Του Κώστα Βενιζέλου
Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν ασκεί πολιτική για εσωτερική κατανάλωση, όπως κάποιοι διατείνονται, ούτε κάνει διαχείριση για σκοπούς προεκλογικών αναγκών.
Το καθεστώς της Άγκυρας διαμορφώνει κλίμα έντασης και επιβάλλει διά της ισχύος πολιτικές κι όλα αυτά εντάσσονται στην προωθούμενη στρατηγική της Τουρκίας, που επί της ουσίας παραμένει διαχρονικά η ίδια, απλά διαφοροποιείται σε τακτικό επίπεδο.
Είναι προφανές πως για την Τουρκία συνιστά έργο κομβικής σημασίας η αποτροπή των ενεργειακών σχεδιασμών της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως κι άλλων χωρών της περιοχής. Εάν δεν καταφέρει τούτο, τότε θα χάσει το παιχνίδι της στρατηγικής της αναβάθμισης, θα ανατραπούν όλοι οι σχεδιασμοί της. Γ’ι αυτό και όσοι θεωρούν πως η Άγκυρα θα αλλάξει τακτική, θα χαμηλώσει τους τόνους, θα εγκαταλείψει την τακτική αυτή, προφανώς και κάνουν λάθος ανάγνωση των δεδομένων και έχουν πλήρη άγνοια των διαχρονικών επιδιώξεων.
Η Τουρκία κινείται σε μια τακτική βήμα προς βήμα για να εδραιώσει και στο τέλος να πετύχει τις διεκδικήσεις της στην περιοχή. Έχει δε την τελευταία περίοδο διαφοροποιήσει την τακτική της και από τη ρητορική των απειλών έχει περάσει στην άσκηση βίας. Όπως ήταν η παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ να προχωρήσει για έρευνες στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ, ο εμβολισμός του σκάφους «Γαύδος» του ελληνικού λιμενικού αλλά και η σύλληψη των δυο Ελλαδιτών αξιωματικών.
Όλα αυτά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται απομονωμένα, ως τυχαία περιστατικά, αλλά ως μέρος της στρατηγικής που στοχεύει να καταστήσει την Τουρκία μεγάλη περιφερειακή δύναμη, δίπλα ή να έπεται από κοντά των μεγάλων υπερδυνάμεων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Τουρκία επιχειρεί να διαμορφώσει ένα τόξο από τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή. Θέλει ενεργό ρόλο στη Μαύρη Θάλασσα, να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου, να έχει λόγο στην ευρύτερη περιοχή. Εγχείρημα καθόλου εύκολο.
Όταν, όμως, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρεται σε πόλεις και περιοχές που ανήκουν σε άλλες χώρες, δεν το πράττει επειδή θέλει να συναρπάσει το ακροατήριό του. Το πράττει γιατί αυτός είναι ο σχεδιασμός του και αυτό επιχειρεί μέσα από τις πολιτικές του να εφαρμόσει.
Αυτή είναι η εικόνα για τους τουρκικούς μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς. Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε εμείς για αντιμετώπιση και ανατροπή των τουρκικών επιδιώξεων. Είναι σαφές πως με την τακτική του κατευνασμού, με τις προσεγγίσεις του καλοπιάσματος δεν μπορούν να ανατραπούν οι τουρκικοί σχεδιασμοί. Ούτε με τα πυροτεχνήματα, όπως θα καταλήξει να είναι το δείπνο της 16ης Απριλίου.
Χρειάζονται πολιτικές συνεργασιών, οι οποίες να μη στηρίζονται μόνο στο «δώσε» (από την πλευρά μας). Οι συνεργασίες αυτές δεν μπορούν, ασφαλώς, να διασφαλίσουν από μόνες τους, αυτόματα, τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μπορεί και πρέπει να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο συνεργασιών με στόχο την αξιοποίηση των διαφορετικών συμφερόντων, που στη συγκυρία αυτή συμπίπτουν. Πρόχειροι και εν πολλοίς προβλεπτοί χειρισμοί δεν αντέχουν στον χρόνο και ζημιώνουν.
Μπορούμε να προκαλέσουμε, διά των συνεργασιών, κόστος στην Τουρκία; Να δοκιμάσουμε. Η εφαρμογή των ενεργειακών μας σχεδιασμών δεν περνά από την Άγκυρα, στη λογική πως «μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας θα αξιοποιήσουμε το αέριό μας. Γιατί εάν αυτή θα είναι η διαδρομή που προτείνουν τα ανανικά απομεινάρια, τότε είναι η Τουρκία και μόνο αυτή που θα έχει κέρδος.
Μέχρι τώρα δοκιμάστηκε η πολιτική του κατευνασμού, της προσαρμοστικότητας και απέτυχε. Χρειάζεται μια άλλη στρατηγική, διαφορετική πολιτική. Κι αυτό μπορεί να γίνει με την αξιοποίηση των στρατηγικών μας πλεονεκτημάτων, τα οποία ενίοτε επωφελούνται άλλοι.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου