Η ανάδειξη των κινέζων αντικαθεστωτικών έγινε τις προάλλες πανηγυρικά, µε την απονοµή του Νοµπέλ Ειρήνης σε έναν από αυτούς.
Την ίδια ώρα, ο δυτικός πολιτικός και επιχειρηµατικός κόσµος εξακολουθεί να συνδιαλέγεται µε το κινεζικό καθεστώς. Βusiness as usual. Αυτή η αντίφαση δεν περνάει απαρατήρητη στον ανατολικό κόσµο: «Κηρύττετε τη δηµοκρατία, µολονότι υποστηρίζετε δικτατορίες».
Στην Ευρώπη η δηµοκρατία λιγοστεύει ολοένα. Το ίδιο και οι εξουσίες των Κοινοβουλίων. Στην Ανατολή, οι άνθρωποι γνωρίζουν για το δικό µας «δηµοκρατικό έλλειµµα».
Γνωρίζουν πόσο αποµακρυσµένοι νιώθουν οι δυτικοί ψηφοφόροι από τους ηγέτες που εκλέγουν στην εξουσία.
Γι' αυτό, λοιπόν, συχνά αναρωτιούνται γιατί οι δυτικές κυβερνήσεις επιµένουν σε δηµοκρατικά κηρύγµατα προς τις ανατολικές χώρες, όταν η δηµοκρατία στις δικές τους χώρες παρουσιάζει τόσα ελλείµµατα. Ενας που ζει πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή είναι ο αρθρογράφος Ρόµπερτ Φισκ.
«Πολλοί άνθρωποι εδώ νιώθουν µια λαχτάρα για πραγµατική δηµοκρατία», λέει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Νιου Ιντερνάσιοναλιστ».
«Πολλοί θα ήθελαν να µπορούν να πάρουν ένα ?πακέτο ανθρωπίνων δικαιωµάτων? από τα ράφια του δικού τους δηµοκρατικού σούπερ µάρκετ.
Οµως νιώθουν ένα αίσθηµα αδικίας». Κάθε πρόεδρος από εκείνους που συνήθως στηρίζουν οι δυτικές χώρες στον ανατολικό κόσµο διατείνεται πως κάνει τίµιες εκλογές και κάθε προεδρική εκλογή είναι στηµένη, έτσι που ένας Μουµπάρακ να µπορεί να εκλέγεται µε ένα 98%.
Οι άνθρωποι τείνουν να πιστέψουν ότι οι εκλογές προσδίδουν κάποια νοµιµότητα στο καθεστώς, ακόµη και όταν αυτές είναι απόλυτα στηµένες.
Θέλουν να µπορούν να λένε «έχουµε κι εµείς εκλογές, έχουµε Κοινοβούλιο, έχουµε εκλεγµένο πρόεδρο», ακόµη κι όταν ξέρουν καλά πως οι εκλογές στις χώρες τους δεν έχουν κανένα ουσιαστικό νόηµα.
Στη Μέση Ανατολή, λέει ο Φισκ, οι εκλογές είναι προσχηµατικές. Στη Δύση, οι εκλογές είναι αυθεντικές, µολονότι και εκεί συχνά γίνονται προσχηµατικές, όταν οι αιρετές ηγεσίες έχουν προαποφασίσει τι θα κάνουν ανεξάρτητα από τη βούληση των λαών τους.
Οµως, τουλάχιστον στη Δύση, µετρούν τις ψήφους. Δεν τις πετούν στον Νείλο ή στον Ευφράτη.
Η δηµοκρατία είναι καθαγιασµένη στη Δύση, αλλά την ίδια ώρα οι δυτικές χώρες στηρίζουν στην Ανατολή δικτατορίες. Ηταν οι καλύτερες σύµµαχοι του Σαντάµ για πολλά χρόνια.
Και εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον «µετριοπαθή» Μουµπάρακ. Λένε στους ανατολικούς: «Υιοθετήστε τη δηµοκρατία και θα γίνετε κι εσείς σαν κι εµάς». Οµως, την ίδια ώρα ακυρώνουν το δηµοκρατικό δικαίωµα των Παλαιστινίων να ζήσουν µέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Στη Μέση Ανατολή οι άνθρωποι έχουν επίγνωση των ιστορικών γεγονότων», καταλήγει ο Ρόµπερτ Φισκ. «Οµως δεν είµαι καθόλου βέβαιος ότι λαχταρούν να προµηθευτούν τα ?προϊόντα? µας, τα ανθρώπινα δικαιώµατα ή τη δηµοκρατία. Επειδή δεν τους έχουµε ακόµη προσκοµίσει αποδείξεις για την ποιότητά τους».
Δημοσίευση σχολίου