ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Ελλάδα – Ισραήλ και Τουρκία… «Μακάρι ο Θεός να καταστρέψει το σιωνιστικό Ισραήλ», ανέκραξε ο Ταγίπ Ερντογάν, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός βρισκόταν στο «σιωνιστικό Ισραήλ».
Είχε πολύ καιρό να ασχοληθεί ο Τούρκος πρόεδρος με το Ισραήλ και αυτή η δήλωσή του φαίνεται ότι αφορούσε εμμέσως και την πατρίδα μας, που βρίσκεται σε μια σταθερή πορεία αναβάθμισης των σχέσεών της με το «σιωνιστικό Ισραήλ».
Είναι λογικό να ενοχλείται ο Ερντογάν, καθώς γνωρίζει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί την ασφάλεια του Ισραήλ μία από τις βασικότερες προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κι έτσι διαβλέπει πως η στενή συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ ακουμπά και τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ. Και ως γνωστόν η Τουρκία έχει ανοικτά μέτωπα και με τα δύο κράτη στο Αιγαίο και στη Συρία.
Από την άλλη μεριά είναι αυτονόητο πως το ειδικό βάρος της πατρίδας μας δεν είναι το ίδιο με αυτό του Ισραήλ, κάτι που καθιστά τη σχέση τους ανισότιμη.
Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να καλύψουμε κάπως αυτή τη διαφορά, αλλά σε τελική ανάλυση το ζήτημα είναι πολιτικό και συνοψίζεται στο πώς βλέπει η Αθήνα την τριγωνική σχέση Ελλάδας – Ισραήλ – Τουρκίας.
Δηλαδή, μέχρι ποίου σημείου η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας θέλει να αναπτύξει τη σχέση της με το Ισραήλ; Ποια είναι τα ακρότατα όρια αυτής της συνεργασίας; Και για να γίνω σαφέστερος: αν το απαιτήσει αυτή η σχέση, η Ελλάδα θα ακυρώσει τη «Διακήρυξη των Αθηνών», επάνω στην οποία βασίζεται η νέα θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Τελικά, όλες οι συνεργασίες έρχεται κάποια στιγμή και δοκιμάζονται στην πράξη. Το ζητούμενο κάθε φορά είναι να υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι και ευκρινείς γραμμές, ώστε να αποφεύγονται παλινωδίες, παρεξηγήσεις και ανατροπές.
Η πατρίδα μας ξέρει τι θέλει από το Ισραήλ; Διότι αν κινείται σπασμωδικά και αποσπασματικά, χωρίς μια στρατηγική θεώρηση στην οποία να εμπεριέχονται και οι ελληνοτουρκικές, αλλά και οι ισραηλινοτουρκικές σχέσεις, τότε στην πρώτη δοκιμασία θα βρεθεί διπλά εκτεθειμένη.
Η περιστασιακή σύμπτωση συμφερόντων μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδα, καθώς οι περιστάσεις αλλάζουν και μαζί τους και τα συμφέροντα. Οι στρατηγικές συνεργασίες απαιτούν, πέραν όλων των άλλων, και την ύπαρξη πολιτικής βούλησης.
Διότι όταν ζητάς βοήθεια θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να την προσφέρεις κι εσύ, αν σου ζητηθεί.
Σε παρόμοια θέματα υπάρχει αμοιβαιότητα που αποτελεί την προϋπόθεση της αξιοπιστίας. Ισως είναι μια ευκαιρία τις ελληνοτουρκικές διαφορές να τις βγάλουμε από τον στενό ορίζοντα του Αιγαίου –διότι σε αυτό το πεδίο έχουμε μόνον να χάσουμε– και να τις μεταφέρουμε στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, έναν χώρο στον οποίο εμπλέκονται και άλλα κράτη, εκ των οποίων τα δύο ισχυρότερα, Αίγυπτος και Ισραήλ, είναι φιλικά διακείμενα προς την Ελλάδα. Το Ισραήλ είναι δίπλα μας. Εμείς γνωρίζουμε πόσο είμαστε δίπλα του;
Ελλάδα – Ισραήλ και Τουρκία… «Μακάρι ο Θεός να καταστρέψει το σιωνιστικό Ισραήλ», ανέκραξε ο Ταγίπ Ερντογάν, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός βρισκόταν στο «σιωνιστικό Ισραήλ».
Είχε πολύ καιρό να ασχοληθεί ο Τούρκος πρόεδρος με το Ισραήλ και αυτή η δήλωσή του φαίνεται ότι αφορούσε εμμέσως και την πατρίδα μας, που βρίσκεται σε μια σταθερή πορεία αναβάθμισης των σχέσεών της με το «σιωνιστικό Ισραήλ».
Είναι λογικό να ενοχλείται ο Ερντογάν, καθώς γνωρίζει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί την ασφάλεια του Ισραήλ μία από τις βασικότερες προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κι έτσι διαβλέπει πως η στενή συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ ακουμπά και τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ. Και ως γνωστόν η Τουρκία έχει ανοικτά μέτωπα και με τα δύο κράτη στο Αιγαίο και στη Συρία.
Από την άλλη μεριά είναι αυτονόητο πως το ειδικό βάρος της πατρίδας μας δεν είναι το ίδιο με αυτό του Ισραήλ, κάτι που καθιστά τη σχέση τους ανισότιμη.
Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να καλύψουμε κάπως αυτή τη διαφορά, αλλά σε τελική ανάλυση το ζήτημα είναι πολιτικό και συνοψίζεται στο πώς βλέπει η Αθήνα την τριγωνική σχέση Ελλάδας – Ισραήλ – Τουρκίας.
Δηλαδή, μέχρι ποίου σημείου η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας θέλει να αναπτύξει τη σχέση της με το Ισραήλ; Ποια είναι τα ακρότατα όρια αυτής της συνεργασίας; Και για να γίνω σαφέστερος: αν το απαιτήσει αυτή η σχέση, η Ελλάδα θα ακυρώσει τη «Διακήρυξη των Αθηνών», επάνω στην οποία βασίζεται η νέα θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Τελικά, όλες οι συνεργασίες έρχεται κάποια στιγμή και δοκιμάζονται στην πράξη. Το ζητούμενο κάθε φορά είναι να υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι και ευκρινείς γραμμές, ώστε να αποφεύγονται παλινωδίες, παρεξηγήσεις και ανατροπές.
Η πατρίδα μας ξέρει τι θέλει από το Ισραήλ; Διότι αν κινείται σπασμωδικά και αποσπασματικά, χωρίς μια στρατηγική θεώρηση στην οποία να εμπεριέχονται και οι ελληνοτουρκικές, αλλά και οι ισραηλινοτουρκικές σχέσεις, τότε στην πρώτη δοκιμασία θα βρεθεί διπλά εκτεθειμένη.
Η περιστασιακή σύμπτωση συμφερόντων μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδα, καθώς οι περιστάσεις αλλάζουν και μαζί τους και τα συμφέροντα. Οι στρατηγικές συνεργασίες απαιτούν, πέραν όλων των άλλων, και την ύπαρξη πολιτικής βούλησης.
Διότι όταν ζητάς βοήθεια θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να την προσφέρεις κι εσύ, αν σου ζητηθεί.
Σε παρόμοια θέματα υπάρχει αμοιβαιότητα που αποτελεί την προϋπόθεση της αξιοπιστίας. Ισως είναι μια ευκαιρία τις ελληνοτουρκικές διαφορές να τις βγάλουμε από τον στενό ορίζοντα του Αιγαίου –διότι σε αυτό το πεδίο έχουμε μόνον να χάσουμε– και να τις μεταφέρουμε στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, έναν χώρο στον οποίο εμπλέκονται και άλλα κράτη, εκ των οποίων τα δύο ισχυρότερα, Αίγυπτος και Ισραήλ, είναι φιλικά διακείμενα προς την Ελλάδα. Το Ισραήλ είναι δίπλα μας. Εμείς γνωρίζουμε πόσο είμαστε δίπλα του;
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου
EmoticonClick to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.