Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Παρακολουθώντας κανείς τους πρώτους πολιτικούς διαξιφισμούς εν όψει των βουλευτικών εκλογών, διαπιστώνεις το θλιβερό κατάντημα της όλης διαδικασίας, ακόμα και της υποτιθεμένης ελεύθερης εκλογής εκ μέρους ενός ζαλισμένου λαού των ανθρώπων που θα τον κυβερνήσουν το επόμενο χρονικό διάστημα.
Οι περισσότερες συζητήσεις δεν ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού, που έχουν χτυπήσει «κόκκινο» τα τελευταία χρόνια εξ’ αιτίας μιας μειοδοτικής και προδοτικής πολιτικής ενός διαφθαρμένου πολιτικού συστήματος, αλλά το τι θα πουν οι αγορές, το τι θα ζητήσουν οι αγορές, το ποιον θα εγκρίνουν οι αγορές για να κυβερνήσει, το πώς θα αντιμετωπίσουν οι αγορές μια ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα. Δηλαδή με λίγα λόγια στην ουσία δεν έχουμε δημοκρατία, αλλά.. αγορωνκρατία. Εκείνο που κυριαρχεί, εκείνο που απασχολεί με δραματικό τρόπο τους πολιτικούς αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά το πώς αντιδράσουν οι αγορές, το πώς θα κρίνουν οι αγορές αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, το πώς στο τέλος θα μας ελεήσουν οι αγορές για να συνεχίσουμε να ζούμε, να συνεχίσουμε να είμαστε κάτοικοι αυτής της προδομένης χώρας, να συνεχίσουμε να είμαστε υπήκοοι της αγοροπαντοδυναμίας τους.
Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση μιας υποδουλωμένης χώρας και τα δημοκρατικά τερτίπια των υποτιθεμένων ελεύθερων εκλογών, είναι για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των υποδουλωμένων υπηκόων της στην παγκοσμία οικονομική ολιγαρχία. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το Ευρωπαϊκό Νεοταξικό Διευθυντήριο, επιδιώκουν την οικονομική υποδούλωση των κρατών μέσω των παρεχόμενων σε αυτά δανείων που δεν θα μπορούν να ξοφλήσουν και έτσι να επαναδανείζoνται, για να ξεπληρώσουν ένα μόνο μέρος των προηγούμενων οφειλών τους ή μόνο των τόκων τους, δημιουργώντας νέα μεγαλύτερα κάθε φορά οφειλόμενα ποσά μέχρι να σφίξει γερά η θηλιά γύρω από το λαιμό τους και να αναγκαστούν να μετατραπούν σε πειθήνια όργανα της διεθνούς οικονομικής ελίτ. Κλασσικό παράδειγμα υποδούλωσης η ελληνική περίπτωση. Ο βασικός στόχος τους είναι πάντα η πλήρη εξάλειψη των εθνικών κρατών. Αυτό επιτυγχάνεται με την πρόκληση της πλήρους κατάρρευσης των οικονομιών των διάφορων εθνικών κρατών και την πρόκληση πολιτικού χάους. Έτσι θεωρείται ότι θα γίνει πολύ πιο εύκολη η διάλυση του συστήματος των εθνικών κρατών και η επιβολή της μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Θα πείτε καλά όλα αυτά αλλά τι μπορεί να γίνει εκτός από το να διαπιστώσουμε την κατάντια μας σαν Έλληνες πολίτες αυτής της χώρας ; Το πρώτο και καλύτερο είναι να αποδεχτούμε την μοναδική αλήθεια, ότι μια χώρα δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη και να καθορίζει η ίδια το μέλλον της, αν δεν έχει δικό της εθνικό νόμισμα. Αν το κατανοήσουμε αυτό, θα κατανοήσουμε και την μεγάλη προδοσία από αυτούς που μας έβαλαν χωρίς να μας ρωτήσουν, χωρίς να μας εξηγήσουν τίποτα, στην ζώνη του ευρώ και στη συνέχεια παρέδωσαν την εθνική μας κυριαρχία. Κάποτε όλοι αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν.
Αν δεν αλλάξουμε ρότα, αν δεν αλλάξουμε στρατηγικές επιλογές, αν δεν αλλάξουμε οικονομική πολιτική υιοθετώντας εθνικό νόμισμα, αν δεν πιστεύσουμε στην γεωστρατηγική και γεωοικονομική μας αξία, αν δεν κοιτάξουμε στα μάτια ποιοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι και σύμμαχοι, ποιοι έχουν κοινά συμφέροντα με εμάς, αν τέλος δεν δικαστούν όλοι αυτοί οι μεγάλοι «εθνοσωτήρες» μας και επέλθει κάθαρση, τότε η οριστική εθνική απώλεια θα είναι το τίμημα της εθνικής μας αναλγησίας. Κατά τα άλλα, θα τρέχουμε πάλι στην παρωδία της εκλογικής μας αυταπάτης.
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
πηγή
Δημοσίευση σχολίου