Όπως ανακοινώθηκε από αμερικανικής πλευράς, αποφασίστηκε η αποστολή… ομάδων ανακούφισης από την καταστροφή – διασωστικών ομάδων στην ανατολική Λιβύη (εκεί όπου ελέγχουν την κατάσταση οι εξεγερμένοι, στη Βεγγάζη…), πολύ σύντομα.
Την ανακοίνωση μάλιστα έκανε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τομ Ντόνιλον, ο οποίος αισθάνθηκε την ανάγκη να διευκρινίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι η αποστολή θα είναι… αμιγώς ανθρωπιστική, όχι στρατιωτική επέμβαση!
Για την ανάπτυξη αυτών των ομάδων η Ουάσιγκτον έχει έρθει σε συνεννόηση με τις δυνάμεις των εξεγερμένων, της λιβυκής αντιπολίτευσης δηλαδή κατά κάποιον τρόπο, οι ηγέτες των οποίων φέρονται να έδωσαν το «πράσινο φως» για την έλευσή τους.
Το ότι ο διεθνής Τύπος έβριθε την εβδομάδα που παρέρχεται με δημοσιεύματα περί επικείμενου εξοπλισμού της αντιπολίτευσης από τους Αμερικανούς και περί της στενής παρακολούθησης της κατάστασης από τη CIA, κρίνονται… προφανώς ως απλές συμπτώσεις.
Τι περιμένουμε πλέον; Αμερικανικά αεροσκάφη στρατηγικών μεταφορών C-17 Globemaster να ξεφορτώνουν κάθε λογής βοήθεια προς τους εξεγερμένους στο πλαίσιο του… ανθρωπιστικού καθήκοντος της υπερδύναμης η οποία εμφανώς δεν επιθυμεί να εμπλακεί στρατιωτικά, όντας εξαντλημένη από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ενώ η κατάσταση στο Μπαχρέιν που απειλεί πραγματικά τα συμφέροντά της (και όχι μόνο, για να είμαστε δίκαιοι), επιβάλλει ετοιμότητα και εφεδρείες…
Αφήνει την πρωτοβουλία στους Ευρωπαίους, οι οποίοι θέλουν να δείξουν ότι μπορούν να χειριστούν και κάτι μόνοι τους, αν και… εθίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια να μιλούν για τη «μαλακή ισχύ» (soft power) η οποία αποδεικνύεται ένα μεγαλοπρεπές ΤΙΠΟΤΑ τώρα, στην κρίσιμη στιγμή…
Επιστρέφοντας στο ζήτημα της… ανθρωπιστικής αμερικανικής πρωτοβουλίας, να θυμίσουμε ότι κάτι παρόμοιο αισθάνθηκαν και έπραξαν όταν οι ισλαμιστές μουτζαχεντίν πολεμούσαν τους άπιστους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν, μετά την εισβολή των τελευταίων το 1979.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα. Μήπως να μην έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια οι δυτικοί στρατηγικοί σχεδιαστές κάποια που λέει ο – όντως γραφικός, δεν τίθεται ζήτημα, και ολίγον μανιοκαταθλιπτικός και παρανοϊκός – Μουαμάρ Καντάφι, περί της δράσης της οργάνωσης Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγρέμπ (AQIM);
Κι αυτό διότι πλέον δικαιολογία δεν υπάρχει. Είναι παγκόσμια γνωστό ότι οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών γνωρίζουν πολύ καλά ότι η απειλή υφίσταται. Απλά, σήμερα, όσοι το τελευταίο διάστημα αποκαλούσαν τον Λίβυο ηγέτη ως «καλό παιδί» μετά τη στροφή που πραγματοποίησε, φοβούμενος ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, πλησίαζε η σειρά του, και διαγκωνίζονταν για το ποιος θα αποσπάσει πρώτος συμβόλαια στον ενεργειακό τομέα της χώρας και όχι μόνο, πλειοδοτούν σε «κορώνες αναθεματισμού» του.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου