείστηκαν τρισεκατομμύρια και έκαναν μεγάλες δημόσιες δαπάνες, χωρίς να προκαλέσουν πληθωρισμό. Σήμερα η Αμερική έχει έναν πληθωρισμό της τάξης του 2% και η ανεργία βρίσκεται μόνο στο 5,5%!
Στην Ελλάδα, σήμερα, υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση ότι οι Αμερικανοί κάνουν ιδιαίτερες προσπάθειες να πείσουν τους εταίρους μας να μας βοηθήσουν ουσιαστικά στον ανηφορικό μας δρόμο ώστε, κάποια στιγμή, να μπορέσει να αρχίσει μια σταδιακή οικονομική ανάπτυξη, που θα μας επαναφέρει στο σωστό δρόμο.
Οι Αμερικανοί είναι καλοί στα λόγια, αλλά έργα δεν βλέπω. Ο Ομπάμα θα μπορούσε να πείσει δυο με τρεις τεράστιες αμερικανικές εταιρείες να επενδύσουν στην Ελλάδα και να μας επιτρέψει να κάνουμε ανακήρυξη ΑΟΖ. Τώρα μετά τη συμφωνία με το Ιράν οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να ξεκινήσουν επενδύσεις εκεί, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας μια και το Ιράν διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο, αλλά δεν ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο φυσικό αέριο της Ελλάδας. Κατά τ’ άλλα διακηρύσσουν ότι είναι φίλοι μας και μας υποστηρίζουν στην σχέση μας με την ΕΕ. Εμείς, βέβαια, έχουμε χορτάσει από λόγια.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ – Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ
Αξίζει να υπενθυμίσουμε εδώ ολόκληρη την δήλωση του Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στο Καστελόριζο, μια και ελάχιστοι πλέον τη θυμούνται: “Χθες, ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009.
Θύμισαν σε όλους μας τα ακατανόητα λάθη, τις παραλείψεις, τις εγκληματικές επιλογές και την καταιγίδα των προβλημάτων που μας κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Όλοι μας κληρονομήσαμε – η σημερινή Κυβέρνηση και ο Ελληνικός λαός – ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί.
Μια χώρα χωρίς κύρος και αξιοπιστία, που είχε χάσει το σεβασμό ακόμα και των φίλων και των εταίρων της.
Μια οικονομία εκτεθειμένη στο έλεος της αμφισβήτησης και των ορέξεων της κερδοσκοπίας.
Από την πρώτη μέρα σηκώσαμε τα μανίκια και με σκληρή δουλειά βαλθήκαμε να ανατρέψουμε αυτό το αρνητικό κλίμα.
Καταστρώσαμε σχέδιο, πήραμε δύσκολα μέτρα, που πολλές φορές πόνεσαν, αλλά ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας.
Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες.
Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της Ε.Ε. για την στήριξη της χώρας μας, με ένα πρωτόγνωρο, για την ιστορία και τα δεδομένα της Ε.Ε., μηχανισμό.
Και εμείς και οι εταίροι μας στην Ε.Ε., ελπίζαμε ότι αυτή η απόφαση θα αρκούσε για να ηρεμήσει και να συνετίσει τις αγορές, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη χρηματοδότηση της χώρας μας με χαμηλότερα επιτόκια.
Να υπάρξει, δηλαδή, η απαραίτητη νηνεμία, ώστε να αφιερωθούμε στο έργο μας, στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, για να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη, ανταγωνιστική.
Να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της, δυνατή, για να αισθανθούν όλοι οι Έλληνες περήφανοι.
Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν.
Είτε γιατί δεν πίστεψαν στη βούληση της Ε.Ε., είτε γιατί κάποιοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία.
Και σήμερα, η κατάσταση στις αγορές απειλεί να αποδομήσει, όχι μόνο τις θυσίες του Ελληνικού λαού, αλλά και την ομαλή πορεία της οικονομίας.
Και κινδυνεύει να χαθεί η προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες από τα ακόμη μεγαλύτερα επιτόκια δανεισμού και ακόμη χειρότερα από την δυσκολία δανεισμού.
Δεν θα το επιτρέψουμε.
Ήρθε η στιγμή, το χρόνο που δεν μας δίνουν οι αγορές, αυτόν τον χρόνο να μας τον δώσει η απόφαση που πήραμε όλοι μαζί οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης για να στηριχθεί η Ελλάδα.
Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.
Έχω ήδη δώσει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες.
Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά.
Άλλα και να στείλουν και ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, ότι η Ε.Ε. δεν παίζει και προστατεύει το κοινό μας συμφέρον και το κοινό μας νόμισμα.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό.
Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά.
Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι.
Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες.
Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, κάθε Έλληνα και Ελληνίδα από αντιλήψεις, πρακτικές και συστήματα που τον εμποδίζουν παντού, εδώ και δεκαετίες.
Να δώσουμε οξυγόνο εκεί που υπάρχει ασφυξία, δικαιοσύνη και κανόνες εκεί που υπάρχει αδικία, διαφάνεια εκεί που υπάρχει σκοτάδι, σιγουριά εκεί που υπάρχει ανασφάλεια, και ανάπτυξη για όλους.
Η έμπνευση, η πίστη μας είναι ετούτος εδώ ο τόπος, από το Καστελόριζο, μέχρι την Κέρκυρα, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, είναι αυτός ο υπέροχος λαός, είναι οι νέοι μας με τις δυνατότητες και τα οράματά τους.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, θα τα καταφέρουμε.
Αρκεί εμείς οι Έλληνες να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας, στις αξίες μας, στον ίδιο μας τον εαυτό.»
πηγή
Δημοσίευση σχολίου