Διπλό παιχνίδι τέλος: Με ανοικτά χαρτιά πλέον
Μανώλης Κοττάκης ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ κτύπημα των Παλαιστινίων στο Ισραήλ, το οποίο μαρτυρά μακρά εκπαίδευση και προετοιμασία υπό την εποπτεία τρίτων δυνάμεων, τουλάχιστον δύο, συμπίπτει με το τέλος της αποτυχημένης θερινής αντεπίθεσης της Ουκρανίας.
Ακριβέστερα, συμπίπτει με την ήττα αυτής της αντεπίθεσης, η οποία συνοδεύεται με την εμφάνιση των πρώτων ρωγμών στην συμμαχία του ΝΑΤΟ: η Πολωνία παύει να αποστέλλει όπλα στον Ζελένσκυ, η Σλοβακία μετά την εκλογή ρωσσόφιλου ηγέτη παύει να στέλνει όπλα στον Ζελένσκυ, Γερμανία-Γαλλία σηκώνουν τους ώμους αδιάφορες, ακόμη και ο Έλλην Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ξύπνησε, και στην σύνοδο για το Μεταναστευτικό, ζήτησε λεφτά από την Ευρώπη «για την Ελλάδα, όχι μόνο για την Ουκρανία.»
Το οργανωμένο κτύπημα των Παλαιστινίων υπέρ των οποίων έγιναν χθες ανεμπόδιστα πανηγυρικές διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη με ο,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, συμπίπτει επίσης με την έναρξη της χειμερινής ρωσσικής αντεπίθεσης στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, κοιτώντας ωμά την νέα πραγματικότητα, διαπιστώνουμε ότι ένα νέο μέτωπο θα αρχίσει να απασχολεί την Δύση, και ειδικά την Αμερική, στον νότο, την στιγμή που πνέει τα λοίσθια ο πόλεμος στην Ουκρανία. Γεγονός που σημαίνει περισπασμό. Όποιες απόπειρες διευθέτησης του Μεσανατολικού με την συμμαχία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας, προκειμένου αυτή να αναπτύξει πυρηνικά κατά του Ιράν, τινάζονται στον αέρα. Στην καλύτερη περίπτωση, δοκιμάζονται. Και μαζί κινδυνεύει να συμπαρασυρθεί σε φιάσκο και όποια διευθέτηση σχεδιαζόταν μεταξύ χωρών της Ανατολικής Μεσογείου μεταξύ των οποίων τα δίδυμα Ελλάδα-Τουρκία, Τουρκία-Αίγυπτος και Τουρκία-Ισραήλ.
Στην προκειμένη περίπτωση, η Δύση ήδη βιώνει την τρίτη μεγάλη ήττα μετά την 11η Σεπτεμβρίου και την αποχώρηση από το Αφγανιστάν. Βιώνει συγκεκριμένα την ήττα στον πόλεμο των πληροφοριών. Κοιμήθηκε όλη. Αν στην Ουκρανία γνώριζε και προειδοποιούσε τον Πούτιν να μην το κάνει, αν στον Λίβανο πέρυσι γνώριζε και πρόλαβε τα χειρότερα με την ανατίναξη των πυρομαχικών των Χεζμπολλάχ-Χαμάς, στο λιμάνι αυτήν την φορά κοιμήθηκε. Κοιμήθηκαν στρατηγοί τους οποίους ξυπνούσαν μεσάνυκτα, κοιμήθηκαν δυνάμεις ασφαλείας, κοιμήθηκαν φημισμένες υπηρεσίες. Είναι βαρύ κτύπημα στο γόητρο της γείτονος χώρας να συλλαμβάνονται και να απάγονται πολίτες της εν μέση οδώ. Και αυτό ας είναι ένα μάθημα και για τις δικές μας δυνάμεις ασφαλείας (Στρατό και Αστυνομία), οι οποίες εφησυχασμένες από τις «φιλίες» χαλαρώνουν ανεπίτρεπτα. Η περιπλοκή στο Ισραήλ μας δείχνει πως ο κόσμος πλέον κινείται ανατολικώτερα. Προς τα εκεί γέρνει το κέντρο βάρους του. Προς Βορρά στην Ευρασία της Ουκρανίας, προς Νότον στην Αφρική, στην Μέση και στην Άπω Ανατολή. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα και εμείς χαράξαμε νέο εμπορικό δρόμο με την Ινδία για να σπάσουμε το τρίγωνο Πακιστάν-Ιράν-Τουρκίας.
Το δεύτερο που συμβαίνει μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ είναι ότι σιγά-σιγά οι frenemies –τα κράτη που το παίζουν καλά με όλους, αρχίζουν να ανοίγουν τα χαρτιά τους και να γέρνουν τις πλάστιγγες. Δεν είναι μόνο που διεξάγουν πολέμους δι’ αντιπροσώπων. Οι Αμερικανοί κατά της Ρωσσίας στην Ουκρανία και κάποιοι άλλοι κατά της Αμερικής και της Δύσης στο Ισραήλ. Είναι και ότι καθένας αναγκάζεται από επιλογή ή από τις νέες συνθήκες να αποκαλύψει το «φύλλο» του –για να μιλήσουμε με χαρτοπαικτικούς όρους. Πριν από λίγες εβδομάδες, η Τουρκία ανεκοίνωσε κοινές γεωτρήσεις με το Ισραήλ. Ενώ στο παρελθόν οι σχέσεις της είχαν περάσει δοκιμασία διαρκείας λόγω των δηκτικών δηλώσεων που έκανε ο Ερντογάν κατά του Νετανυάχου με αφορμή το πλοίο MAVI MARMARA. Αν αύριο ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ επιτεθεί στο Ιράν, γιατί αλλιώς δεν στέκεται στο εσωτερικό του, η Άγκυρα πρέπει να αποφασίσει με ποιόν είναι. Να μην πούμε «φανερώσει».
Με το Ιράν, με τον Πρόεδρο του οποίου φωτογραφιζόταν ο Πρόεδρος Ερντογάν παρέα και με τον Πούτιν, με σηκωμένα τα χέρια προ έτους, ή με τον Νετανυάχου, με τον οποίον φωτογραφιζόταν στην Αμερική προ ημερών; Το αυτό ισχύει και για την Σαουδική Αραβία που είχε αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ. Όλοι πρέπει να αποφασίσουν με ποιόν θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν. Θυμίζω ότι στον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος αρνήθηκε να εμπλέξει την χώρα στην σύρραξη μη υπακούοντας στα συμμαχικά αιτήματα για διάθεση στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Η Ελλάς δεν ενεπλάκη στον πόλεμο, αλλά ο Παπαδόπουλος απετέλεσε παρελθόν για την συμμαχία λίγο καιρό αργότερα. Τα κρίσιμα διλήμματα δυστυχώς αφορούν όλους.
Πανοπτική ματιά του κόσμου δείχνει κίνηση δυνάμεων προς τα ανατολικά. Δείχνει ότι δυνάμεις που συνεργάζονται κάτω από την ομπρέλλα των BRICS ως σύνολο συνεργάζονται ανά δυάδες, τριάδες και τετράδες κατά της Δύσης στην Μέση Ανατολή, στην Ευρασία και στην Μέση Ανατολή. Ο νέος τρομακτικός κόσμος ανατέλλει. Και ο «Οππενμχάιμερ» του Νόλαν που έπαιξε το καλοκαίρι (και όχι τον χειμώνα), στις αίθουσες, μας προετοιμάζει γι’ αυτό που έρχεται.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου