Το ΝΑΤΟ συνέχισε την ανεύθυνη πολιτική του απέναντι στην Ουκρανία παρέχοντας ψεύτικες ελπίδες, καθιστώντας την ειρήνη λιγότερο πιθανή και τον πόλεμο πιο επικίνδυνο
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2024 στην Ουάσιγκτον, για τον εορτασμό της 75ης επετείου της συμμαχίας, οι ηγέτες πρόσφεραν στην Ουκρανία έναν νέο γύρο ψεύτικων ελπίδων στον πόλεμό της εναντίον της Ρωσίας – κάτι που είναι χειρότερο από το να μην κάνεις τίποτα.Αυτό αναφέρει το αμερικανικό think tank Defense Priorities, τονίζοντας ότι είτε με στρατιωτική δέσμευση είτε με εντατική υποστήριξη, η αξίωση ότι το ΝΑΤΟ θα μπορούσε επί του παρόντος να δώσει μια ουκρανική νίκη ή να εξασφαλίσει μια αργότερα, ενθαρρύνει τους ηγέτες της χώρας να αναβάλουν τα δεινά.
Επιπλέον, απειλεί να θέσει σε περαιτέρω κίνδυνο τα μέλη του ΝΑΤΟ χωρίς αποζημίωση για την ασφάλεια.
Αυτή η παρωδία δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά τώρα είναι μια ιδιαίτερα κακή στιγμή, αναφέρει το Defense Priorities.
Η αναγνώριση
Μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης της Ουκρανίας το 2023, η αναγνώριση ότι οι δυνάμεις της δεν μπορούν να ανακτήσουν περισσότερο από το έδαφός της έχει αρχίσει να γίνεται κοινός τόπος.
Πράγματι, παρά τη ροή της δυτικής βοήθειας, το Κίεβο μπορεί να δυσκολευτεί να κρατήσει ό,τι έχει - μια περίσταση που υποδηλώνει ότι πρέπει ξεκινήστε τη διερεύνηση των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα για τον τερματισμό ή ακόμα και το πάγωμα της σύγκρουσης μέσω ανακωχής τώρα, προτού επιδεινωθεί η κατάσταση στο πεδίο της μάχης και συρρικνωθεί το περιθώριο διαπραγματεύσεων.
Αντίθετα, η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δυστυχώς -τουλάχιστον ρητορικά- συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι η Ουκρανία κάποια στιγμή θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα, αφού προώθησαν μια ασαφή «γέφυρα» για την ενδεχόμενη ένταξη της Ουκρανίας πριν από τη σύνοδο κορυφής, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης οι ηγέτες του ΝΑΤΟ ισχυρίστηκαν ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε «μη αναστρέψιμη πορεία» προς την είσοδο.
Τις τελευταίες εβδομάδες, οι ΗΠΑ υπέγραψαν επίσης ένα 10ετές σύμφωνο ασφαλείας με το Κίεβο και ενέκριναν τη χρήση αμερικανικών όπλων από τις ουκρανικές δυνάμεις σε στόχους εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Εν τω μεταξύ, αποσπασμένος από ηγέτες στη Βαλτική, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron πρότεινε την αποστολή χερσαίων στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ενώ ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ άφησε να εννοηθεί ότι η ανάπτυξη εκπαιδευτών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι αναπόφευκτη.
Οι «ανοησίες»
Σύμφωνα με το Defense Priorities, θα ήταν ανόητο να δεχθεί το ΝΑΤΟ την Ουκρανία— τώρα ή ποτέ.
Οποιοδήποτε πιθανό σενάριο ένταξης της Ουκρανίας παρουσιάζει ένα άλυτο δίλημμα: Η χώρα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ενώ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία - το πιο σημαντικό επειδή κάτι τέτοιο θα οδηγούσε αμέσως το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία σε πυρηνική κρίση.
Επιπλέον, οποιαδήποτε δέσμευση για υπεράσπιση της Ουκρανίας στο μέλλον δεν θα αποτελούσε αξιόπιστο αποτρεπτικό παράγοντα.
Ο ανάδοχος της συμμαχίας, οι ΗΠΑ, έχουν ήδη αποδείξει ξεκάθαρα ότι δεν θα πολεμήσουν και δεν θα διακινδυνεύσουν πυρηνικό πόλεμο για λογαριασμό της Ουκρανίας, ακόμη και όταν διακυβεύεται η επιβίωση της, καθώς οι ΗΠΑ δεν έχουν ζωτικό συμφέρον να το πράξουν.
Σημείο που ο πρώην πρόεδρος Barack Obama κατέστησε σαφές το 2016.
Με απλά λόγια, οι υποσχέσεις της Δύσης είναι κενές κουβέντες και η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ εμφανίζεται προς το παρόν εκτός τραπεζιού.
Η πρόταση του Macron φαίνεται μάλλον μη σοβαρή και το σύμφωνο των ΗΠΑ είναι ουσιαστικά συμβολικό.
Ο κίνδυνος των υποσχέσεων
Ωστόσο, ακόμη και οι ψευδείς υποσχέσεις μπορούν να φέρουν πραγματικό κίνδυνο και αυτό μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορες μορφές, σύμφωνα με το Defense Priorities.
Πρώτον, οποιαδήποτε προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όσο αμφίβολη κι αν είναι, διατηρεί μια βασική αιτία του πολέμου, δίνοντας κίνητρο στη Ρωσία να παρατείνει τη σύγκρουση προκειμένου να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας.
Όπως και με τα σχέδια συνθηκών που υπέβαλε η Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2021 και τις διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης που διεξήχθησαν τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2022, οποιαδήποτε λύση θα εξαρτηθεί αναπόφευκτα από τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Δεύτερον, οι ψεύτικες υποσχέσεις ενθαρρύνουν την ψεύτικη ελπίδα, η οποία μόνο θα παρακινήσει την Ουκρανία να συνεχίσει να ακολουθεί την αποτυχημένη στρατηγική της για να ανακτήσει όλα τα εδάφη που έχει χάσει και να αποφύγει τις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα.
Επί του παρόντος, η καλύτερη επιλογή της Ουκρανίας είναι πιθανώς να εμβαθύνει και να υιοθετήσει μια αμυντική στρατηγική, ενώ ταυτόχρονα ξεκινά συνομιλίες ειρήνης ή τουλάχιστον ανακωχής.
Η δυτική βοήθεια μπορεί να βοηθήσει το Κίεβο να διατηρήσει την πρώτη γραμμή του και να πλήττει ρωσικούς στόχους για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την τελική έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού της Ουκρανίας, ιδιαίτερα ενώ η ίδια η βιομηχανική βάση της Δύσης βρίσκεται υπό πίεση για να παράσχει επαρκή δύναμη πυρός που να αντιμετωπίζει τη Ρωσία.
Η συνέχιση του πολέμου υπόσχεται μόνο περαιτέρω εξάντληση των δυνάμεων της Ουκρανίας και την ενδεχόμενη πιθανότητα είτε μιας πρώτης γραμμής είτε μιας πολιτικής κατάρρευσης.
Ο ρόλος της Ρωσίας
Φυσικά, η Ρωσία μπορεί να αποδειχθεί απρόθυμη να δεχτεί ακόμη και μια ανακωχή γύρω από το εδαφικό status quo, και οι επιτυχημένες συνομιλίες μπορεί να χρειαστούν χρόνια.
Αλλά αυτό που βοηθά η ρητορική του ΝΑΤΟ να αναβληθεί δεν είναι η σίγουρη ειρήνη, αλλά τα αρχικά βήματα προς αυτήν.
Και αυτά απαιτούν, τουλάχιστον, μια πολιτική στροφή προς την αποδοχή ότι ο πόλεμος δεν θα τελειώσει με πλήρη δικαιοσύνη για την Ουκρανία και τη Ρωσία να παραδώσουν όλα όσα έχει καταλάβει.
Η Ουκρανία δεν είναι ούτε ένας μονόλιθος ανυποχώρητης υποστήριξης για την ανάκτηση όλων των εδαφών με οποιοδήποτε κόστος.
Ένας αυξανόμενος αριθμός Ουκρανών θα ήθελε σίγουρα να αλλάξει πορεία και να σταματήσει να ρίχνει ζωές σε όλο και πιο απρόσιτους στόχους.
Οι ψεύτικες υποσχέσεις της Δύσης υποστηρίζουν τη λιγότερο πρακτική εναλλακτική.
Επιπλέον, ενώ το κόστος της ψεύτικης ελπίδας πέφτει κυρίως στην Ουκρανία, αυξάνει επίσης τον κίνδυνο για τους Αμερικανούς και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το Defense Priorities.
Όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος κλιμάκωσης.
Αυτό είναι ήδη εμφανές στην προσέγγιση της «σαλαμοποίησης» που έχουν υιοθετήσει οι ΗΠΑ, στέλνοντας όλο και περισσότερο όπλα μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία και σφραγίζοντας τη χρήση τους σε στόχους εντός της Ρωσίας.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η Ουκρανία έχει ήδη χρησιμοποιήσει τις δικές της δυνατότητες για να χτυπήσει ρωσικούς σταθμούς ραντάρ, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν έγκαιρη προειδοποίηση σε περίπτωση αμερικανικής πυρηνικής επίθεσης.
Και τον περασμένο μήνα, υποπυρομαχικά από πύραυλο που προμήθευσαν οι ΗΠΑ που εκτοξεύτηκε από τις ουκρανικές δυνάμεις έπεσαν πάνω σε άμαχους στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας, πιθανότατα μετά την αναχαίτισή τους από τη ρωσική αεράμυνα.
Αυτά τα γεγονότα εγείρουν έντονες ανησυχίες.
Η επίθεση σε συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης διαβρώνει την εμπιστοσύνη της Ρωσίας στην ικανότητά της να ανταποκρίνεται σε περίπτωση πυρηνικού πρώτου χτυπήματος από τις ΗΠΑ, αυξάνοντας επομένως τον κίνδυνο χρήσης πυρηνικής ενέργειας από τη Ρωσία.
Αλλά ένα πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι η Μόσχα θα απαντήσει στις επιθέσεις στο έδαφός της που χρησιμοποιούν όπλα που παρέχονται από τις ΗΠΑ, βρίσκοντας τρόπους να στοχεύουν άμεσα τις ΗΠΑ ή τα βοηθητικά μέρη τους.
Οι επιθέσεις της Ουκρανίας στη Ρωσία εγείρουν επίσης ερωτήματα σχετικά με το εάν οι ΗΠΑ μπορούν να εμποδίσουν το Κίεβο να συρθεί σε άμεση σύγκρουση καθώς η κατάσταση γίνεται πιο δεινή.
Οι αναλυτές που θεωρούν τους εαυτούς τους ως ενισχυτές της Ουκρανίας συχνά επιμένουν ότι η Δύση δεν πρέπει να υποχωρήσει στον «πυρηνικό εκβιασμό», επειδή η κλιμάκωση σε πυρηνικό πόλεμο είναι απίθανη.
Αλλά το ακριβές όνομα για τον «πυρηνικό εκβιασμό» είναι «πυρηνική αποτροπή» και δεν απαιτεί βεβαιότητα ότι θα συμβεί καταστροφή, μόνο φόβο ότι μπορεί να συμβεί.
Αυτοί οι σχολιαστές φαίνεται να πιστεύουν ότι η ικανότητα των ΗΠΑ να αποτρέψουν τη Ρωσία τους απαλλάσσει από το βάρος της αποτροπής από αυτούς - ο κίνδυνος σύγκρουσης είναι αμοιβαίος.
Αυτή η λογική διαταράσσεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αλλά ειδικά στην περίπτωση της Ουκρανίας, όπου η ισορροπία αποφασιστικότητας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας είναι συντριπτικά υπέρ της τελευταίας.
Κι όμως, αυτή την εβδομάδα το ΝΑΤΟ συνέχισε την ανεύθυνη πολιτική του απέναντι στην Ουκρανία: παρέχοντας ψεύτικες ελπίδες, καθιστώντας την ειρήνη λιγότερο πιθανή και τον πόλεμο πιο επικίνδυνο.
Ένα άλλο είδος συνόδου κορυφής, μια εμποτισμένη με ρεαλισμό, θα είχε παραδεχτεί ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει με τη μεγάλη έννοια που καθόρισε τη νίκη και ότι το ΝΑΤΟ δεν θα την υπερασπιστεί.
Αυτό θα ήταν μια γέφυρα για καλύτερες προοπτικές για μια λογική ειρήνη στην Ουκρανία, για να μην αναφερθεί και η βελτιωμένη ασφάλεια για το ΝΑΤΟ.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου