του Σάββα Καλεντερίδη
Η Τουρκία, μια χώρα χωρίς παράδοση στη βιομηχανική παραγωγή, την έρευνα και ανάπτυξη, το εμπόριο και τον τουρισμό, ξεπέρασε την Ελλάδα στους τομείς αυτούς, ενώ υπάρχει ο κίνδυνος να μας ξεπεράσει ακόμα και στον τομέα της εμπορικής ναυτιλίας! Και το λέμε αυτό γιατί η Άγκυρα εδώ και χρόνια έχει ασχοληθεί επισταμένως σε ανώτατο επίπεδο και έχει υιοθετήσει ιδιαίτερη στρατηγική στο ζήτημα αυτό, που θέτει σε εφαρμογή βήμα προς βήμα, αρχής γενομένης από τον ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, που ήδη βρίσκεται ένα έτος φωτός μπροστά από τον αντίστοιχο ελληνικό. Κι αυτό, τη στιγμή που λίγες δεκαετίες πριν, τότε που ανέτειλε ο ήλιος της …μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης (sic) και ξεκίνησε η μεγάλη παρακμή, η Ελλάδα έχτιζε δεξαμενόπλοια, ενώ στην Τουρκία δεν μπορούσαν να κατασκευάσουν όχι βάρκα, ούτε καν σχεδία. Ας όψονται οι συντεχνίες και η τυφλή υπεράσπιση των συμφερόντων τους από τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές και η μυωπική αλλά και υποκριτική στάση των πολιτικών, που περιόρισαν τον εκσυγχρονισμό της χώρας σε βαρύγδουπα συνθήματα κενά περιεχομένου!
Και μια που μιλάμε για υποκρισία και για την κατάσταση στον ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, δεν είναι δυνατόν να μην αναφερθούμε στην περίπτωση του Άδωνι Γεωγιάδη, ο οποίος, ως υπουργός Ναυτιλίας, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, έφθασε πολύ κοντά σε μια ιστορική συνεννόηση με τους εργαζομένους, μια συνεννόηση που θα ξαναζωντάνευε τον τομέα, θα έδινε δουλειά σε χιλιάδες εργαζομένους και θα εξασφάλιζε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο στην χειμαζόμενη ελληνική οικονομία, που σήμερα τα έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε.
Μπορεί να αναρωτηθεί ο αναγνώστης πού βρίσκεται η υποκρισία. Παρ’ ότι με την υποκρισία και τον πρόσφατο ανασχηματισμό θα ασχοληθούμε πιο εκτενώς στο επόμενο άρθρο μας, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο κύμα υποκρισίας που εμφανίστηκε στα ΜΜΕ, με την ανακοίνωση της τοποθέτησης του προαναφερθέντος πολιτικού στη θέση του υπουργού Υγείας. Ο Άδωνις διοίκησε επί αρκετά χρόνια μια ιδιωτική εταιρεία (εκδοτικό οίκο), εργάστηκε σκληρά και πέτυχε στον ιδιωτικό τομέα, ως επαγγελματίας, χωρίς ποτέ να εμπλακεί στη νομή δημοσίου χρήματος. Δηλαδή, δεν συμμετείχε στο φαγοπότι των κονδυλίων του δημοσίου και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που έγινε στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες, ένα φαγοπότι στο οποίο συμμετείχαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εκδότες και δημοσιογράφοι που λοιδορούν σήμερα τον προαναφερθέντα πολιτικό. Και για να μην παρεξηγούμεθα, ακόμα και εκείνοι που έβλεπαν τη διαφθορά να περνάει μπροστά τους, στο μέσο που εργάζονταν, ασχέτως αν έβαλαν ή όχι οι ίδιοι το δάχτυλο στο μέλι, συμμετείχαν στο φαγοπότι, γιατί η σιωπή, στην περίπτωση του δημοσιογράφου, που είναι ταγμένος να υπερασπίζεται αλλά και να αποκαλύπτει την αλήθεια, είναι συμμετοχή στο έγκλημα!
Δεν προσπαθούμε να κάνουμε την αγιογραφία κανενός, γιατί πιστεύουμε ότι ο καθένας φτιάχνει την εικόνα του μόνος του και αμείβεται ή πληρώνει αναλόγως, για τα καλά και τα κακά, τις σωστές και τις λάθος επιλογές. Ή να το πούμε λαϊκά, ο καθένας όπως στρώνει κοιμάται! Με άλλα λόγια, οι υπουργοί κρίνονται από το έργο τους. Όμως δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε το περίσσευμα υποκρισίας των δημοσιογράφων και σχολιαστών που εξάντλησαν όλο το λεξιλόγιο αλλά και τους δυνατούς μορφασμούς της απαξίωσης για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση, όταν δεν βρήκαν να πουν μια λέξη ή ένα υπονοούμενο βρε αδελφέ, για περιπτώσεις υπουργών της νεόκοπης κυβέρνησης που συνελήφθησαν να παίρνουν δώρα ή να έχουν …ξεχασμένα τιμολόγια πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ από την αμαρτωλή SIEMENS, ή άλλων υπουργών που εκπαραθυρώθηκαν από τον Κώστα Καραμανλή μόλις πριν λίγα χρόνια, γιατί συνελήφθησαν να παίρνουν δώρα από εργολάβους κατοικιών που χρηματοδοτούσε κρατικός οργανισμός της εποπτείας τους. Δεν βρήκαν μια λέξη να πουν για παιδιά και γόνους οικογενειών που αποτελούν το αμαρτωλό κατεστημένο της ολιγαρχίας που βύθισε τη χώρα στη διαφθορά, την απαξίωση και το διεθνή διασυρμό! Ανθρώπους που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους -ή μάλλον δούλεψαν και δουλεύουν τους Έλληνες πολίτες-, που ήταν βολεμένοι σε κάποια κρατική δουλειά με παχυλό μισθό, για να καταλάβουν στη συνέχεια, κληρονομικώ δικαίω, μια διακεκριμένη θέση στο πολιτικό σκηνικό, και τώρα στο υπουργικό Συμβούλιο...
Τελικά, δεν είναι τυχαία η παρακμή. Η πατρίδα μας, με την είσοδό της στην ΕΟΚ/Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, υπογράφοντας μια σειρά από συνθήκες, έχει αποδεχτεί την εκχώρηση στις Βρυξέλλες και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως η έκδοση νομίσματος από μη εθνικό οργανισμό, η άρση των ελέγχων στα εθνικά σύνορα εντός Σέγκεν, η ισχύς του ευρωπαϊκού δικαίου έναντι του εθνικού, η αποδοχή μιας άλλης σημαίας δίπλα στην εθνική και μια σειρά από άλλα σοβαρά ή ήσσονος σημασίας ζητήματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης στην οποία έχει δημιουργηθεί στον τομέα άσκησης της κυριαρχίας, είναι η αδυναμία αλλαγής από την ελληνική κυβέρνηση του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), για τον οποίον οι Οικονομικοί Εισαγγελείς κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης ζητούν από την εισαγγελία Πρωτοδικών να ασκηθεί ποινική δίωξη για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιπτώσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου (1608/50).
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα, έχοντας εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Συνάντηση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup), το Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Θεμάτων (Ecofin), η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κ.ά., δεν διαθέτει πλέον στο οπλοστάσιό της παρά ελάχιστα ή καθόλου όπλα για να καταπολεμήσει μια σειρά από ζητήματα που έχουν προκύψει με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης το 2009. Το μόνο όπλο, ίσως, που θα μπορούσε να βοηθήσει την πατρίδα μας να βγει από την κρίση, είναι ο εξιδανικευμένος πατριωτισμός, που σημαίνει μια πολύ καλή κυβέρνηση, στελεχωμένη με ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα, που θα εργαστεί σκληρά για να
-βελτιώσει την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού
-να ξεριζώσει τη διαφθορά
-να δημιουργήσει τις κατάληλες προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη λειτουργία του τραπεζικού τομέα
-να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα και το επιχειρηματικό κλίμα στην αγορά και
-να αποκαταστήσει το κύρος και την αξιοπιστία της Ελλάδας στην Ε.Ε. και τις διεθνείς αγορές
για να καταφέρει τελικά να πετύχει μια ρύθμιση του εξωτερικού χρέους της χώρας μας, που θα το καταστήσει βιώσιμο και θα αποτρέψει τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια αποικία χρέους.
Όταν εμφανίστηκε η κρίση, η κατάσταση, ίσως, θα μπορούσε να ελεγχθεί, αν δεν αναλάμβανε τα ηνία της εξουσίας μια ομάδα πολιτικών, που υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι αντί να ανασκουμπωθεί και να πράξει τα δέοντα για την αντιμετώπιση της κρίσης, έπραξε ακριβώς τα αντίθετα, δηλαδή ό,τι έπρεπε για να μπει η Ελλαδα στα δεσμά του ΔΝΤ και να αποτελέσει ένα εργαλείο χειραγώσης της Ε.Ε. από τις ΗΠΑ και υπερεθνικούς κύκλους που ενοχλούνται από ένα ισχυρό ευρώ!
Στη συνέχεια, μετά την απόσυρση του ΓΑΠ και της ομάδας των κηπουρών του, που, μεταξύ άλλων, εν μέσω κρίσης και ενώ διαλύονταν επιχειρήσεις και οικογένειες από τις καταστροφικές επιλογές τους, αυτοί κουβαλούσαν με μαύρες σακούλες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τα απόρρητα του ΥΠΕΞ, χωρίς ακόμα κάποιος από τους υπεύθυνους να έχει οδηγηθεί στη φυλακή, ακολούθησε η αποσάθρωση της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα.
Με την πατρίδα μας να έχει ήδη πέσει και να αιωρείται στο χείλος της καταστροφής και το αποσαθρωμένο πολιτικό σκηνικό να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, ανέλαβε να μας …σώσει η κυβέρνηση Παπαδήμου, που στελεχώθηκε με ό,τι πιο σκοτεινό, απαξιωμένο και διεφθαρμένο διέθετε ο πολιτικός κόσμος. Η περίπτωση των κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Πλασκοβίτη και Χαλαστάνη (είναι ο πρέσβης, διευθυντής του διπλωματικού γραφείου της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, που εμπλέκεται στην διαφυγή Καραβέλα), που έπαιξαν ρόλο στο τεράστιο έγκλημα της λίστας Λαγκάρντ και ήταν στο «δυναμικό» της κυβέρνησης Παπαδήμου, δεν είναι η μοναδική!
Στη συνέχεια, ο ελληνικός λαός κλήθηκε δυο φορές να δώσει λύση στο αδιέξοδο, αποφασίζοντας τελικά να θέσει τα κόμματα και τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους. Πράγμα που σημαίνει μικρά ποσοστά και τρικομματική κυβέρνηση, η οποία, μετά την υπαναχώρηση της ΔΗΜΑΡ, με τον μετασχηματισμό, μετατράπηκε σε δικομματική!
Δηλαδή, τελικά, οι Έλληνες πολίτες έδωσαν εντολή στα δυο κόμματα που χειρίστηκαν την εξουσία κατά τη Μεταπολίτευση και οδήγησαν τη χώρα στην τραγικότερη κατάσταση μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, να αναλάβουν το έργο της διάσωσής της και, αν θέλετε, να διορθώσουν τα λάθη τους!
Όμως, για να γίνει αυτό, θα έπρεπε τα κόμματα που συμμετέχουν στην νεόκοπη κυβέρνηση, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, που έχει τις περισσότερες ευθύνες για την αποδιοργάνωση του κράτους, την αποσάθρωση της οικονομίας και την εκτεταμένη διαφθορά σε όλους του τομείς, να έχουν περάσει από μια φάση εσωτερική κριτικής, απολογητικού διαλόγου με το λαό και αυτοκάθαρσης, για να αποκτήσουν και πάλι εκείνα τα ηθικά ερείσματα, που θα τους νομιμοποιούσαν και θα τους επέτρεπαν να μιλούν και να εργάζονται για τη σωτηρία της πατρίδας. Γιατί ο αγώνας για τη σωτηρία της πατρίδας είναι κυρίως ηθικό και δευτερευόντως τεχνοκρατικό ζήτημα!
Αν κρίνουμε, όμως, από τα πρόσωπα που επιλέχθηκαν στον πρόσφατο ανασχηματισμό για να …σώσουν τη χώρα, οι οιωνοί δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι καλοί! Πρόσωπα διεφθαρμένα και εκτεθειμένα στους εσωτερικούς και διεθνείς διαφθορείς κατέχουν κρισιμότατες θέσεις στη νέα κυβέρνηση, ενώ δεν είναι λίγοι οι γόνοι πολιτικών τζακιών που είναι συνώνυμα της διαφθοράς και της καταστροφής της χώρας σε διάφορες φάσεις της νεότερης ιστορίας, που κατέχουν υπουργικές θέσεις, ούτε λείπουν φυσικά αποτυχημένοι πολιτικοί που ενώ έχουν κριθεί στις κάλπες των εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών και βρέθηκαν ελλειποβαρείς, τώρα, στην πιο κρίσιμη φάση της νεότερης ιστορίας μας, θεωρήθηκαν ικανοί να σώσουν τη χώρα μέσω υπουργικής θέσης!
Με βάση τα παραπάνω, όσο κι αν προσπαθήσει ο πρωθυπουργός, που ζήτησε από τους υπουργούς του να δουλεύουν, όπως κι αυτός, μέρα νύχτα, και με δεδομένες τις δυσκολίες που υπάρχουν και αναφέρθηκαν στην αρχή του άρθρου, αν η νέα κυβέρνηση δεν αποκτήσει ηθικά χαρακτηριστικά, όχι μόνο δεν θα κατορθώσει να σώσει τη χώρα, αλλά ούτε και τον εαυτό της.
Μακάρι να διαψευστούμε!
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
πηγή
Δημοσίευση σχολίου