ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Πρόεδρος Πούτιν είπε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Είχαν προηγηθεί τα ταξίδια του σε Πεκίνο και Μινσκ, που σημαίνει ότι αυτά που είπε ήταν προσυμφωνημένα με τους Προέδρους Σι και Λουκασένκο. Ο Πούτιν προτείνει μια συμφωνία ειρήνης που θα βασίζεται σε μια ουδέτερη Ουκρανία και στα σημερινά σύνορα με περιθώρια για διαπραγματεύσεις.
Επίσης, έθεσε θέμα νομιμότητας του Προέδρου Ζελένσκι (η θητεία του έχει λήξει και, σύμφωνα με το ουκρανικό Σύνταγμα, ο πρόεδρος της Βουλής θα έπρεπε να εκτελεί καθήκοντα Προέδρου μέχρι τις νέες εκλογές). Θεωρητικά, ο Ζελένσκι θα μπορούσε να αποδεχθεί μια συμφωνία ειρήνης. Αλλά στη πράξη αυτό δε θα γίνει. Ο πρώτος λόγος είναι η Δύση. Έχει σαμποτάρει τις προηγούμενες συμφωνίες ειρήνης, και χωρίς την έγκρισή της, η υπογραφή Ζελένσκι σε μια συμφωνία δεν έχει καμία αξία.
Ο δεύτερος λόγος είναι η “κλίκα του Κιέβου.” Στις τσέπες της πηγαίνει μεγάλο μέρος των χρημάτων που εισρέουν στη χώρα, ενώ οι κακές πολιτικο-στρατηγικές επιλογές της οδήγησαν σε απώλεια εδαφών. Μετά από μία συμφωνία ειρήνης θα γίνουν εκλογές, θα υπάρξουν άλλοι υποψήφιοι (όπως ο δημοφιλής στρατηγός Ζαλούζνι) και η επανεκλογή Ζελένσκι είναι αμφίβολη. Αν χάσει τις εκλογές, η “κλίκα του Κιέβου” θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει. Προληπτικά, ο Ζελένσκι απαγόρευσε με νόμο οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τον Πούτιν ().
Ο τρίτος λόγος είναι ότι πολλοί Ρώσοι αξιωματούχοι εναντιώνονται κάθε συμφωνίας που δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια της χώρας. Πιστεύουν ότι η μόνη εγγύηση ότι η Ουκρανία δεν θα μετατραπεί σε στρατιωτική βάση κατά της Ρωσίας είναι να φτάσουν οι ρωσικές δυνάμεις δυτικά μέχρι τη πόλη Λβιβ.
Στη Δύση διαφωνούν
Διαφωνίες υπάρχουν και μεταξύ των Δυτικών. O Πρόεδρος Μακρόν στέλνει στρατό στην Ουκρανία, αλλά η αντιπολίτευση είναι εναντίον μιας τέτοιας εμπλοκής. Ο Ιταλός Αν. Πρωθυπουργός, Σαλβίνι, προειδοποιεί: «ο Μακρόν είναι επικίνδυνος για την Ευρώπη». Αντίθετα, ο Μεϊμαράκης ξιφουλκεί: «Να αφήσουμε τον καναπέ και να μπούμε πρώτοι στην πρώτη γραμμή της μάχης» —όχι, δεν εννοεί τη Κύπρο, αυτή “κείται μακράν”. Ο Πρόεδρος Μπάϊντεν ισχυρίζεται ότι ο Πούτιν απειλεί την Ευρώπη, αλλά ο γερουσιαστής Τούμπερβιλ διαφωνεί: «Ο Πούτιν δεν χρειάζεται την Ευρώπη. Θέλει απλώς να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν αμερικανικά όπλα στην Ουκρανία που στοχεύουν τη Μόσχα».
Ο Καγκελάριος Σολτς προαναγγέλλει μετατροπή όσης γερμανικής βιομηχανίας έχει απομείνει σε πολεμική, αλλά δεν εξηγεί σε ποιους νέους πολέμους προσβλέπει να αναζητήσει πελάτες. Σλοβακία, Ουγγαρία και Σερβία στηρίζουν την έναρξη διαπραγματεύσεων, ενώ Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία στηρίζουν τη συνέχισης της αιματοχυσίας. Αυτό δε προκαλεί έκπληξη, αν ανατρέξουμε στο παρελθόν τους: όπως καταγγέλλει το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, τα ναζιστικά Einsatzgruppen, μαζί με Λετονούς, Λιθουανούς και Εσθονούς κατέσφαξαν τους Εβραίους σ΄αυτές τις χώρες.
Αναπόφευκτα, οι γνωστικές επιχειρήσεις έχουν εντατικοποιηθεί: κατασκευασμένα αφηγήματα, ψυχολογικοί εκβιασμοί, απόκρυψη ειδήσεων. Από νωρίς, τα δυτικά ΜΜΕ διέγνωσαν μια “μανία αυτοκαταστροφής” των Ρώσων: ανατίναζαν τους αγωγούς αερίου, τις γέφυρες, τα φράγματα, τα πυρηνικά εργοστάσια τους —γενικά κατέστρεφαν την υποδομή της χώρας τους. Tο Reuters διαβεβαίωνε ότι οι μεγάλες απώλειες «έχουν πάει πίσω τον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό της Ρωσίας κατά 18 χρόνια».
Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Πρόεδρος Πούτιν είπε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Είχαν προηγηθεί τα ταξίδια του σε Πεκίνο και Μινσκ, που σημαίνει ότι αυτά που είπε ήταν προσυμφωνημένα με τους Προέδρους Σι και Λουκασένκο. Ο Πούτιν προτείνει μια συμφωνία ειρήνης που θα βασίζεται σε μια ουδέτερη Ουκρανία και στα σημερινά σύνορα με περιθώρια για διαπραγματεύσεις.
Επίσης, έθεσε θέμα νομιμότητας του Προέδρου Ζελένσκι (η θητεία του έχει λήξει και, σύμφωνα με το ουκρανικό Σύνταγμα, ο πρόεδρος της Βουλής θα έπρεπε να εκτελεί καθήκοντα Προέδρου μέχρι τις νέες εκλογές). Θεωρητικά, ο Ζελένσκι θα μπορούσε να αποδεχθεί μια συμφωνία ειρήνης. Αλλά στη πράξη αυτό δε θα γίνει. Ο πρώτος λόγος είναι η Δύση. Έχει σαμποτάρει τις προηγούμενες συμφωνίες ειρήνης, και χωρίς την έγκρισή της, η υπογραφή Ζελένσκι σε μια συμφωνία δεν έχει καμία αξία.
Ο δεύτερος λόγος είναι η “κλίκα του Κιέβου.” Στις τσέπες της πηγαίνει μεγάλο μέρος των χρημάτων που εισρέουν στη χώρα, ενώ οι κακές πολιτικο-στρατηγικές επιλογές της οδήγησαν σε απώλεια εδαφών. Μετά από μία συμφωνία ειρήνης θα γίνουν εκλογές, θα υπάρξουν άλλοι υποψήφιοι (όπως ο δημοφιλής στρατηγός Ζαλούζνι) και η επανεκλογή Ζελένσκι είναι αμφίβολη. Αν χάσει τις εκλογές, η “κλίκα του Κιέβου” θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει. Προληπτικά, ο Ζελένσκι απαγόρευσε με νόμο οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τον Πούτιν ().
Ο τρίτος λόγος είναι ότι πολλοί Ρώσοι αξιωματούχοι εναντιώνονται κάθε συμφωνίας που δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια της χώρας. Πιστεύουν ότι η μόνη εγγύηση ότι η Ουκρανία δεν θα μετατραπεί σε στρατιωτική βάση κατά της Ρωσίας είναι να φτάσουν οι ρωσικές δυνάμεις δυτικά μέχρι τη πόλη Λβιβ.
Στη Δύση διαφωνούν
Διαφωνίες υπάρχουν και μεταξύ των Δυτικών. O Πρόεδρος Μακρόν στέλνει στρατό στην Ουκρανία, αλλά η αντιπολίτευση είναι εναντίον μιας τέτοιας εμπλοκής. Ο Ιταλός Αν. Πρωθυπουργός, Σαλβίνι, προειδοποιεί: «ο Μακρόν είναι επικίνδυνος για την Ευρώπη». Αντίθετα, ο Μεϊμαράκης ξιφουλκεί: «Να αφήσουμε τον καναπέ και να μπούμε πρώτοι στην πρώτη γραμμή της μάχης» —όχι, δεν εννοεί τη Κύπρο, αυτή “κείται μακράν”. Ο Πρόεδρος Μπάϊντεν ισχυρίζεται ότι ο Πούτιν απειλεί την Ευρώπη, αλλά ο γερουσιαστής Τούμπερβιλ διαφωνεί: «Ο Πούτιν δεν χρειάζεται την Ευρώπη. Θέλει απλώς να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν αμερικανικά όπλα στην Ουκρανία που στοχεύουν τη Μόσχα».
Ο Καγκελάριος Σολτς προαναγγέλλει μετατροπή όσης γερμανικής βιομηχανίας έχει απομείνει σε πολεμική, αλλά δεν εξηγεί σε ποιους νέους πολέμους προσβλέπει να αναζητήσει πελάτες. Σλοβακία, Ουγγαρία και Σερβία στηρίζουν την έναρξη διαπραγματεύσεων, ενώ Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία στηρίζουν τη συνέχισης της αιματοχυσίας. Αυτό δε προκαλεί έκπληξη, αν ανατρέξουμε στο παρελθόν τους: όπως καταγγέλλει το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, τα ναζιστικά Einsatzgruppen, μαζί με Λετονούς, Λιθουανούς και Εσθονούς κατέσφαξαν τους Εβραίους σ΄αυτές τις χώρες.
Αναπόφευκτα, οι γνωστικές επιχειρήσεις έχουν εντατικοποιηθεί: κατασκευασμένα αφηγήματα, ψυχολογικοί εκβιασμοί, απόκρυψη ειδήσεων. Από νωρίς, τα δυτικά ΜΜΕ διέγνωσαν μια “μανία αυτοκαταστροφής” των Ρώσων: ανατίναζαν τους αγωγούς αερίου, τις γέφυρες, τα φράγματα, τα πυρηνικά εργοστάσια τους —γενικά κατέστρεφαν την υποδομή της χώρας τους. Tο Reuters διαβεβαίωνε ότι οι μεγάλες απώλειες «έχουν πάει πίσω τον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό της Ρωσίας κατά 18 χρόνια».
Οι Ρώσοι τελικά… καταρρέουν
H Φον ντερ Λάιεν (Πρόεδρος ΕΕ) έλεγε υποτιμητικά: «Ο ρωσικός στρατός παίρνει τσιπ από πλυντήρια πιάτων και ψυγεία για να φτιάξει το στρατιωτικό του υλικό, η βιομηχανία της Ρωσίας είναι στα τάρταρα». Ο Ντανίλοβ (Γραμματέας Ουκρανικού Συμβουλίου Ασφαλείας) ήταν κατηγορηματικός: «Ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστεί για την κατάρρευση της Ρωσίας».
Οι παραπάνω ανακρίβειες προβάλλονται στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Κάπου “στα ψιλά” των τελευταίων σελίδων είναι στριμωγμένη η ανακοίνωση της Παγκόσμιας Τράπεζας: «η ρωσική οικονομία έγινε η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο». Το APress ομολογεί ότι οι Ρώσοι, αντί για “πλυντήρια πιάτων,” παραδίδουν υπερηχητικούς πυραύλους στους Χούθις.
Έκπληκτο το αμερικανικό δίκτυο PBS διαπιστώνει ότι, αντί για “κατάρρευση της Ρωσίας,” το Κρεμλίνο προετοιμάζεται για μια παρατεταμένη αντιπαράθεση με τη Δύση στέλνοντας ανώτερους αξιωματούχους του στην Αφρική για να προωθήσουν τους στρατηγικούς στόχους του.
Μπλοφάρει κάποιος;
Από τα παραπάνω, προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:Συμφέρει τη διεφθαρμένη κλίκα του Κιέβου να συνεχίσει ο Ζελένσκι να υποδύεται το ρόλο του “Μεγάλου Στρατηλάτη,” ψάχνοντας την ευκαιρία να προκαλέσει μια κατά μέτωπο σύγκρουση Ρωσίας-Δύσης.
Με τη ρωσική οικονομία στα πάνω της, ο Πούτιν επιταχύνει τη προσπάθειά του να κερδίσει το πόλεμο. Παράλληλα η Ρωσία επεκτείνεται στρατιωτικά σε πολλά μέρη του κόσμου (Λατινική Αμερική, Αφρική).
Σταθερός στόχος του Μπάϊντεν είναι να προκαλέσει ζημιά στη Ρωσία «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».
Διαπραγματεύσεις ειρήνης δε πρόκειται να γίνουν, τουλάχιστον μέχρι τις αμερικανικές εκλογές.
Έχοντας αποκλείσει τις διαπραγματεύσεις, ο Στόλτενμπεργκ (ΓΓ ΝΑΤΟ) προτείνει πολεμική στήριξη της Ουκρανίας ύψους 40 δις δολαρίων ετησίως. Μαζί με τον Μακρόν προτρέπουν τους Ουκρανούς να πλήξουν τη Ρωσία με δυτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Οι Ρώσοι γνωρίζουν ότι αυτοί οι πύραυλοι προγραμματίζονται από νατοϊκό προσωπικό και καθοδηγούνται από δυτικούς δορυφόρους (ο Σολτς παραδέχτηκε ότι οι γερμανικοί πύραυλοι, αν δοθούν στην Ουκρανία, αναγκαστικά θα τους χειρίζονται Γερμανοί στρατιωτικοί).
Αν ένας δυτικός πύραυλος χτυπήσει μια ρωσική πόλη, η Δύση θα έχει συμμετάσχει σε επίθεση κατά της Ρωσίας. Σύμφωνα με το Χάρτη του ΟΗΕ () η Ρωσία θα έχει το νόμιμο δικαίωμα της αυτοάμυνας. Της επιτρέπει να πλήξει τα μέρη προέλευσης των πυραύλων (δυτικές αποθήκες και εργοστάσια κατασκευής των πυραύλων, δυτικά αεροδρόμια στάθμευσης των αεροπλάνων που τους μεταφέρουν). Κατόπιν αυτού, βάσει του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ ολόκληρη η συμμαχία (32 χώρες) θα επιτεθεί στη Ρωσία. Επειδή το ΝΑΤΟ υπερτερεί σε στρατιωτικό προσωπικό και οπλισμό, η μόνη επιλογή της Ρωσίας θα είναι να προχωρήσει σε πυρηνικά αντίποινα.
Μπλοφάρουν οι Ρώσοι;
Πιστεύοντας ότι οι γνωστικές επιχειρήσεις του έχουν μειώσει τα αντανακλαστικά του Κρεμλίνου, το ΝΑΤΟ προβαίνει σε επικίνδυνες προκλήσεις. Πρόσφατο παράδειγμα, η καταστροφή ρωσικού ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης για επικείμενη πυρηνική επίθεση. Είτε ήταν πρόθεση του ΝΑΤΟ να απειλήσει με πυρηνική επίθεση είτε όχι, τα αντανακλαστικά του Κρεμλίνου ήταν κάθε άλλο παρά μειωμένα: Αν η Ρωσία γίνει στόχος πυραύλου που δεν είναι σίγουρη αν είναι πυρηνικός ή όχι, θα ανταποδώσει άμεσα με πυρηνικά όπλα.
Ταυτόχρονα, το Κρεμλίνο διαρρέει στο CBS ότι πυρηνικοί πύραυλοι μεταφέρονται στη Κούβα. Αν η πυρηνική αντιπαράθεση του 1962 επαναληφθεί, θα είναι ενδιαφέρον πως θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ (ισχυρίζονται ότι η Ουκρανία είναι ελεύθερη να έχει νατοϊκές βάσεις με πυρηνικά όπλα στο έδαφος της).
Τα γεράκια στη κυβέρνηση Μπάϊντεν ισχυρίζονται ότι οι ρωσικές προειδοποιήσεις για πυρηνικά αντίποινα είναι μπλόφες και πρέπει να αγνοηθούν. Είναι όμως έτσι; Τη στιγμή που αυτό το ερώτημα θα μπορεί να απαντηθεί, όλα θα έχουν τελειώσει: «Να πάρει ο διάολος, οι Ρώσοι δεν μπλόφαραν»… Μπουμ!!!
Εξωφρενικό κι όμως αληθινό
Φαντάζει εξωφρενικό και μόνο το ότι Δύση και Ρωσία εξετάζουν τη πιθανότητα μιας πολεμικής σύρραξης τύπου “Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων,” που με σιγουριά θα οδηγήσει στην αμοιβαία εξαφάνισή τους. Όμως, όλα είναι δυνατά σε μια εποχή που κυριαρχεί τo εσχατολογικό μανιφέστο του νεοφιλελευθερισμού: “Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος”.
Οι άλλες χώρες της Ασίας και του Παγκόσμιου Νότου που δε συμμερίζονται αυτή τη παραφροσύνη, θα παραμείνουν και θα συνεχίσουν. Θα είναι στο χέρι τους να δημιουργήσουν ένα δίκαιο πολυπολικό διεθνές σύστημα διδασκόμενες από την εμπειρία παρόμοιων συστημάτων του ιστορικού παρελθόντος. Ένα τέτοιο σύστημα ήταν η “Συμφωνία της Ευρώπης” του 19ου αιώνα. Αυτή η συκοφαντημένη (από τους θιασώτες των μονο-ηγεμονικών και διαρχικών καθεστώτων) ιστορική συμφωνία αξιολογήθηκε από σύγχρονες δεξαμενές σκέψης (π.χ., RAND) ως μια συμφωνία που δημιούργησε μια σταθερή πολυπολικότητα για ένα σχεδόν αιώνα, παρέχοντας ισοροπημένα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα σε κάθε κράτος, ενώ εξασφάλισε την ανεξαρτησία άλλων (π.χ., Ελλάδας και Βελγίου). Η κληρονομιά της θα βοηθούσε να διαμορφωθεί μια πιο πετυχημένη μετα-πυρηνική “Συμφωνία του Κόσμου” του 21ου αιώνα.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου