Όσο εξακολουθούμε να πιστεύουμε στους μύθους που μόνοι μας έχουμε φτιάξει, η εθνική ήττα θα έρχεται όλο και πιο κοντά. Ένας από αυτούς τους μεγάλους μύθους είναι πως αν εκλείψει ο Ερντογάν η Τουρκία θα ηρεμήσει και θα πάψει να έχει ηγεμονικές φιλοδοξίες. Αν δει όμως κανείς πότε θεμελιώθηκε η τουρκική πολεμική βιομηχανία, πότε ξεκίνησε το φιλόδοξο ναυπηγικό πρόγραμμα και πολλούς άλλους δείκτες, θα διαπιστώσει πως η Τουρκία προετοιμάζεται συστηματικά να μας ασκήσει στρατιωτικό bullying από πολύ πριν εμφανιστεί ο Ερντογάν στο πολιτικό προσκήνιο, και φυσικά η τουρκική εθνική στρατηγική είναι ενιαία και σταθερή, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Επομένως μην έχουμε την αυταπάτη ότι ο Ερντογάν ανοίγει συνεχώς πολεμικά μέτωπα στο εξωτερικό για να κρατήσει ψηλά την αποδοχή του από την πλειοψηφία της τουρκικής κοινωνίας. Εκφράζει την πάγια τουρκική στρατηγική, απλώς με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
Ο δεύτερος μύθος λέει πως τάχα η Τουρκία έχει απομονωθεί στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ολέθρια αυταπάτη, διότι η τουρκική διπλωματία δεν σύρεται πίσω από τα γεγονότα όπως κάνουμε εμείς, αλλά τα δημιουργεί η ίδια με τολμηρές κινήσεις και κάνοντας πάντα χρήση (όπου είναι αναγκαίο) της στρατιωτικής ισχύος. Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης που κυριολεκτικά μας έπιασε στον ύπνο ήρθε τελικά για να μείνει, γεγονός που αποδεικνύει ότι η τουρκική διπλωματία ξέρει πολύ καλά να ελίσσεται ώστε να πετυχαίνει αυτά που θέλει. Αξίζει να σημειωθεί πως σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα αρνήθηκε επίμονα να χαρακτηρίσει αυτή τη συμφωνία ως “παράνομη” και αρκέστηκε να την αποκαλέσει απλώς “προκλητική” και “μη παραγωγική”. Τόνισε επίσης ότι κατά την άποψη της Ουάσινγκτον υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ δικαιούνται μόνο τα κατοικημένα νησιά – δηλαδή μόνο 117 από τα 6.000 ελληνικά νησιά. Αν αυτό δεν σημαίνει πως οι ΗΠΑ συντάσσονται με τις εξωφρενικές τουρκικές αξιώσεις περί “γαλάζιας πατρίδας” των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σημαίνει. Το πόσο απομονωμένος μπορεί να είναι ο Ερντογάν όταν μπορεί να μιλάει ανά πάσα στιγμή με οποιονδήποτε από τους ισχυρούς του πλανήτη και μάλιστα να καταφέρνει να αποσπά τη συγκατάθεση ή την ανοχή τους στα σχέδιά του, αυτό μόνο η ελληνική διπλωματία της σαχλαμάρας και της οκνηρίας μπορεί να μας το εξηγήσει.
Το αν τα τουρκικά οπλικά συστήματα απέδωσαν χειρότερα του αναμενομένου στα πεδία μάχης της Βόρειας Συρίας και της Λιβύης, δεν σημαίνει τίποτα. Οι Τούρκοι θα μάθουν από τα λάθη τους, θα τα βελτιώσουν και θα τα φτιάξουν ακόμη καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, η χώρα που αναπτύσσει και παράγει ΜΟΝΗ ΤΗΣ τα όπλα που χρειάζεται έχει τεράστιο στρατηγικό και επιχειρησιακό πλεονέκτημα έναντι εκείνης που ψάχνει διαρκώς καταϊδρωμένη να τα αγοράσει πανάκριβα από το εξωτερικό, σε μικρές ποσότητες και χωρίς να έχει την τεχνογνωσία να τα αναβαθμίζει όσο συχνά χρειάζεται. Το ότι η Τουρκία, για παράδειγμα, παράγει σήμερα τρία drones τον μήνα ενώ εμείς σκοπεύουμε να αγοράσουμε δύο όλα κι όλα από το Ισραήλ, μιλάει εύγλωττα για την κατάντια μας.
Άρα αντί να ειρωνευόμαστε τους Τούρκους για τα όπλα που κατασκευάζουν μόνοι τους, καλύτερα να δούμε τα δικά μας χάλια και αν μπορούμε (και προλαβαίνουμε) να διορθώσουμε τίποτα. Αλλά βέβαια τι να περιμένει κανείς από ένα πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο που επέμενε επί δεκαετίες να αναμασά την αρλούμπα ότι δήθεν “η Τουρκία είναι απρόβλεπτη” μέχρι να αντιληφθεί εσχάτως ότι οι Τούρκοι ΠΑΝΤΑ μας προειδοποιούν από χρόνια πριν για αυτά που θα κάνουν σε βάρος μας.
Είναι λυπηρό, αλλά η Ελλάδα οδηγείται με σταθερά βήματα κατ’ ευθείαν προς τον γκρεμό της εθνικής ήττας και του διεθνούς διασυρμού. Μην γελιόμαστε, η κυβέρνηση παρά τις μεγαλόστομες δηλώσεις της δεν έχει απολύτως καμία πρόθεση να αντιδράσει δυναμικά σε οποιαδήποτε τουρκική πρόκληση, όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή. Μία χώρα που έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι και δεν μπορεί να ελέγξει ούτε τους λαθρομετανάστες που μπουκάρουν καθημερινά κατά εκατοντάδες όπου τους κάνει κέφι, ή που δεν διανοείται να καταρρίψει ούτε τα μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά drones που πετούν προκλητικά πάνω από το έδαφός της, είναι αστείο και μόνο να σκεφτόμαστε πως μπορεί να μεταβληθεί ξαφνικά ένα πρωί από καρπαζοεισπράκτορας σε θηρίο και να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα κάνοντας χρήση στρατιωτικής βίας. Οι κυβερνώντες μάς δουλεύουν ψιλό γαζί όταν λένε ότι δήθεν είναι “αποφασισμένοι” να θέσουν “κόκκινη γραμμή” στην Τουρκία. Την κρίσιμη στιγμή θα αποδειχθεί πολύ απλά ότι ΔΕΝ εννοούν αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι, αλλά κάτι διαφορετικό.
Αν, για παράδειγμα, οι Τούρκοι στείλουν ερευνητικό σκάφος ή πλωτό γεωτρύπανο λίγο έξω από τα χωρικά μας ύδατα στην Κρήτη ή στην Κάρπαθο ή στη Ρόδο με συνοδεία πολεμικών σκαφών, η κυβέρνηση φυσικά και δεν θα ρισκάρει να στείλει πολεμικά πλοία για να το διώξουν, αλλά θα βρει μια άλλη μορφή χλιαρής διαμαρτυρίας και θα βγει να πει “μα εγώ αυτό εννοούσα όταν έλεγα ότι θα αντιδράσω αν οι Τούρκοι περάσουν την κόκκινη γραμμή”. Και δυστυχώς οι γείτονές μας έχουν αντιληφθεί ότι μπλοφάρουμε. Αν πραγματικά οι ελληνικές κυβερνήσεις σκόπευαν να βάλουν φρένο στον Ερντογάν θα είχαν επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, θα είχαν οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα μας με ανακοίνωση στον ΟΗΕ, και θα είχαν ανακηρύξει την ΑΟΖ. Το ότι αποφεύγουν να κάνουν οτιδήποτε από αυτά σημαίνει πολύ απλά ότι θέλουν να έχουν εύσχημη δικαιολογία να υποχωρήσουν και πάλι στους τουρκικούς τσαμπουκάδες όταν θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου