Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που ενημέρωνε τους δημοσιογράφους υπό καθεστώς ανωνυμίας, ήταν απόλυτη. Η χημική επίθεση είναι έργο του προέδρου της Συρίας, είπε, και όσων τον υποστηρίζουν. Εννοούσε βεβαίως τη Ρωσία και το Ιράν, τους δύο άσπονδους εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών…
Η ερώτηση ήταν ευθεία και ξεκάθαρη: Αφορούσε τα στοιχεία που έχουν οι Αμερικανοί για τη δύναμη ή τις δυνάμεις, κρατικές ή μη, που ευθύνονται για τη ρίψη χημικών όπλων στη Ντούμα της Συρίας.
Ανέβασε τον τόνο της φωνής της και απάντησε ότι όσοι υποστηρίζουν πως δεν φέρει ευθύνη η Συρία και οι υποστηρικτές της, είναι ανόητοι. «Όλα αυτά είναι ανοησίες», επανέλαβε. «Όλοι γνωρίζουμε»…
Η ρητορική στην Ουάσιγκτον έχει αλλάξει μετά την αποχώρηση του ήρεμου πρώην υπουργού Εξωτερικών, Ρεξ Τίλερσον. Είναι σκληρή και θυμίζει την εποχή του ψυχρού πολέμου. Μόνο που αυτή τη φορά οι εμπλεκόμενοι ηγέτες είναι ακραίοι και ριψοκίνδυνοι. Και, θα έλεγα, και αυταρχικοί. Ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία και εξήγηση στους όρους της Δημοκρατίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν την παραμικρή σημασία.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, απέδειξε ότι παίζει σε όλα τα επίπεδα χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στους κανόνες. Ξέρει πότε πρέπει να παίξει το ρόλο του κακού και πότε πρέπει να παρουσιαστεί ως ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Είναι το πιο εύκολο πράγμα αυτό να γίνει φίλος, από τη μία μέρα στην άλλη, με τον χειρότερο του εχθρό. Και το παράδειγμα της Τουρκίας ομιλεί από μόνο του. Είναι η χώρα που τον ταπείνωσε ρίχνοντας του ένα πολεμικό αεροπλάνο. Σκότωσε και τον πιλότο του. Είναι η ίδια χώρα που σκότωσε τον πρεσβευτή του. Αλλά δεν τρέχει τίποτα. Είναι ο καλύτερος φίλος του Ταγίπ Ερντογάν, επειδή προφανώς εξυπηρετεί τα συμφέροντά του…
Είναι φανερό πως ο κ. Πούτιν απαιτεί πλέον τα «δικαιώματά» του ως ένας εκ των ισχυρών της γης. Και επίσης έδειξε ότι δεν προδίδει τους φίλους του. Σε αντίθεση με την Αμερική, η οποία ξέχασε ξανά τους Κούρδους, προς όφελος της ισλαμικής Τουρκίας, και όταν τους χρειαστεί ξανά -και αυτό θα συμβεί πολύ πιο σύντομα απ’ ότι νομίζουμε- δεν θα είναι στο πλευρό της.
Ο Πούτιν δεν εγκατέλειψε ποτέ τον αυταρχικό πρόεδρο της Συρίας, διότι αυτό απαιτούσαν τα συμφέροντα της Ρωσίας. Και δεν πρόκειται να υποχωρήσει ποτέ από αυτή τη γραμμή, όποιο και αν είναι το τίμημα. Θα προστατεύσει τον Άσαντ και τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα, και φαίνεται πως είναι έτοιμος και γι’ αυτό που όλοι απευχόμαστε: Τη σύγκρουση με την Αμερική.
Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, έχει στο τραπέζι τις επιλογές του, όπως του τις παρουσίασαν την Δευτέρα το απόγευμα οι στρατηγοί του Πενταγώνου. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει, ότι στις επιλογές αυτές είναι και οι βομβαρδισμοί, χωρίς λύπηση, της Συρίας. Το ερώτημα που τίθεται πάντα είναι τι θα συμβεί εάν οι αμερικανικοί πύραυλοι κτυπήσουν ρωσικές βάσεις, με τις οποίες είναι γεμάτη η Συρία.
Το μήνυμα από τη Μόσχα δεν χωρά καμία παρερμηνεία. Και θα υποστηρίξουν τις βάσεις τους, και θα αντιδράσουν εάν χάσουν τη ζωή τους οι Ρώσοι στρατιώτες και «σύμβουλοι» που ελέγχουν και προστατεύουν το καθεστώς της Συρίας.
Στο σημείο που οδηγήθηκαν τα πράγματα, ο κ. Τραμπ θα παραμείνει εκτεθειμένος εάν δεν «δώσει ένα μάθημα» στον Άσαντ. Την ίδια στιγμή δεν θα ήθελε να βρεθεί αντιμέτωπος με τη Ρωσία διότι γνωρίζει πως το φυτίλι που θα ανάψει ενδεχομένως να επεκτείνει τη φωτιά σε όλη την περιοχή. Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η μετωπική σύγκρουση της Μόσχας και της Ουάσιγκτον στη Συρία, θα αναγκάσει το Ισραήλ να ταχθεί με το μέρος της Αμερικής, αν και διατηρεί καλές σχέσεις με τη Μόσχα, και το Ιράν να υποστηρίξει τον Άσαντ και να βοηθήσει τη Ρωσία.
Η χημική επίθεση, όσο και να ακούγεται παράξενο και περίεργο, θα επηρεάσει και τις σχέσεις της Μόσχας με την Τουρκία. Ήδη σημειώθηκαν οι πρώτες αντεγκλήσεις και προς στιγμή ξεχάστηκαν οι όρκοι «αγάπης» που ακούσαμε στο Παλάτι του Σουλτάνου από τον κ. Πούτιν και τον κ. Ερντογάν.
Όταν οι πιο σοβαροί αναλυτές υποστηρίζουν και προειδοποιούν ότι η Συρία θα μπορούσε να αναδειχθεί η αιτία για τον νέο παγκόσμιο πόλεμο, πρέπει να τους ακούμε και να ανησυχούμε. Όλοι οι παίκτες που εμπλέκονται σε τούτο τον εμφύλιο της Συρίας, δυστυχώς έχουν το μυαλό πάνω από το κεφάλι τους…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου