Η χώρα αυτή είναι η Αίγυπτος, η οποία συνεπικουρείται, για να μην πούμε υποκινείται από την Τουρκία, αφού οι δυο χώρες εξυπηρετούνται εάν κατορθώσουν να πετύχουν ώστε οι ΑΟΖ τους να εφάπτονται. Και αυτό, διότι με απλά λόγια θα έχουν καταφέρει να αποκόψουν το νοητό θαλάσσιο διάδρομο που οδηγεί τους υδρογονάνθρακες του Ισραήλ και της Κυπριακής Δημοκρατίας προς τις Δυτικές αγορές. Για να το πετύχουν αυτό, απλά αμφισβητούν και οι Αιγύπτιοι το δικαίωμα του Καστελορίζου να έχει ΑΟΖ… Για άλλη μια φορά τα συμφέροντα επικρατούν των όποιων «ειδικών σχέσεων» της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο…
Ο Αιγύπτιος υπουργός Πετρελαίων, Αμπντουλάχ Γκχοράμπ, ανέφερε ότι τα «σύνορα μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Τουρκίας δεν είναι ακόμη συμφωνημένα», ενώ το διεθνές δίκαιο προβλέπει πως τα «τρία κράτη πρέπει να συμμετάσχουν στον καθορισμό των συνόρων», δηλαδή η Τουρκία και η Κύπρος. Πέραν του ότι η Ελλάδα αποκλείεται σα να μην υπάρχει, υποτίθεται πως το πρόβλημα θα επιλυθεί η στιγμή που η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία! Με απλά λόγια, Τουρκία και Αίγυπτος, έχοντας αντιληφθεί ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση μετά από τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στην περιοχή, επιχειρούν να «βραχυκυκλώσουν» την εξόρυξη των κοιτασμάτων, παρεμβάλλοντας προσκόμματα.
Το ερώτημα είναι το αν και κατά πόσον έχουν αντιληφθεί ότι πλέον τέτοιες θέσεις δεν στρέφονται εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών, από τις οποίες οι Αιγύπτιοι παραλαμβάνουν σε ετήσια βάση στρατιωτική βοήθεια ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων περίπου! Και όχι μόνο των ΗΠΑ… Η Τουρκία πλήττεται όλο και περισσότερο από αυτοκρατορικές… ονειρώξεις, σε μια προσπάθεια «φυγής προς τα εμπρός», αφού το εσωτερικό της μέτωπο είναι απίστευτα ταραγμένο, με τους κεμαλιστές – ειδικότερα τους στρατιωτικούς – να τελούν υπό διωγμό από τους Ισλαμιστές που έχουν την εξουσία.
Σε περίπτωση που η Αίγυπτος αποκτήσει κοινά «σύνορα» με την Κύπρο και την Τουρκία, στο επίπεδο της ΑΟΖ, τότε η Ελλάδα χάνει ένα πολύ σημαντικό τμήμα της ΑΟΖ που θεωρητικά θα μπορούσε να διεκδικήσει. Το ζητούμενο είναι πόσο καλά είναι προετοιμασμένη η ελληνική πλευρά για να αντιμετωπίσει τις αμφισβητήσεις που θα εγερθούν εναντίον των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από σειρά χωρών, τις οποίες είχε φροντίσει να στοιχίσει πίσω από την πολιτική της Άγκυρας ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Μήπως καταλάβαμε τώρα τι δουλειά είχε στα συνεχή ταξίδια του στην Αίγυπτο και τη Λιβύη και γιατί φώναζε το «defence-point.gr» για την ανάγκη να κινηθεί η ελληνική διπλωματία εγκαίρως πριν βρει μπροστά της σοβαρά τετελεσμένα;
Ακόμα και τώρα, η ελληνική πολιτική ηγεσία θα πρέπει να κατανοήσει ότι η πορεία που έχει λάβει στον τομέα της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αυτοκαταστροφική. Επιτέλους, οι πολιτικοί θα πρέπει να σταματήσουν να αποδεικνύονται τόσο πολύ αφελείς, «χάφτοντας» εξηγήσεις του τύπου «αυτά είναι παιχνιδάκια για να τονίζουν οι στρατηγοί τη σημασία τους». Τέτοιες ολιγωρίες τις έχει πληρώσει πολύ ακριβά η χώρα μας και ειδικά στη σημερινή συγκυρία, όπου τα μελλοντικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες εμφανίζονται ως μια σανίδα σωτηρίας για την αποπληρωμή – για τη μείωση δηλαδή – του τεραστίου χρέους που συσσώρευσε η διακυβέρνηση αχαρακτήριστων πολιτικών ανδρών και γυναικών.
Δυστυχώς, οι ίδιοι βρίσκονται στα πράγματα και η ανικανότητα που τους διακρίνει αντανακλάται σε όσα λένε και πράττουν στον τομέα της ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων, τη στιγμή μάλιστα που τα σύννεφα μαζεύονται συνεχώς στον ορίζοντα…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου