Hρωικός και πένθιμος ο κεντρικός, πρωτοσέλιδος τίτλος της...γαλλικής Le Monde την επομένη της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Τελείωσε η Ευρώπη των “27”»! Εξάστηλος ο τίτλος της ολοσέλιδης ανάλυσης της τρίτης σελίδας: «Η Ευρωζώνη βραχυκυκλώνει το Ηνωμένο Βασίλειο». Πρωτοσέλιδο και το κύριο άρθρο, με το χαρακτηριστικό τίτλο «Πιο νησιωτική παρά ποτέ η Μεγάλη Βρετανία». Επίσημη διακήρυξη της ρήξης της «γερμανικής Ευρώπης» με το Λονδίνο.«Υπάρχει μια λογική στο ότι οι Βρετανοί απομακρύνονται από μια κίνηση προς περισσότερη ολοκλήρωση στους τομείς της οικονομίας και του προϋπολογισμού. Δεν την πιστεύουν. Δεν πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ιδέα», γράφει η γαλλική εφημερίδα στο κύριο άρθρο της, και συνεχίζει: «Κατά βάθος, οι Βρετανοί, που μπήκαν στην ΕΟΚ το 1973, δεν ενδιαφέρονται παρά μό- νο για ένα πράγμα σε αυτή την υπόθεση: την ενιαία αγορά. Τα υπόλοιπα του ευρωπαϊκού σχεδίου τούς είναι αδιάφορα, όταν δεν υιο θε- τούν εχθρική στάση απέναντί τους».
Οι Financial Times του Λονδίνου προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα για τη Γηραιά Αλβιώνα με το δικό τους πρωτοσέλιδο τίτλο: «Αδιαφορία της Βρετανίας για την Ευρώπη»! Μόνο που οι πρώτες λέξεις της ανάλυσης προδίδουν μάλλον ανησυχία: «Το βέτο της Βρετανίας σε μια συνθήκη που αποσκοπούσε να σώσει το ευρώ πέταξε το Λονδίνο στο περιθώριο της ΕΕ», ήταν η πρώτη φράση.
Ικανοποίηση του Δ’ Ράιχ
Το γερμανικό στρατόπεδο του Δ’ Ράιχ έχει λάβει όλα τα μέτρα ούτως ώστε να μην προκαλέσει με αλαζονικούς αλαλαγμούς για το θρίαμβό του. Τηρεί ψύχραιμη στάση. Αφού επέβαλε σχεδόν κατά 100% τις θέσεις του, αποφεύγει τους άνευ νοήματος πανηγυρισμούς.
«Μέρκελ: “Η Σύνοδος είναι το άνοιγμα του δρόμου για μια ένωση σταθερότητας”», «Υποχρέωση περισσότερης πειθαρχίας στους προϋ-
πολογισμούς», «Μόνο η Μεγάλη Βρετανία δεν συμμετέχει» ήταν, για παράδειγμα, οι τίτλοι του πρώτου θέματος της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine.
πολογισμούς», «Μόνο η Μεγάλη Βρετανία δεν συμμετέχει» ήταν, για παράδειγμα, οι τίτλοι του πρώτου θέματος της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine.
Μόνο η ύπαρξη τριών (!) κύριων άρθρων στην πρώτη σελίδα, που και τα τρία αναφέρονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προδίδει στον τακτικό αναγνώστη τη χαρά και την ένταση που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια στο Βερολίνο.
«Ένα μέρος του βρετανικού κοινού, ίσως το μεγαλύτερο, δεν θα βρει τίποτε το επιλήψιμο σε αυτή τη μοναχική στάση [Σ.Σ.: του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον]. (...) Οι ιδεολόγοι μεταξύ των Βρετανών, ακριβέστερα των Άγγλων ευρωσκεπτικιστών, θα γιορτάσουν τη νύχτα των Βρυξελλών ως την αρχή της απεμπλοκής από το κουβάρι της ηπειρωτικής Ευρώπης. Πόσο ανόητο!» αναφέρεται σε ένα από τα άρθρα αυτά, με το χαρακτηριστικό τίτλο «Νησιωτική κατάσταση», που ελάχιστα συγκαλύπτει την περιφρόνηση των Γερμανών προς τους Άγγλους.
Τα σχέδια των Γερμανών
Μετά την καθολική επικράτηση των θέσεών του και την επιβολή του με το συντριπτικό 26-1 (!) στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, το Βερολίνο έχει για την ώρα τα χέρια του ελεύθερα να προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων του, που αποσκοπούν, βεβαίως, στην εδραίωση της γερμανικής επικυ ριαρχίας στην Ευρώπη.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως το βλέπει αυτή τη στιγμή η Γερμανία, πρέπει, αφενός, να αναλάβει η ίδια τον έλεγχο των οικονομιών όλων των κρατών της ΕΕ και την υπαγόρευση της οικονομικής πολιτικής τους και, αφετέρου, να χωρίσει τα κράτη της Ευρώπης σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας... επαρχίες του γερμανικού Ράιχ.
Η Frankfurter Allgemeine δεν διστάζει να διακηρύξει επισήμως αυτούς τους στόχους του Βερολίνου σε άλλο κύριο άρθρο της, την επομένη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ: «Κανένας δεν πρέπει να έχει την αυταπάτη ότι μια “δημοσιονομική ένωση” θα περιοριστεί στα ζητήματα προϋπολογισμών. Το χρήμα είναι –δίπλα και μαζί με το δίκαιο– το κύριο μέσο διαμόρφωσης της πολιτικής. Γι’ αυτό και σύντομα το δημοσιονομικό θα επεκταθεί υποχρεωτικά και σε άλλα θέματα και, πάνω απ’ όλα, στην κοινωνική πολιτική», υπογραμμίζει η εφημερίδα χωρίς περιστροφές.
Ακάθεκτη, συνεχίζει: «Εδώ και πολύ καιρό υπήρχαν σκέψεις, αν η Ευρώπη δεν χρειάζεται ένα “σκληρό πυρήνα” για να τοποθετηθούν γύρω του λιγότερο στενά υφασμένοι κύκλοι ολοκλήρωσης. Αυτό μπορεί να έχει γίνει τώρα αναπότρεπτο, μπροστά στην κρίση του ευρώ», τονίζει το κατεξοχήν δημοσιογραφικό όργανο του γερμανικού επιχειρηματικού κόσμου.
Η νέα κατάσταση
Οι Γερμανοί δεν χαρίζονται σε κανέναν. Αφού, μέσω των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, αποκτούν επισήμως τον έλεγχο των οικονομιών των κρατών της ΕΕ και μετατρέπουν τα ανεξάρτητα κράτη της Ευρώπης σε υποτελείς επαρχίες του Ράιχ, διακηρύσσουν στη συνέχεια ότι θα αποφασίσουν ποιες χώρες θα βάλουν στο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ και ποιες θα πετάξουν σε χαμηλότερους «κύκλους ολοκλήρωσης», λιγότερο στενά προσδεόμενους στον πυρήνα!
Εννοείται, βεβαίως, ότι, αφού θα έχουν εξαρχής τον οικονομικό έλεγχο όλων των κρατών της ΕΕ, οι Γερμανοί θα χρησιμοποιήσουν την εξουσία αυτή και θα επιβάλουν σε κάθε χώρα της ΕΕ τέτοια οικονομική πολιτική, που θα την οδηγεί –θέλοντας και μη– στην κατηγορία ολοκλήρωσης που έχει προαποφασίσει το Βερολίνο!
Είναι απίστευτη η εθελοδουλεία των πολιτικών ηγετών αλλά και των αστικών τάξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποδέχονται αυτή τη γερμανική Νέα Τάξη Πραγμάτων στην Ευρώπη, την οποία ονειρεύτηκε, χωρίς, όμως, να κατορθώσει να υλοποιήσει ο Αδόλφος Χίτλερ.
Νέοι «μαυραγορίτες»
Το εντυπωσιακότερο με τη στάση του δουλόφρονος ευρωπαϊκού κατεστημένου είναι ότι αυτή η Νέα Τάξη Πραγμάτων του Δ’ Ράιχ συνεπιφέρει εξ ορισμού την υποβάθμιση και της θέσης των ίδιων των ελίτ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από κυρίαρχες αστικές τάξεις ανεξάρτητων κρατών καλούνται να αποδεχτούν τον υποβιβασμό τους σε... «δωσίλογους μαυραγορίτες» του 21ου αιώνα, που συνεργάζονται με το Δ’ γερμανικό Ράιχ.
Δεν είναι και τόσο εύκολη η απόφαση αποδοχής του νέου status τους. Πλην, όμως, του Βρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, που εξέφρασε την άρνηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας του να παραδοθεί και, μάλιστα, αμαχητί στους Γερμανούς, κανένας άλλος Ευρωπαίος ηγέτης δεν τόλμησε να πει «όχι» στη Μέρκελ, παρόλο που είναι πασίγνωστο ότι πολλοί –αν όχι οι περισσότεροι– πρωθυπουργοί που ήταν παρόντες στις Βρυξέλλες διαφωνούσαν με το γερμανικό σχέδιο.
Είναι αποκαλυπτικό ότι η Μέρκελ στάθηκε αδύνατο να πείσει τους ομοϊδεάτες της, τους ηγέτες της Ευρωδεξιάς του Ευρωπαϊκού Λαϊ κού Κόμματος (ΕΛΚ), να υιοθετήσουν τις θέσεις της, τις οποίες παρουσίασε από κοινού με το Γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί, στη Σύνοδο του ΕΛΚ, που έγινε στη Μασσαλία την παραμονή της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Στη Σύνοδο της Ευρωδεξιάς, οι ηγέτες της υιοθέτησαν το σχέδιο που παρουσίασε ο επίσης ομοϊδεάτης τους, πρόεδρος του Ευρωπαϊ κού Συμβουλίου, ο Βέλγος Χέρμαν Βαν Ρομπάι, το οποίο απέρριπτε η Μέρκελ. Λίγες ώρες αργότερα, ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι –δεδομένου ότι σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις στην ΕΕ είναι δεξιές– πήγαν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και ψήφισαν ομόφωνα... υπέρ του σχεδίου της Μέρκελ, το οποίο απέρριψαν ως ηγέτες του ΕΛΚ!
Πολιτικό φρενοκομείο απίστευτης γελοιότητας και εξευτελισμού κάθε έννοιας πολιτικής στην Ευρώπη...
Η Ελλάς εν τάφω
Σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο θα κινηθεί και η χώρα μας. Οικονομικά υπόδουλη στη Γερμανία, κυβερνώμενη από τους αποικιακούς διοικητές της τρόικας, τον γκαουλάιτερ της ΕΕ, Χορστ Ράιχενμπαχ –Γερμανό, φυσικά–, και τον ταμία της Μέρκελ, τον Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ, θα οδηγηθεί στην έσχατη εξαθλίωση και στη συνέχεια είτε θα πεταχτεί στην κατώτατη κατηγο ρία-«σκουπιδοτενεκέ» μελών της ΕΕ είτε θα εκδιωχθεί τελείως από την Ευρωζώνη, προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων κρατών, ούτως ώστε να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τι θα πάθουν, αν δεν ανταποκρίνονται πλήρως στα καθήκοντα που τους αναθέτει το Ράιχ!
Προφανώς, οι Έλληνες δεν θα παρακολουθήσουν απαθείς την καταστροφή της χώρας μας και του λαού μας. Η ανατροπή της κυβέρνησης των συνεργατών των Γερμανών θα καταστεί σύντομα και πάλι επιτακτική ανάγκη, όπως συνέβη και με την απομάκρυνση της επονείδιστης κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο αγώνας για την εθνική απελευθέρωση, όμως, θα είναι μακρύς και δύσκολος, συναρτώμενος με τον αγώνα και των λαών της Ευρώπης, σε κάποιο, τουλάχιστον, βαθμό. Ανελέητος πόλεμος μας περιμένει.ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου