Ένας απλός οδηγός για το τι είναι η σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης
Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση έχει στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες ζωές και έχει εκτοπίσει πολλά εκατομμύρια ανθρώπους.
Το Aljazeera κάνει μια αναδρομή σε αυτήν την σύγκρουση, υποστηρίζοντας ότι έχει τις ρίζες της σε μια αποικιακή πράξη που πραγματοποιήθηκε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα.
Με το Ισραήλ να κηρύσσει πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας μετά από μια άνευ προηγουμένου επίθεση από την ένοπλη παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς το Σάββατο, τα μάτια του κόσμου είναι και πάλι στραμμένα στην περιοχή, με αρκετή δόση ανησυχίας για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Οι μαχητές της Χαμάς έχουν σκοτώσει περισσότερους από 800 Ισραηλινούς σε επιθέσεις σε πολλές πόλεις στο νότιο Ισραήλ.
Σε απάντηση, το Ισραήλ ξεκίνησε εκστρατεία βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνοντας περισσότερους από 500 Παλαιστίνιους.
Έχει κινητοποιήσει στρατεύματα κατά μήκος των συνόρων της Γάζας, προφανώς προετοιμάζοντας μια χερσαία επίθεση.
Και τη Δευτέρα, ανακοίνωσε έναν «ολικό αποκλεισμό» της Λωρίδας της Γάζας, σταματώντας την παροχή τροφίμων, καυσίμων και άλλων βασικών αγαθών στον ήδη πολιορκημένο θύλακα, σε μια πράξη που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ισοδυναμεί με έγκλημα πολέμου.
Αλλά αυτό που εκτυλίσσεται έχει τον σπόρο του στην ιστορία.
Για δεκαετίες, δυτικά μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και παγκόσμιοι ηγέτες περιέγραψαν τη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων ως δυσεπίλυτη, περίπλοκη και αδιέξοδη.
Τι ήταν η Διακήρυξη Μπάλφουρ;
Πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Arthur Balfour, έγραψε μια επιστολή προς τον Lionel Walter Rothschild, ένα πρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας.
Η επιστολή ήταν σύντομη –μόλις 67 λέξεις– αλλά το περιεχόμενό της είχε μια σεισμική επίδραση στην Παλαιστίνη που εξακολουθεί να είναι αισθητή μέχρι σήμερα.
Δεσμεύτηκε η βρετανική κυβέρνηση να «δημιουργήσει στην Παλαιστίνη ένα εθνικό σπίτι για τον εβραϊκό λαό» και να διευκολύνει «την επίτευξη αυτού του στόχου».
Η επιστολή είναι γνωστή ως Διακήρυξη Μπάλφουρ.
Ουσιαστικά, μια ευρωπαϊκή δύναμη υποσχέθηκε μια χώρα όπου οι Παλαιστίνιοι Άραβες ιθαγενείς αποτελούσαν περισσότερο από το 90% του πληθυσμού.
Μια Βρετανική "αποστολή" δημιουργήθηκε το 1923 και διήρκεσε μέχρι το 1948.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Βρετανοί διευκόλυναν τη μαζική εβραϊκή μετανάστευση –πολλοί από τους νέους κατοίκους διέφυγαν από τον ναζισμό στην Ευρώπη.
Οι Παλαιστίνιοι ανησύχησαν από τα μεταβαλλόμενα δημογραφικά στοιχεία της χώρας τους και τη βρετανική δήμευση των εδαφών τους για να παραδοθούν στους Εβραίους εποίκους.
Τι συνέβη τη δεκαετία του 1930;
Η κλιμάκωση των εντάσεων οδήγησε τελικά στην Αραβική Εξέγερση, η οποία διήρκεσε από το 1936 έως το 1939.
Τον Απρίλιο του 1936, η νεοσύστατη Αραβική Εθνική Επιτροπή κάλεσε τους Παλαιστίνιους να ξεκινήσουν γενική απεργία, να σταματήσουν τις πληρωμές φόρων και να μποϊκοτάρουν τα εβραϊκά προϊόντα για να διαμαρτυρηθούν για τη βρετανική αποικιοκρατία και την αυξανόμενη εβραϊκή μετανάστευση.
Η εξάμηνη απεργία κατεστάλη βάναυσα από τους Βρετανούς, οι οποίοι ξεκίνησαν μια εκστρατεία μαζικών συλλήψεων και πραγματοποίησαν τιμωρητικές κατεδαφίσεις σπιτιών, μια πρακτική που το Ισραήλ συνεχίζει να εφαρμόζει εναντίον των Παλαιστινίων σήμερα.
Η δεύτερη φάση της εξέγερσης ξεκίνησε στα τέλη του 1937 και ηγήθηκε του παλαιστινιακού αγροτικού αντιστασιακού κινήματος, που στόχευε τις βρετανικές δυνάμεις και την αποικιοκρατία.
Μέχρι το δεύτερο μισό του 1939, η Βρετανία είχε συγκεντρώσει 30.000 στρατιώτες στην Παλαιστίνη.
Χωριά βομβαρδίστηκαν από αέρος, επιβλήθηκαν απαγορευτικές στάσεις, κατεδαφίστηκαν σπίτια και οι συνοπτικές δολοφονίες ήταν ευρέως διαδεδομένες.
Παράλληλα, οι Βρετανοί συνεργάστηκαν με την κοινότητα των Εβραίων εποίκων και σχημάτισαν ένοπλες ομάδες και μια «αντιεξεγερτική δύναμη» Εβραίων μαχητών υπό την ηγεσία των Βρετανών που ονομάστηκαν Special Night Squads.
Μέσα στο Yishuv, την κοινότητα των εποίκων πριν από το κράτος, εισήχθησαν κρυφά όπλα και ιδρύθηκαν εργοστάσια όπλων για να επεκτείνουν τη Haganah, την εβραϊκή παραστρατιωτική οργάνωση που αργότερα έγινε ο πυρήνας του ισραηλινού στρατού.
Σε αυτά τα τρία χρόνια της εξέγερσης, 5.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, 15.000 έως 20.000 τραυματίστηκαν και 5.600 φυλακίστηκαν.
Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση έχει στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες ζωές και έχει εκτοπίσει πολλά εκατομμύρια ανθρώπους.
Το Aljazeera κάνει μια αναδρομή σε αυτήν την σύγκρουση, υποστηρίζοντας ότι έχει τις ρίζες της σε μια αποικιακή πράξη που πραγματοποιήθηκε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα.
Με το Ισραήλ να κηρύσσει πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας μετά από μια άνευ προηγουμένου επίθεση από την ένοπλη παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς το Σάββατο, τα μάτια του κόσμου είναι και πάλι στραμμένα στην περιοχή, με αρκετή δόση ανησυχίας για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Οι μαχητές της Χαμάς έχουν σκοτώσει περισσότερους από 800 Ισραηλινούς σε επιθέσεις σε πολλές πόλεις στο νότιο Ισραήλ.
Σε απάντηση, το Ισραήλ ξεκίνησε εκστρατεία βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνοντας περισσότερους από 500 Παλαιστίνιους.
Έχει κινητοποιήσει στρατεύματα κατά μήκος των συνόρων της Γάζας, προφανώς προετοιμάζοντας μια χερσαία επίθεση.
Και τη Δευτέρα, ανακοίνωσε έναν «ολικό αποκλεισμό» της Λωρίδας της Γάζας, σταματώντας την παροχή τροφίμων, καυσίμων και άλλων βασικών αγαθών στον ήδη πολιορκημένο θύλακα, σε μια πράξη που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ισοδυναμεί με έγκλημα πολέμου.
Αλλά αυτό που εκτυλίσσεται έχει τον σπόρο του στην ιστορία.
Για δεκαετίες, δυτικά μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και παγκόσμιοι ηγέτες περιέγραψαν τη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων ως δυσεπίλυτη, περίπλοκη και αδιέξοδη.
Τι ήταν η Διακήρυξη Μπάλφουρ;
Πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Arthur Balfour, έγραψε μια επιστολή προς τον Lionel Walter Rothschild, ένα πρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας.
Η επιστολή ήταν σύντομη –μόλις 67 λέξεις– αλλά το περιεχόμενό της είχε μια σεισμική επίδραση στην Παλαιστίνη που εξακολουθεί να είναι αισθητή μέχρι σήμερα.
Δεσμεύτηκε η βρετανική κυβέρνηση να «δημιουργήσει στην Παλαιστίνη ένα εθνικό σπίτι για τον εβραϊκό λαό» και να διευκολύνει «την επίτευξη αυτού του στόχου».
Η επιστολή είναι γνωστή ως Διακήρυξη Μπάλφουρ.
Ουσιαστικά, μια ευρωπαϊκή δύναμη υποσχέθηκε μια χώρα όπου οι Παλαιστίνιοι Άραβες ιθαγενείς αποτελούσαν περισσότερο από το 90% του πληθυσμού.
Μια Βρετανική "αποστολή" δημιουργήθηκε το 1923 και διήρκεσε μέχρι το 1948.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Βρετανοί διευκόλυναν τη μαζική εβραϊκή μετανάστευση –πολλοί από τους νέους κατοίκους διέφυγαν από τον ναζισμό στην Ευρώπη.
Οι Παλαιστίνιοι ανησύχησαν από τα μεταβαλλόμενα δημογραφικά στοιχεία της χώρας τους και τη βρετανική δήμευση των εδαφών τους για να παραδοθούν στους Εβραίους εποίκους.
Τι συνέβη τη δεκαετία του 1930;
Η κλιμάκωση των εντάσεων οδήγησε τελικά στην Αραβική Εξέγερση, η οποία διήρκεσε από το 1936 έως το 1939.
Τον Απρίλιο του 1936, η νεοσύστατη Αραβική Εθνική Επιτροπή κάλεσε τους Παλαιστίνιους να ξεκινήσουν γενική απεργία, να σταματήσουν τις πληρωμές φόρων και να μποϊκοτάρουν τα εβραϊκά προϊόντα για να διαμαρτυρηθούν για τη βρετανική αποικιοκρατία και την αυξανόμενη εβραϊκή μετανάστευση.
Η εξάμηνη απεργία κατεστάλη βάναυσα από τους Βρετανούς, οι οποίοι ξεκίνησαν μια εκστρατεία μαζικών συλλήψεων και πραγματοποίησαν τιμωρητικές κατεδαφίσεις σπιτιών, μια πρακτική που το Ισραήλ συνεχίζει να εφαρμόζει εναντίον των Παλαιστινίων σήμερα.
Η δεύτερη φάση της εξέγερσης ξεκίνησε στα τέλη του 1937 και ηγήθηκε του παλαιστινιακού αγροτικού αντιστασιακού κινήματος, που στόχευε τις βρετανικές δυνάμεις και την αποικιοκρατία.
Μέχρι το δεύτερο μισό του 1939, η Βρετανία είχε συγκεντρώσει 30.000 στρατιώτες στην Παλαιστίνη.
Χωριά βομβαρδίστηκαν από αέρος, επιβλήθηκαν απαγορευτικές στάσεις, κατεδαφίστηκαν σπίτια και οι συνοπτικές δολοφονίες ήταν ευρέως διαδεδομένες.
Παράλληλα, οι Βρετανοί συνεργάστηκαν με την κοινότητα των Εβραίων εποίκων και σχημάτισαν ένοπλες ομάδες και μια «αντιεξεγερτική δύναμη» Εβραίων μαχητών υπό την ηγεσία των Βρετανών που ονομάστηκαν Special Night Squads.
Μέσα στο Yishuv, την κοινότητα των εποίκων πριν από το κράτος, εισήχθησαν κρυφά όπλα και ιδρύθηκαν εργοστάσια όπλων για να επεκτείνουν τη Haganah, την εβραϊκή παραστρατιωτική οργάνωση που αργότερα έγινε ο πυρήνας του ισραηλινού στρατού.
Σε αυτά τα τρία χρόνια της εξέγερσης, 5.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, 15.000 έως 20.000 τραυματίστηκαν και 5.600 φυλακίστηκαν.
Ποιο ήταν το σχέδιο διχοτόμησης του ΟΗΕ;
Μέχρι το 1947, ο εβραϊκός πληθυσμός είχε φτάσει στο 33% της Παλαιστίνης, αλλά κατείχαν μόνο το 6% της γης.
Τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν το ψήφισμα 181, το οποίο ζητούσε τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε αραβικά και εβραϊκά κράτη.
Οι Παλαιστίνιοι απέρριψαν το σχέδιο επειδή παραχωρούσε περίπου το 56% της Παλαιστίνης στο εβραϊκό κράτος, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου μέρους της εύφορης παράκτιας περιοχής.
Εκείνη την εποχή, οι Παλαιστίνιοι κατείχαν το 94% της ιστορικής Παλαιστίνης και αποτελούσαν το 67% του πληθυσμού της.
Η Nakba του 1948, ή η εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης
Ακόμη και πριν λήξει η βρετανική εντολή στις 14 Μαΐου 1948, οι σιωνιστές παραστρατιωτικοί ξεκινούσαν ήδη μια στρατιωτική επιχείρηση για να καταστρέψουν παλαιστινιακές πόλεις και χωριά για να επεκτείνουν τα σύνορα του σιωνιστικού κράτους που επρόκειτο να γεννηθεί.
Τον Απρίλιο του 1948, περισσότεροι από 100 Παλαιστίνιοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν στο χωριό Ντέιρ Γιασίν στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ.
Αυτό έδωσε τον τόνο για το υπόλοιπο της επιχείρησης, και από το 1947 έως το 1949, περισσότερα από 500 παλαιστινιακά χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις καταστράφηκαν σε αυτό που οι Παλαιστίνιοι αναφέρουν ως Nakba, ή «καταστροφή» στα αραβικά.
Ακόμη και πριν λήξει η βρετανική εντολή στις 14 Μαΐου 1948, οι σιωνιστές παραστρατιωτικοί ξεκινούσαν ήδη μια στρατιωτική επιχείρηση για να καταστρέψουν παλαιστινιακές πόλεις και χωριά για να επεκτείνουν τα σύνορα του σιωνιστικού κράτους που επρόκειτο να γεννηθεί.
Τον Απρίλιο του 1948, περισσότεροι από 100 Παλαιστίνιοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν στο χωριό Ντέιρ Γιασίν στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ.
Αυτό έδωσε τον τόνο για το υπόλοιπο της επιχείρησης, και από το 1947 έως το 1949, περισσότερα από 500 παλαιστινιακά χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις καταστράφηκαν σε αυτό που οι Παλαιστίνιοι αναφέρουν ως Nakba, ή «καταστροφή» στα αραβικά.
Υπολογίζεται ότι 15.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων σφαγών.
Το σιωνιστικό κίνημα κατέλαβε το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης.
Το υπόλοιπο 22% χωρίστηκε σε αυτό που είναι τώρα η κατεχόμενη Δυτική Όχθη και η πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας.
Υπολογίζεται ότι 750.000 Παλαιστίνιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Σήμερα οι έξι εκατομμύρια απόγονοί τους ζουν σαν πρόσφυγες σε 58 άθλια στρατόπεδα σε όλη την Παλαιστίνη και στις γειτονικές χώρες του Λιβάνου, της Συρίας, της Ιορδανίας και της Αιγύπτου.
Στις 15 Μαΐου 1948 το Ισραήλ ανακοίνωσε την ίδρυσή του.
Την επόμενη μέρα, ο πρώτος αραβο-ισραηλινός πόλεμος ξεκίνησε και οι μάχες τελείωσαν τον Ιανουάριο του 1949 μετά από ανακωχή μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Ιορδανίας και της Συρίας.
Τον Δεκέμβριο του 1948, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε το ψήφισμα 194, το οποίο ζητά το δικαίωμα επιστροφής για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου