"Θεωρούμε πως δεν έχει νόημα να κρίνει κανείς τη διαπραγμάτευση που διεξήγαγε η κυβέρνηση, ούτε τη στάση της αντιπολίτευσης - αφού αυτό που μετράει τελικά είναι το αποτέλεσμα, το οποίο υφιστάμεθα όλοι μας, συμπεριλαμβάνοντας και τους Πολίτες της Ευρωζώνης. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που απαιτείται από όλους εμάς είναι ψυχραιμία και υπομονή - κάτι που, εάν επικρατήσει, δεν πρόκειται να μας δημιουργήσει κανένα άλυτο πρόβλημα"
«Ορισμένα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι, εκτός από την αποδέσμευση των υπολοίπων 7,2 δις €, οι πιστωτές θα προσφέρουν στην Ελλάδα επί πλέον 10 δις €, για να ανταποκριθεί με τις υποχρεώσεις της έως τα τέλη του έτους – μία παράταση δηλαδή. Η κυβέρνηση εν προκειμένω φοβάται εύλογα πως μία τέτοια βραχυπρόθεσμη λύση, θα εγκλωβίσει την οικονομία σε μία παρατεταμένη αβεβαιότητα – η οποία θα εντείνει την ύφεση, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των Πολιτών.
Άλλα ΜΜΕ θεωρούν πως η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με το «δίλημμα του φυλακισμένου» – έχοντας να επιλέξει ανάμεσα σε ένα επώδυνο μνημόνιο και σε μία ακόμη πιο επώδυνη ρήξη, την οποία θα ακολουθούσε μία χαώδης χρεοκοπία. Αυτό θα σήμαινε βέβαια την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης και των διαπραγματεύσεων – η οποία θα μας οδηγούσε σε επικίνδυνα, αχαρτογράφητα νερά. Με ένα αντίστοιχο δίλημμα, με τη χρεοκοπία ή μη της Ελλάδας, είναι όμως αντιμέτωπη και η Τρόικα – ευρισκόμενη απέναντι σε επίσης αχαρτογράφητα νερά.
Η ΕΚΤ πάντως θεωρεί ορθολογικά πως μία ισχυρή συμφωνία θα έπρεπε να εκπληρώνει τέσσερα κριτήρια: (α) να δίνει έμφαση στις βαθιές και δίκαιες διαρθρωτικές αλλαγές, καθώς επίσης στην έγκαιρη εφαρμογή τους (β) να έχει ρεαλιστικούς στόχους ανάπτυξης και επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος (γ) να είναι βιώσιμη, οπότε να συμπεριλαμβάνει το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και (δ) να καταπολεμάει την οικονομική αστάθεια του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Με δεδομένο τώρα το ότι, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες μίας ρήξης για την Ελλάδα, για την Ευρωζώνη και για τον πλανήτη, οι οποίες δεν θα είναι μόνο οικονομικές, αλλά και πολιτικές, ενώ για τη χώρα μας επίσης κοινωνικές (κίνδυνοι μεγάλων εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων), οι όποιες αποφάσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές για όλους τους συμμετέχοντες. Πάντως, τα χρηματιστήρια στοιχηματίζουν στην επίτευξη συμφωνίας, με τους δείκτες να αυξάνονται εκρηκτικά – ενώ το ευρώ τοποθετείται αντίθετα, αφού υποχωρεί.
Από την άλλη πλευρά, παρά το ότι ο ισχυρότερος κλάδος της Ελλάδας είναι η εμπορική της ναυτιλία, κανένας Πολίτης δεν φαίνεται να τη συμπαθεί – εύλογα ίσως, αφού δεν προσφέρει θέσεις εργασίας, είναι η μοναδική που δεν συμμετέχει στα φορολογικά έσοδα του δημοσίου, ενώ δεν έχει προσπαθήσει καθόλου να βοηθήσει, επενδύοντας τουλάχιστον σε άλλους τομείς εντός της Ελλάδας.
Το γεγονός όμως αυτό δεν είναι βέβαια ευχάριστο, αλλά μάλλον λυπηρό – αφού η ναυτιλία έχει τη δυνατότητα να προσφέρει πολλά στη χώρα μας, οδηγώντας την στην έξοδο από την κρίση. Όταν όμως οι εφοπλιστές προτιμούν να τοποθετούν τα χρήματα τους σε άλλες χώρες, παρά τις απίστευτες φορολογικές και λοιπές διευκολύνσεις που τους παρέχει η Ελλάδα, τότε έχει δίκιο να την αντιμετωπίζει ως εχθρό της η κοινωνία – κάτι που φυσικά δεν εξυπηρετεί ούτε την ίδια, ούτε και τον κλάδο«.
Άποψη
Θεωρούμε πως δεν έχει νόημα να κρίνει κανείς τη διαπραγμάτευση που διεξήγαγε η κυβέρνηση, χάνοντας όλους τους συμμάχους της, ούτε τη στάση της αντιπολίτευσης – αφού αυτό που μετράει τελικά είναι το αποτέλεσμα, το οποίο υφιστάμεθα όλοι μας, συμπεριλαμβάνοντας και τους Πολίτες της Ευρωζώνης.
Η προειδοποίηση τώρα της Τράπεζας της Ελλάδας για την κατάσταση του τραπεζικού συστήματος την Τρίτη, εάν δεν επιτευχθεί κάποια συμφωνία, δεν είναι καθόλου ευχάριστη – ενώ θα ήταν ότι χειρότερο (πλέον) να επιβληθούν έλεγχοι στη διακίνηση των κεφαλαίων και να ακολουθήσει η πληρωμή των ΔΥ με υποσχετικές, οπότε να συνεχίσει η χώρα να βαδίζει στα ίχνη της Αργεντινής (άρθρο).
Προφανώς η χειρότερη εξέλιξη θα ήταν οι μαζικές επιθέσεις εναντίον των τραπεζών, από πανικοβλημένους Πολίτες που θα προσπαθούσαν να προστατεύσουν τις καταθέσεις τους – κάτι που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο, ελπίζοντας πως έχει λάβει τα μέτρα της η κυβέρνηση. Σύμφωνα πάντως με νέους υπολογισμούς, σε περίπτωση χρεοκοπίας η Γερμανία διακινδυνεύει την απώλεια 94,45 δις €, η Γαλλία 72,32 δις €, η Ιταλία 63,24 δις € και η Ισπανία 43,41 δις € – ενώ η Ευρωζώνη συνολικά 339,7 δις €.
Εκτός αυτών, απειλούνται τα δάνεια της ΕΚΤ (ELA), τα οποία είναι της τάξης των 84 δις €, τα χρήματα από το Target II, καθώς επίσης τα εξωτερικά χρέη των ελληνικών επιχειρήσεων – οι οποίες προφανώς θα αντιμετώπιζαν προβλήματα εξυπηρέτησης τους. Απορεί δε κανείς με την επιμονή της Τρόικας στην πολιτική των μνημονίων, η οποία κόστισε πανάκριβα στη χώρα μας – ενώ μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη την Ευρωζώνη, δημιουργώντας πολύ μεγάλα προβλήματα στο παγκόσμιο σύστημα.
Περαιτέρω, όλες οι λύσεις που απομένουν σήμερα είναι πλέον πολύ ακριβές – η ακριβότερη όμως όλων θα ήταν η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ειδικά για την ίδια, η οποία φυσικά δεν μπορεί να της επιβληθεί από κανέναν. Το πρόγραμμα πάντως που έχει καταθέσει η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ανορθολογικό – ενώ συμπεριλαμβάνει την ανάληψη των απαιτήσεων της ΕΚΤ από το μηχανισμό στήριξης (ESM), μία συμφωνία με την κεντρική τράπεζα, την εξόφληση των δανείων του ΔΝΤ, χρηματοδοτούμενες από την ΕΕ επενδύσεις στην Ελλάδα, ιδιωτικοποιήσεις, διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους και μία κακή τράπεζα (Bad Bank).
Επομένως, δεν θα μπορούσε να μην το αποδεχθεί η Ευρώπη, χωρίς να χαρακτηρισθεί ως ο κατά συρροή δολοφόνος της Ελλάδας – πόσο μάλλον αφού θα προκαλούσε την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας μας, εάν πράγματι βυθιζόταν στην αναρχία και στο χάος. Οι ευθύνες της ΕΚΤ για όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα είναι μεγάλες, όπως επίσης αυτές του ΔΝΤ – η διευθύντρια του οποίου κατηγορήθηκε ανοιχτά από τον κ. L. Summers για την αποτυχία της (πηγή).
Ολοκληρώνοντας, όπως και να καταλήξει η σύσκεψη, οι Πολίτες ολόκληρης της Ευρώπης έχουν χάσει πλέον την εμπιστοσύνη τους απέναντι στους πολιτικούς ηγέτες, καθώς επίσης στους οργανισμούς που δήθεν τους προστατεύουν, όπως το ΔΝΤ ή η ΕΚΤ – θεωρώντας πως πρόκειται για αδύναμους, κακώς ενημερωμένους και οπορτουνιστές πολιτικούς, οι οποίοι ενδιαφέρονται κυρίως για τις θέσεις και τα προνόμια τους, υπηρετώντας το χρηματοπιστωτικό τέρας.
Τα επακόλουθα αυτής της εξέλιξης, όπως και να εξελιχθούν οι σημερινές διαδικασίες, δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα ούτε για τους διεθνείς οργανισμούς, ούτε για τους πολιτικούς – οι οποίοι φάνηκαν πόσο γυμνοί είναι, μέσα από την άθλια διαχείριση της ελληνικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που απαιτείται από όλους εμάς είναι ψυχραιμία και υπομονή – κάτι που, εάν επικρατήσει, δεν πρόκειται να μας δημιουργήσει κανένα άλυτο πρόβλημα.
Δημοσίευση σχολίου