Του πρέσβη επί τιμή Αλέξανδρου Π.Μαλλιά*
Την εν γένει θετική αποτίμηση της επίσκεψης του Υπέξ των ΗΠΑ κ. Μάϊκ Πομπέο διαδέχθηκε στην Αθήνα μεγαλύτερος του δημοσιοποιημένου προβληματισμός. Ανησυχία και αμηχανία είναι η ακριβής αποτύπωση της κατάστασης. Όχι εντελώς απρόβλεπτης πάντως.
Η Ουάσινγκτον δυστυχώς για τους φίλους και συμμάχους της είναι ένας προβλέψιμα ευμετάβλητος εταίρος. Ισχυρίζομαι εν τούτοις ότι ο Πρόεδρος Τραμπ είναι συνεπής προς ευαυτόν.
Δεν αποτελεί πανάκεια. Ούτε είναι το αντίδοτο σε όλες τις δικές μας διαχρονικές αδυναμίες. Η Ελλάδα εξακολουθεί - μόνη ίσως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης - να μην διαθέτει Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας όπως το είχε ανακοινώσει προεκλογικά ο κ.Πρωθυπουργός. Ούτε καν μία επιτελική ομάδα για να υποστηρίξει τον καταξιωμένο Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του.
Δημοσιοποίησα τις θέσεις μου ενόψει της επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ. Ισχύουν απόλυτα και σήμερα.
Σε περίπτωση επιθετικής ενέργειας της Τουρκίας θα είμαστε μόνοι μας. Άρα ας κοιτάξουμε να ορθοποδήσουμε. Να σταθούμε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις. Δεν είναι αποκλειστικά στρατιωτικού χαρακτήρα. Η Ουάσινγκτον ίσως παρεμβληθεί προληπτικά, μόνο αν κρίνει ότι απειλούνται δικά της συμφέροντα εθνικής ασφάλειας. Ποιος όμως τα ορίζει σήμερα και με ποια κριτήρια;
Για την ασθμαίνουσα Ευρωπαϊκή Ένωση ή μάλλον - ελλείψει κοινής εξωτερικής πολιτικής - για τα Κράτη-Μέλη της απόλυτη προτεραιότητα έχει το μεταναστευτικό/προσφυγικό και ο καταλυτικός προς κάθε κατεύθυνση ρόλος της Τουρκίας.
Σε όλα τα μέτωπα επικρατεί το δίκαιον της ισχύος και ηττάται η ισχύς του δικαίου.
Εδώ στην Αθήνα, θυμάται κανείς πότε και αν έχει γίνει συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με αντικείμενο τις σχέσεις μας με την Τουρκία;
* πρώην πρεσβευτή της Ελλάδος σε Ουάσινγκτον, Σκόπια και Τίρανα
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου