Ποιος κυβερνά την Ελλάδα; Η Αθήνα ή οι Βρυξέλλες;

ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΧΑΡΗΣ
Από crash test σε crash test με κοινωνικές ομάδες πορεύεται η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον Μάιο του 2023. Πλέον τίθεται το ερώτημα για το εάν έχει επαρκή επαφή με την ελληνική κοινωνία και τις ανάγκες του κράτους, είτε αφορούν τα εθνικά θέματα, είτε την εσωτερική ασφάλεια, είτε την παραγωγική βιωσιμότητα.

Δεν ακολουθεί ένα καθαρό πολιτικό πρόγραμμα για το μέλλον των πολιτών και της χώρας. Αντίθετα δίνει την εντύπωση –παρά τις δηλώσεις για μεταρρυθμιστική ατζέντα– ότι ακολουθεί τις οδηγίες τρίτων, από τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον. Την Τρίτη εγινε το συλλαλητήριο των αγροτών στο Σύνταγμα, με μεγάλη καθυστέρηση σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ κι αυτό το γεγονός δεν καταγράφεται ως πρώτη είδηση στα συστημικά ΜΜΕ, ούτε δείχνει να απασχολεί ιδιαίτερα τον πολιτικό κόσμο τουλάχιστον φανερά.

Σύμφωνα με τις προσπάθειες της κατευθυνόμενης ενημέρωσης του κοινού, μέσω των ΜΜΕ και των επίσημων κυβερνητικών δηλώσεων, οι προτεραιότητες της κοινωνίας μας από τον Ιανουάριο είναι η επιστολική ψήφος, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, το ποδόσφαιρο, οι ποινικοί κώδικες και ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών με ή χωρίς δικαίωμα τεκνοποίησης! Στα ψιλά περνά και το μεταναστευτικό, το οποίο διχάζει κι αυτό ολόκληρη την Ευρώπη.

Όταν τα κρίσιμα θέματα δεν παίζουν ψηλά στους καθημερινούς τίτλους, το φιλοθεάμον κοινό βομβαρδίζεται από κάθε είδους ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου, των ιατρικών ανακοινωθέντων της βρετανικής βασιλείας και που και που υπενθυμίσεις ότι η κακή Ρωσία απειλεί να μας “φάει” ζωντανούς! Η εξεταστική για τα Τέμπη θα έπρεπε να είχε προκαλέσει πολιτικό σεισμό και μαζικές παραιτήσεις, το δε μέλλον της σχετικής βιωσιμότητας της διατροφικής ανεξαρτησίας μας να είναι καθημερινό πρωτοσέλιδο.

Κι όμως βαδίζουμε με μια θεατρική ατάκα “ξύσαμε τον πάτο του βαρελιού” και με την πεποίθηση ότι “παιδιά είναι, θα φωνάξουν, θα ησυχάσουν”. Πρέπει να ξυπνήσουμε πριν είναι αργά ως κράτος και ως κοινωνία. Ζούμε καταιγίδα στον πρωτογενή τομέα που πλήττει όλη την Ευρώπη και βεβαίως την Ελλάδα. Τα σύννεφα συσσωρεύονται και η πράσινη ατζέντα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν γυρνά σε μαύρη καταιγίδα για τον αγροτικό κόσμο με το νέο υπέρογκο διατροφικό κόστος να κτυπά το αδύναμο ευρωπαϊκό κοινωνικό σύνολο αδιάκριτα και σκληρά.

Τα ακριβά αποτυπώματα της ΕΕ

Η νέα πολιτική ατζέντα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων και με όπλα το αποτύπωμα άνθρακα, το αποτύπωμα νερού, το ευρωπαϊκό χρηματιστήριο ρύπων, το ολλανδικό χρηματιστήριο ενέργειας και φυσικού αερίου, όπως και άλλα πολλά νέα παίγνια-εφευρέσεις επιβαρύνουν κάθε παραγωγικό κόστος σε όλη την ΕΕ. Και βεβαίως υποχρεώνουν εμάς τους πολίτες να πληρώσουμε όλο τον λογαριασμό.

Στην ΕΕ, οι μεν επιτήδειοι πλουτίζουν σε βάρος των πολλών, οι δε πολιτικοί ταγοί εκμεταλλεύονται την εγκατεστημένη διαπλοκή, ώστε να διαιωνίζουν την εξουσία τους πολιτικά με σύμμαχο τις τράπεζες. Αυτές διαχειρίζονται τη νέα συσσώρευση των κεφαλαίων για να τα διοχετεύσουν από κοινού στις “πράσινες επενδύσεις”, ώστε να διατηρήσουν την δική τους παγκοσμιοποιημένη επιρροή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει ότι είναι δεσμευμένος έναντι της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας και ως εκ τούτου μέρος του προβλήματος ως πολιτικός αρχηγός. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να θεσμοθετήσει αφορολόγητο στο πετρέλαιο, πλαφόν στο αγροτοκτηνοτροφικό ρεύμα, επιπλέον επιδοτήσεις και καταργήσεις ΦΠΑ.

Τα αιτήματα περί επαναδιαπραγμάτευσης της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, περαιτέρω αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ και έργα υποδομών για –μεταξύ άλλων– αντιπλημμυρική θωράκιση της χώρας δεν ικανοποιούνται. Παίζει ρόλο και η ενδημική αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης να βρουν λύσεις, να απορροφήσουν κονδύλια, να δημιουργήσουν επενδυτικές συνθήκες. Επίσης, να είναι παρόντες στους διαδρόμους των Βρυξελλών την κατάλληλη στιγμή, καλά ενημερωμένοι και οπλισμένοι για να υπερασπιστούν τα ελληνικά συμφέροντα πριν την λήψη τελεσίδικων αποφάσεων και την ψήφιση των επακόλουθων ευρωπαϊκών νόμων.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.