Επιτέλους, συμφωνία! Τι είδους συμφωνία; Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά που στο τέλος δεν θα πιστεύουμε ότι η συμφωνία είναι αυτή που θα μας παρουσιάσουν και όχι κάποια άλλη. Θα έχουμε ξεχάσει ποιες ήταν οι κόκκινες γραμμές, τι επιδιώκαμε και τι τελικά καταφέραμε. Η μόνη σταθερά σε όλου του είδους τα μνημόνια είναι οι φόροι. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι έτσι θα είναι και τώρα. Λάθος δρόμος, δίχως αμφιβολία. Τουλάχιστον κερδίζουμε χρόνο. Όχι, όμως, για πάντα!
Το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό. Επί πέντε και πλέον χρόνια έχουμε χαθεί στην μετάφραση. Ανίκανοι να κατανοήσουμε απλά πράγματα και να υλοποιήσουμε το αυτονόητο. Αφήσαμε τον λαϊκισμό να κυριαρχήσει και έτσι χάσαμε σιγά – σιγά την επαφή με την πραγματικότητα. Σε τέτοιο σημείο που να έχουν δημιουργηθεί σε όλη την χώρα ομάδες υποστήριξης του Σώρρα! Το να περιμένει κανείς ότι θα σωθεί από "λεφτά" που προέκυψαν από την πώληση... εξωγήινης τεχνολογίας στις ΗΠΑ είναι κάτι που δηλώνει μεγάλη απελπισία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων. Διότι υπάρχουν και χειρότερες και λιγότερο τιμητικές εκδοχές.
Είναι καλή ή κακή η συμφωνία; Δίχως να την έχουμε δει, θα τολμήσουμε να πούμε αυτό που έχουμε πει κι άλλες φορές: Μία κακή συμφωνία είναι σίγουρα καλύτερη από την ρήξη. Αλλά και μία καλή συμφωνία δεν θα έχει αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου δίχως την σύνταξη ενός εθνικού σχεδίου για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Η συμφωνία που θα έρθει θα είναι μία κακή συμφωνία, ανεξάρτητα από το πώς θα προσπαθήσουν να την "πουλήσουν". Κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό από την στιγμή που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση σήμερα απ’ ό,τι ήταν πριν από έξι μήνες. Το να επιμείνουμε σε αυτή την φάση στην απόδοση ευθυνών είναι κάτι που δεν προσφέρει στον τόπο. Αν πρέπει κάτι να μας απασχολεί είναι το μέλλον αυτής της χώρας μέσα από την επικράτηση του ορθολογισμού. Το ζητούμενο είναι η παραγωγή πλούτου. Όλα τα υπόλοιπα δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο και δικαίως.
Στο εσωτερικό της κυβέρνησης αντιμετωπίζουν δύο προβλήματα. Το πρώτο είναι η αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ και το δεύτερο είναι το αίσθημα καταδίωξης που φαίνεται να τους έχει κυριαρχήσει. Από αυτά τα δύο το σημαντικότερο είναι το δεύτερο. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν στο Μαξίμου, δεν υπάρχουν ικανές δυνάμεις στην αντιπολίτευση για να τους ανατρέψουν. Το αντίθετο! Οι λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις είναι "υποχρεωμένες" να στηρίξουν μία ευρωπαϊκή πολιτική του Αλέξη Τσίπρα. Αν το συνειδητοποιήσουν αυτό και ξεφύγουν από τα σενάρια συνωμοσίας και έτσι θα ανοίξουν τον δρόμο για την εθνική συνεννόηση. Σε διαφορετική περίπτωση θα αποδειχτούν ιδανικοί αυτόχειρες, με ολέθριες συνέπειες για όλους μας.
Η χώρα έχει κυβέρνηση! Δεν χρειάζεται εκλογές, δεν χρειάζεται νέα κυβέρνηση και νέο πρωθυπουργό. Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει 20 ή 40 βουλευτές, η αντιπολίτευση είναι αναγκασμένη να στηρίξει την εφαρμογή ενός βιώσιμου προγράμματος. Κι ο Αλέξης Τσίπρας να ηγηθεί μιας εθνικής προσπάθειας για να οικοδομηθεί μία Νέα Ελλάδα.
Το ευρώ δεν είναι μονόδρομος για την Ελλάδα! Μονόδρομος είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Όταν θα το πετύχουμε αυτό θα μπορούμε να συζητήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι τότε δεν επιτρέπεται να ρισκάρουμε σε αδιέξοδα μονοπάτια. Διαφορετικά, δεν μας μένει παρά μόνο ο Σώρρας και τα ομόλογά του! Περί απελπισίας ο λόγος.
Θανάσης Μαυρίδης
πηγή
Δημοσίευση σχολίου