Το κουδούνισμα στο "κόκκινο" τηλέφωνο, πάνω στο γραφείο της Στέλλας Χένκελ, τη διέκοψε απο το απογευματινό μίτινγκ με τους συνεργάτες της. Ηταν και κακόκεφη απο χτές, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλά όλα της την έδιναν στα νεύρα. Εντάξει, ήταν κι αυτός ο παπάρας ο Γκέρτ της Λαικής Τράπεζας που την έπρηζε πάλι για το μηχανισμό στήριξης και που τον διαολόστειλε για τα καλά κι είχε δέσει το γλυκό. Τώρα, κι ενώ έβγαζε τα χτεσινά της απωθημένα πάνω στους φουκαράδες του γραφείου της καγκελαρίας, έρχεται και τούτο το μανιασμένο κουδούνισμα. ΄Εκανε να απλώσει το χέρι να το σηκώσει, μα το μετάνοιωσε. "Οποιος είναι, να περιμένει".
Οι ...φουκαράδες απλώς περίμεναν την επόμενη κουβέντα της καρτερικά, μα αυτή ήταν στημένη πάνω στο ακουστικό, με στύλ "να το σηκώσω ή να μη το σηκώσω". Σε μια στιγμή το κουδούνισμα σταματάει. Τα χαμόγελα επιστρέφουν και πάλι στα χείλη των "φουκαράδων" και μια καλοφτιαγμένη κοπελίτσα κάτι πήγε να πεί. Την έκοψε όμως και πάλι το "καταραμένο" κουδούνισμα που άρχιζε πάλι, εκ νέου, τον εκνευριστικό του ρυθμό. Η κοπέλα δεν κρατήθηκε στο τέλος.
- Θα το σηκώσετε φράου Μπούντεσκαντσλεριν ή να το σηκώσω εγώ για να...
Η Στέλλα την έκοψε με ένα "γαύγισμα".
- Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου! έκανε με στριγγιά φωνή και με μια αποφασιστική κίνηση σήκωσε το ακουστικό.
- Χαλλό! Λέγετε παρακαλώ!
Σιωπή μερικών δευτερολέπτων σκέπασε το πολυτελέστατο γραφείο της. Ξαφνικά το πρόσωπό της σκοτείνιασε.
- Μια στιγμή Χάινριχ, είπε ξεψυχισμένα και σκέπασε το ακουστικό με τα χέρια της. Αφήστε με μόνη μου παρακαλώ, είπε στους άλλους που την περίμεναν καρτερικά μα τελειώσει με όλη αυτή την παρωδία με το τηλέφωνο. Θα συνεχίσουμε σε λίγο, πηγαίνετε στις δουλειές σας και θα σας ξανακαλέσω.
Με μια ελαφρά υπόκλιση, η κουστωδία των γραμματέων και λοιπών, έκανε ένα βήμα πίσω και εξαφανίστηκε απο το γραφείο.
- Τι συμβαίνει Χάινριχ; ... Τί είπες; ... Πραξικόπημα; Τι πράξικόπημα, μίλα καθαρά! ... Ποιός; ... Ο καινούργιος; ... Και τώρα που είσαι εσύ, στην πρεσβεία; ... Ποιοί είναι μαζί σου ... Οχι, όχι ακόμα, όχι μέχρι να εκτιμήσω τη κατάσταση ... Εντάξει, στείλε μου το αμέσως ... Εννοώ τώρα! ... Οχι, να μείνεις εκεί και να περιμένεις οδηγίες μου... Οταν έρθει, πες του να με πάρει αμέσως τηλέφωνο! ... Αμέσως!
Κλείνει το τηλέφωνο και μετα βίας έβγαινε η αναπνοή απ το στόμα της. Εχωσε το πρόσωπό της μέσα στις χοντρές παλάμες της, μα δεν μπορούσε να συνεφέρει τον εαυτό της απο το σόκ. Εντελώς ξαφνικά, χτύπησε με πρωτοφανή δύναμη το γραφείο της τόσο, που αυτό έτριξε επικίνδυνα.
Ενα απόκοσμο ουρλιαχτό βγήκε μέσα απο τα πνευμόνια της, τόσο έντονα δυνατό, που έτριξαν οι τζαμαρίες! Τρομαγμένος ο σεκιουριτάς που βρισκόταν έξω απο το γραφείο της, μπήκε μέσα απότομα αλαφιασμένος και την κοίταξε με βλέμμα ηλίθιου.
- Είστε καλά φράου Μπούντεσκαντσλεριν; είπε καθώς αυτή τον κοίταξε σαν να έβλεπε εξωγήινο.
- Τι θέλεις εσύ, πως μπαίνεις έτσι!
- Χίλια συγνώμη, έκανε ο άλλος κομπιάζοντας, νόμιζα...
- ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΗΛΙΘΙΕ! ούρλιαξε η Στέλλα κι ο σεκιουριτάς εξαφανίστηκε αμέσως με ταχύτητα αστραπής.
"Ποιός ξέρει τί μύγα τη τσίμπησε απογεματιάτικα τη σκύλα", μουρμούρισε και ξαναγύρισε στη θέση του.
Ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον, είχε πετύχει αυτό που πρίν λίγα χρόνια, φαινόταν όχι απλώς αδύνατο, αλλά παντελώς αδιανόητο. Να γίνει δηλαδή Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Οχι πως δεν είχε τα προσόντα, κάθε άλλο. Πιο χαρισματικό άτομο απο αυτόν, είχε χρόνια να δεί η Νέα Γή. Χωρίς υπερβολές, από την εποχή του μακαρίτη του Τζων Κέννεντυ, εδώ και 55 χρόνια δηλαδή. Απλώς, είχε σκούρο χρώμα. Δηλαδή, για να ακριβολογούμε, δεν ήταν απλώς σκουρόχρωμος, ήταν μαύρος! Κλασσικός μάυρος, με όλα τα χαρακτηριστικά της φυλής του. Ερχόταν στιγμές, που και ο ίδιος ακόμα, παρά το γεγονός οτι βρισκόταν ήδη στον τρίτο χρόνο της θητείας του, δεν μπορούσε να το πιστέψει! Το το θύμιζαν όμως συνεχώς οι καθημερινές του δραστηριότητες και το βεβαρυμένο του πρόγραμμα, που ξεκίναγε απο τις 9.00 το πρωί και τελείωνε... ο Θεός μόνο ήξερε πότε! Είχε έρθει και μέρα που δεν είχε κοιμηθεί διόλου! Δεν παραπονιόταν όμως. Δεν είχε μιλήσει ποτέ για κούραση, ούτε και σε αυτήν ακόμα τη γυναίκα του. Βλέπεις, και μόνο το γεγονός οτι με την εκλογή του αυτή άλλαξε την ιστορία της χώρας του, αυτό και μόνο αρκούσε για να τον κάνει να μη σκέφτεται μήτε κούραση μήτε τίποτα.
Εντάξει, δεν ήταν βέβαια και ο πλέον συνεπής πολιτικός στις υποσχέσεις του, αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Δεν βγήκε απο μόνος του στην προεδρική θέση, κάποιοι τον...έσπρωξαν. Κι αυτός το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Κι αυτοί που τον έσπρωξαν, είχαν παντελώς διαφορετικά σχέδια, όχι μόνο για τον λαό του, αλλά και για όλον τον πλανήτη. Απαίτησαν λοιπόν ως αντάλλαγμα κάποια υπουργεία, τα πήραν και τελείωσε. Του Ντέιβιντ απλά του αρκούσε που είχε αλλάξει τον ρούν της ιστορίας της Αμερικής. Στο να σπάσει δηλαδή ένα ταμπού αιώνων και με την εκλογή του αυτή να λήξει και ...ανεπίσημα πλέον αυτός ο "πόλεμος" που είχε κρατήσει όσο σχεδόν και η ιστορία του αμερικάνικου έθνους. Βλάκας δεν ήταν, ούτε ονειροπόλος. Μπορεί να κραύγαζε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις οτι θα άλλαζε αυτή τη ρημάδα τη σελίδα στην κοινωνική και εξωτερική πολιτική της χώρας του, αλλά ... απο υποσχέσεις, άλλο τίποτα. Το αποτέλεσμα έχει σημασία και μόνον οι βαρύγδουπες υποσχέσεις θα το έδιναν, άσχετα απο το γεγονός οτι "κάποιοι" όταν τον άκουγαν, απλώς μειδιούσαν. Ηξερε οτι ήταν μέρος κάποιου σχεδίου (ποσώς τον ενδιέφερε τίνος σχέδιο ήταν), αλλά αυτό ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να σκεφτεί, όταν έπαιρνε το χρίσμα των δημοκρατικών, παραγκωνίζοντας παραδοσιακούς διεκδικητές. Ηξερε επίσης πολύ καλά οτι αυτοί οι "παραδοσιακοί διεκδικητές" θα του έσκαβαν το λάκκο ή στην καλύτερη, θα του πριόνιζαν τη καρέκλα, αλλά σιγά τα ωά. Αυτός τη ζωή του την είχε εξασφαλίσει, έτσι κι αλλιώς. Το ίδιο ήταν να παρέμενε απλώς γερουσιαστής και το ίδιο θα ήταν να ζούσε την υπόλοιπη ζωή του ως τέως Πρόεδρος της υπερδύναμης; Οχι βέβαια! Οπότε, ασ' τους να πριονίζουν ό,τι θέλουν. Αν δεν είσαι μέσα στα σχέδια "εκείνων", δεν φτάνεις σε αυτή την καρέκλα, μακάρι να παριστάνεις τον μαραγκό με τα πριονίσματα, εφ' όρους ζωής!
Η ώρα ακόμη ήταν πολύ νωρίς για πρωινό, αλλά σήμερα ο Ρόμπινσον είχε αρκετά βεβαρυμένο πρόγραμμα. Επέκειτο βλέπεις κι εκείνη η άφιξη του Βρετανού Πρωθυπουργού στις 11.00 που θα του έτρωγε τουλάχιστον 2 ώρες, η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για θέματα της Ανατολικής Μεσογείου (έχουν πάρει πολύ αέρα οι Εβραίοι) και τέλος ένα πανηλίθιο φιλανθρωπικό γκαλά, που θα τον κρατήσει ως αργά το βράδυ και θα έπρεπε να οπλιστεί με τεράστια υπομονή για να ανεχθεί όλους αυτούς τους εντελώς ηλίθιους, που νομίζουν οτι με αυτόν τον τρόπο θα...του αυξήσουν την - ήδη - τσαλαπατημένη δημοτικότητά του.
Ο προεδρικός σύμβουλος Αντονυ Φλέτσερ, ένα Golden Boy εντελώς αντιπαθητικό, αλλά με το πιο κοφτερό μυαλό σε θέματα πολιτικής και επικοινωνίας, βούτηξε την άκρη της φρυγανιάς του στον καφέ του και τη δάγκωσε απαλά, μιμούμενος τον Υπουργό Οικονομικών, που όση ώρα ήταν εκεί, είχε ήδη καταβροχθίσει ένα πιάτο αυγά με λουκάνικα και τρείς φέτες φρυγανιές με βούτυρο και μέλι. Κι μάλλον ήταν ο τρίτος του καφές που έπινε.
- Εγώ δεν νομίζω οτι η Αίγυπτος θα μπορούσε να μας δημιουργήσει άλλο πονοκέφαλο, έκανε ο Ρόμπινσον, πίνοντας άλλη μια γουλιά απο τον καφέ του. Εσύ τι λές Τόνυ;
Ο Φλέτσερ κατάπιε στα γρήγορα τη μικρή μπουκιά απο τη φρυγανιά και καθάρισε το στόμα του με μια πετσέτα.
- Η Αίγυπτος όχι, αλλά οπωσδήποτε θα πρέπει να προσέξουμε τη Ρωσία κύριε Πρόεδρε. Παρ΄ όλες τις διαβεβαιώσεις, ο Παυλόφ δεν θα κάνει πίσω σχετικά με τους πυραύλους, εγώ στοιχηματίζω οτι παίζει τριπλό παιχνίδι. Οι Ιρανοί μπορεί να μην το δείχνουν, αλλά ο τσαμπουκάς τους δε βασίζεται στη Κίνα, αλλά στον Παυλόφ.
- Είσαι υπερβολικός μικρέ, έκανε ο Υπουργός, σκουπίζοντας το χέρι του με τη πετσέτα του καθώς αποτελείωνε την τέταρτη φρυγανιά. Ο Παυλόφ είναι ικανός να φτάσει λεκτικά στα άκρα, αλλά την τελευταία στιγμή δεν θα ρισκάρει αναμέτρηση μαζί μας. Είναι κυκλωμένος απο παντού και στη Συρία το παλούκι είναι πολύ χοντρό για τον πισινό του. Οι Τούρκοι δεν θα 'χουν πρόβλημα να τον σταματήσουν, μέχρι να αναλάβουμε εμείς. Η θέση του, ύστερα κι απο το σκάνδαλο με τις στημένες κάλπες, δεν είναι και τόσο σταθερή. Ενα απειροελάχιστο λαθάκι περιμένουν, για να τον στείλουν στη Σιβηρία δια παντός! Οι Κινέζοι είναι ο πονοκέφαλος, όχι ο Παυλόφ!
Τον έκοψε το βιαστικό χτύπημα στη πόρτα. Οι τρείς τους κοιτάζονται απορημένοι.
- Περιμένουμε παρέα; έκανε ο Φλέτσερ κοιτάζοντας τον Ρόμπινσον.
Η απάντηση δεν ήρθε ποτέ απο τον Πρόεδρο, καθώς η πόρτα ανοίγει και η Μάγκυ Σέλτον, Υπουργός των Εξωτερικών, μπήκε αλαφιασμένη στο μικρό σαλόνι.
- Καλημέρα σας, είπε με μια δόση ανησυχίας στα λόγια της. Καλή σας όρεξη!
- Καλημέρα Μάκγυ, είπε ο Ρόμπινσον, δείχνοντάς της μια καρέκλα. Κάθησε, ό καφές είναι ακόμη αχνιστός. Πώς τόσο νωρίς σήμερα; Συμβαίνει κάτι;
- Στην Ελλάδα ο νέος πρωθυπουργός, ο Μπατάτζης ή όπως αλλοιώς τον λένε, έκανε πραξικόπημα, είπε και κάθησε φανερά ταραγμένη, αφήνοντας με γδούπο τη βαριά τσάντα της να πέσει στο ξύλινο πάτωμα. Χρειάζομαι επειγόντως έναν ακόμη καφέ!
Οι άλλοι τρείς τη κοίταξαν με βλέμμα χαμένο.
- Τι έκανε λέει; είπε χαζά ο Ρόμπινσον.
- Αν είναι πρωινιάτικο αστείο, είναι πολύ κακόγουστο Μάγκυ, είπε με στόμφο το golden boy. Ο Υπουργός Οικονομικών ξεροκατάπιε.
- Πώς; Πότε; έκανε ο Ρόμπινσον, αφήνοντας το πηρούνι του να σκάσει πάνω στο πιάτο του. Τι έγινε δηλαδή! Η πρεσβεία μας...
- Η πρεσβεία μας πιάστηκε στον ύπνο Ντέιβιντ! χτύπησε αυτή με μανία το χέρι της στο τραπέζι. Κι εμείς όλοι! Και οι Ευρωπαίοι το ίδιο! Για άλλη μια φορά, εμείς οι ...παντογνώστες, το μαθαίνουμε τελευταίοι, σαν τους κερατωμένους συζύγους!
Ο Ρόμπινσον ένοιωσε προς στιγμήν το έδαφος να υποχωρεί κάτω απο τα πόδια του. "Δεν είναι δυνατόν", μουρμούρισε. "Ολα τα απίστευτα σε μένα θα συμβούν";
- Η CIA τι λέει; Πάρτε μου αμέσως CIA! Τόνυ, σε σένα το λέω!
- Το ψάχνουν, μη βιάζεσαι, έκανε αυτή ξεφυσώντας. Εχω ξεσηκώσει τους πάντες προτού έρθω! Εχω πεί στον Στάνκοβιτς να με πάρει το συντομότερο δυνατόν με νέα! Θα τους πετάξω όλους με τις κλωτσιές!
- Μπορείς να ηρεμήσεις σε παρακαλώ Μάγκυ; είπε ο Υπουργός Οικονομικών με τόνο καθησυχαστικό.
Ο,τι και να συμβαίνει, εμείς εξακολουθούμε να έχουμε τον έλεγχο. Ανα πάσα στιγμή μπορούμε να τον πετάξουμε στα σκουπίδια κι αυτόν κι όλο του το σόι! Ας δούμε πρώτα τι θέλει!
- Πώς τόλμησε; Με τίνος πλάτες; έγρουξε ο Ρόμπινσον και πετάχτηκε πάνω σαν να τον χτύπησε ρεύμα. Οι Ρώσοι είναι πίσω απο αυτό;
Τον έκοψε η φωνή της γραμματείας απο το ντικταφόν.
- Κύριε Πρόεδρε, η κυρία καγκελάριος της Γερμανίας στο τηλέφωνο.
Η όλη παρέα αντάλλαξε γρήγορες ματιές.
- Συνδέστε με αμέσως! πρόσταξε ο Ρόμπινσον. Ευχαριστώ πολύ.
Περίμενε ένα λεπτό και αμέσως η φωνή της Στέλλας Χένκελ γέμισε το ακουστικό. Ο Ρόμπινσον την βγάζει σε ανοικτή ακρόαση.
- Καλημέρα Στέλλα, είπε με βαριά φωνή ο Ρόμπινσον. Ασχημα νέα, σωστά;
- Πολύ άσχημα Ντέιβιντ, έκανε αγχωτικά η Στέλλα. Τώρα το έμαθες;
- Πρίν απο λίγο ενημερώθηκα. Ευτυχώς τουλάχιστον που έγινε τώρα και δεν είχαμε εγερτήρια από τα μαύρα μεσάνυχτα. Τι έγινε, τι μάθατε εσείς;
Εκείνη τη στιγμή, ο Φλέτσερ άνοιξε τη τηλεόραση ψάχνοντας ευρωπαϊκά κανάλια. Αφου γύρισε δυο-τρία ζαπ, σταμάτησε σε ένα ιταλικό, που είχε ζωντανό ρεπορτάζ απο την Αθήνα, με φόντο τον Παρθενώνα.
- Έγινε με πολύ αριστοτεχνικό τρόπο Ντέιβιντ, είπε η Στέλλα στον ίδιο τόνο. Τόσο αριστοτεχνικό, σαν να ήταν σχεδιασμένο εδώ και πολύ καιρό, ίσως και μήνες. Μέσα σε δυό ώρες, είχαν κλείσει όλες τις κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας με το αιτιολογικό της άσκησης "Κένταυρος" και την εφαρμογή σεναρίου έκτακτης ανάγκης και ταυτόχρονη στρατιωτική παρουσία σε όλα τα υπουργεία και στην Κεντρική Τράπεζα. Ηταν κόλπο του στρατού, που είχε την πλήρη υποστήριξη της αστυνομίας. Μετά μια διμοιρία Ειδικών Δυνάμεων κατέλαβε το κοινοβούλιο και συνέλαβε τους πάντες. Στο μεταξύ είχαν κατεβάσει τα πάντα στις τηλεποικινωνίες. Σαν γενικό μπλάκ άουτ, με τους άλλους ηλίθιους να συνεδριάζουν στη βουλή, μη έχοντας πάρει χαμπάρι το παραμικρό!
- Κατάλαβα. Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ξένη δύναμη τους βοήθησε. Θα σε πάρω εγώ σε λίγο Στέλλα, περιμένω τηλέφωνο απο τη CIA. αν έχεις κάτι νεώτερο, ενημέρωσέ με αμέσως. Καλή συνέχεια.
Ο Ρόμπινσον έκλεισε την ανοικτή ακρόαση χωρίς να περιμένει αντίστοιχο χαιρετισμό απο τη γερμανίδα ενώ ο φλέτσερ ανέβασε την ένταση της τηλεόρασης.
"Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κύριος Δανδουλάκης - ακούστηκε η φωνή της ρεπόρτερ με μπαγκράουντ σκηνών απο τα επεισόδια της 22ας Ιανουαρίου - ενημερώνοντας τους ξένους ανταποκριτές, τους διαβεβαίωσε πως ο πρωθυπουργός κύριος Βατάτζης, θα δώσει συνέντευξη τύπου στις 10.00 το βράδυ ώρα Ελλάδας, όπου αναμένεται να γνωστοποιήσει τους λόγους και τους σκοπούς της πρωτοφανούς αυτής κίνησης για ευρωπαική χώρα. Η Ελλάδα, αναμφίβολα ζεί μέρες του Απριλίου του 1967, όπου και τότε, μια μικρή ομάδα στρατιωτικών, γνωστή ως χούντα, ανέλαβε της εξουσία με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα..."
Ο Πρόεδρος της Υπερδύναμης κοίταξε όλους με βλέμμα που πετούσε αστραπές.
- Είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι' αυτό και πρώτη απ' όλους εσύ Μάγκυ! Γι' αυτό δε ξέρω τι θα κάνεις, φρόντισε να μου έχεις πλήρη αναφορά μέχρι το απόγευμα. Θέλω τα πάντα με την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλοιώς απολύεσαι!
Ο Γιάννος Βατάτζης έκλεισε γρήγορα τη πόρτα του γραφείου του στο Μέγαρο Μαξίμου. Ακούμπισε πάνω της για λίγο αναστενάζοντας, ενώ έκλεισε τα μάτια του σφιχτά, σαν να είχε κάποιον οξύ πόνο στο κορμί. Το κεφάλι του βούιζε, ενώ ακόμη στα αυτιά του ήχουσαν τα λόγια του προέδρου της Βουλής "Θα το πληρώσεις αυτό Βατάτζη! Θα κρεμαστείς γι' αυτό μια μέρα..."
Αφησε την πόρτα και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του. Ανοιξε τη τηλεόραση. Τα ελληνικά κανάλια είχαν να πάιζει μόνο το σήμα του σταθμού τους. Ολα είχαν πάει όπως τα είχαν σχεδιάσει αυτός κι ο Καλαρίτης. Ολη η ΕΥΠ είχε συλληφθεί, ενώ οι αντιφρονούντες και όσοι αντιστάθηκαν, ήταν στα κρατητήρια. Ολα τα υπουργεία ήταν υπο τον έλεγχο της επανάστασης, ενώ και η Τράπεζα της Ελλάδας είχε καταληφθεί χωρίς να ανοίξει μύτη.
"Είχε απόλυτο δίκιο ο Καλαρίτης, όταν έλεγε οτι όλα ήταν ένα μπάχαλο κι οτι δεν θα άνοιγε ούτε μύτη. Σε τι θέση βρίσκω τη πατρίδα μου Θεέ μου!"
Ο Γιάννος περίμενε να γίνουν σοβαρότατα επεισόδια, αντ' αυτού όλα πήγαν τόσο ρολόι, σαν να τα είχε "προγραμματίσει" όχι ανθρώπου χέρι, μα κάποια άλλη δύναμη, Μια δύναμη που ΔΕΝ ΗΤΑΝ ανθρώπινη. Σαν να είχε ρίξει αυτή η δύναμη παραισθησιογόνο σε χιλιάδες ανθρώπους.
Ανοιξε την ταμπακιέρα του, έβγαλε απο μέσα ένα άφιλτρο τσιγάρο και το άναψε. Φύσηξε με μανία τον καπνό και κοίταξε το άπειρο.
"Ωραία. Ολα καλά ως εδώ. Και μετά; Τι γίνεται απο δώ και πέρα; Τα ύστερα του κόσμου. Οι ευρωπαίοι , και πρώτη απ όλους η Χένκελ, θα ζητάει τη κεφαλή μου επι πίνακι. Οι Αμερικάνοι μπορεί να έχουν ήδη στήσει τα πολυβόλα τους έξω απο το σπίτι μου, ενώ οι διεθνείς αγορές αύριο πρωί θα κοιτάξουν να μας καταποντίσουν. Οι Τούρκοι ίσως βρούν την ευκαιρία που ζητούσαν απεγνωσμένα και θα χτυπήσουν, υποκινούμενοι απο τους Αμερικάνους. Μπορεί να ξεσηκωθούν οι τουρκόφωνοι στη Θράκη και να επέμβει εκεί η Τουρκία. Η κοινωνία; Ακόμα δεν την έχουμε υπολογίσει τη κοινωνία. Πως θα το δεχτεί, τι θα κάνει; Θα ακολουθήσει; Είμαι στ' αλήθεια τόσο μόνος; Εκανα το σωστό; Η πατρίδα... Θα μπορέσω να σταθώ άξιος;..."
Ο οξύς ήχος του τηλεφώνου τον έκανε να τιναχτεί. Το σήκωσε αμέσως χωρίς καθυστέρηση.
- Κύριε Πρόεδρε, όλα είναι υπό έλεγχο, ακούστηκε η φωνή του Καλαρίτη από την άλλη γραμμή. Τα συγχαρητήριά μου. Από σήμερα, η πατρίδα είναι στα χέρια σου. Ο πόλεμος κερδήθηκε χωρίς καν να δοθεί μάχη. Καλύτερο σενάριο δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Δεν χύθηκε ούτε μια σταγόνα ελληνικό αίμα. Σε μισή ώρα οι υπουργοί και η ηγεσία του στρατού και της αστυνομίας θα βρίσκονται στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα σε περιμένουμε. Ο Θεός μαζί μας.
- Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που βρίσκεται;
- Είσαι ασφαλής στο σπίτι του, σε κατ' οίκον περιρισμό, μείνε ήσυχος.
- Ο Θεός μαζί μας τότε στρατηγέ. ...Σ' ευχαριστώ για όλα...
- ...Η τιμή είναι όλη δική μου Γιάννο! Εγώ σ' ευχαριστώ! Ολοι μας σ' ευχαριστούμε! Όλοι μας είμαστε απλοί στρατιώτες στις διαταγές σου, φτάνει να σωθεί η πατρίδα.... Μην αργήσεις!
Ο Βατάτζης έκλεισε το ακουστικό με αργό τέμπο. Αναστέναξε και πάλι.
"Φτάνει να σωθεί η πατρίδα..."
Με γοργό βήμα προχώρησε προς την πόρτα του Υπουργικού Συμβουλίου. Οι δύο στρατιώτες που τον συνόδευαν σταμάτησαν και στάθηκαν πιο πέρα, ενώ ο πάνοπλος πεζοναύτης που στέκονταν φρουρός στην είσοδο, βλέποντάς τον τράνταξε το πάτωμα με την αρβύλα του καθώς στάθηκε σε στάση προσοχής. Αυτομάτως, το χέρι του σηκώθηκε, χαιρετώντας στρατιωτικά.
Ο Βατάτζης προχώρησε και πέρασε την είσοδο.
Ολος ο κόσμος που βρισκόταν μέσα, σηκώθηκε αμέσως και τον υποδέχτηκε με ένα δυνατό χειροκρότημα. Ανάμεσά τους, ο Δημήτρης Στρατάκης, που έδειχνε στο πρόσωπό του φανερά τα σημάδια της αγωνίας, παρά το πλατύ του χαμόγελο.
Το χειροκρότημα συνέχιζε να ηχεί, ενώ ο Βατάτζης προχωρούσε για να πάρει τη θέση του στη μεγάλη τράπεζα. Στάθηκε στην κορυφή του μεγάλου τραπεζιού και σήκωσε ως τους αγκώνες τα χέρια του, παρακαλώντας τους να σταματήσουν.
- Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ όλους σας και τον καθένα ξεχωριστά, έκανε χαμογελώντας εγκάρδια.
Καθήστε παρακαλώ! Καθήστε!
Οι καρέκλες έτριξαν απο το βάρος των κατόχων τους, παίρνοντας έτσι ο καθένας τη θέση του γύρω απο το μεγάλο τραπέζι.
- Κύριοι, έκανε με βαριά φωνή ο Βατάτζης, απόψε η πατρίδα μας γύρισε σελίδα. Σας ευχαριστώ όλους και πάλι, που βοηθήσατε όλοι στο να το πετύχουμε. Χωρίς εσάς, τίποτε απο όλα αυτά δεν θα είχε γίνει. Γνωρίζω πως όλοι σας πονέσατε πολύ, προσπαθώντας να πάρετε τη μεγάλη απόφαση. Ξέρω οτι ο καθένας σας έδωσε μεγάλη μάχη τις προηγούμενες μέρες, ως ότου γίνει μέλος αυτής της μεγάλης παρέας. Δε σας το κρύβω οτι δεν ήσασταν οι μόνοι. Κι εγώ πάλαιψα πολύ με τον εαυτό μου. Οχι απο φόβο, μα απο ευθύνη. Αν έκανα αυτό που έπρεπε. καταλύωντας μια δημοκρατία, ένα πολίτευμα. Και σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που έπονται μιας τέτοιας κίνησης, αν πραγματικά έκανα το σωστό. Τελικά, η πατρίδα θα μας κρίνει κι ο λαός της, αν όντως κάναμε αυτό που έπρεπε.
- Απλώς εφαρμόσαμε το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος κύριε Πρόεδρε, είπε ο Νικόλας Μαργαρίτης, ο νέος Υπουργός Αμυνας. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Ο λαός είναι μαζί μας.
- Αυτό θέλω να πιστεύω κι εγώ Νικόλα. Σ' ευχαριστώ για την παρέμβαση. Δεν έχουμε πολύ ώρα στη διάθεσή μας, σε δύο ώρες πρέπει να μιλήσω στον Τύπο, απ ό,τι άκουσα, το Ζάππειο είναι κατάμεστο. Δεν έχουμε λοιπόν πολύ χρόνο στη διάθεσή μας και έχουμε να πούμε πολλά. Δημήτρη, σε ακούμε.
Ο Στρατάκης έκλεισε τους φακέλλους του και πέρασε με το βλέμμα του όλους τους παρευρισκόμενους.
- Κύριοι, προτού πω οτιδήποτε, θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που είχα πεί στον κύριο Πρόεδρο, όταν και μου πρότεινε τόσο αυτή τη θέση, όσο και τις προθέσεις του. Δέχτηκα να τον βοηθήσω, όχι γιατί προσέβλεπα κάπου αλλού, μα γιατί πίστεψα σε εκείνον και στον πατριωτισμό του και γιατί πραγματικά η πατρίδα κινδυνεύει και κάθε ώρα ή μέρα που περνάει, ο κίνδυνος γίνεται μεγαλύτερος. Αυτή τη στιγμή, στο θέμα της οικονομίας, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να φύγουμε από το ξένο νόμισμα. Αυτό άλλωστε ήταν και ο όρος που ουσιαστικά δέχτηκα να συμμετάσχω στο όλο εγχείρημα. Θα πρέπει λοιπόν να προετοιμαστούμε σωστά και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα πάντα. Το σαββατοκύριακο που ακολουθεί είναι ιδανική περίπτωση ή μάλλον, ήταν η μόνη επιλογή που είχαμε. Οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές ως την Τετάρτη που μας έρχεται και στο μεταξύ, θα δοθούν εντολές για τύπωμα νέων δραχμών με τις παλιές μήτρες, δεν έχουμε περιθώρια χρόνου. Οι νέες μήτρες θα πάρουν τουλάχιστον 3 μήνες μέχρι να ετοιμαστούν, ενώ τα νομίσματα θα πάρουν 2 εβδομάδες. Υπάρχουν ήδη στις αποθήκες της Τράπεζας της Ελλάδος 10 δισεκατομμύρια μεταλλικά νομίσματα, θα κυκλοφορήσουμε αυτά μαζί με τα χαρτονομίσματα. Η αξία του νομίσματός μας θα έχει ισοτιμία ίση με ένα ευρωπαϊκό νόμισμα, ενώ για τα μικροοικονομικά μεγέθη θα μιλήσω με τον τωρινό διοικητή της Τράπεζας για να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε τις επόμενες δέκα μέρες. Οσον αφορά το χρέος, οι κύριοι της τρόικας αναμενεται να βρίσκονται εδώ την επόμενη Δευτέρα. Οι επίτροποι της Γερμανίας έχουν ήδη συλληφθεί και κρατούνται, απ' ότι με πληροφόρησε ο στρατηγός Καλαρίτης, οπότε και θα τους δούμε αύριο το πρωί. Επίσης, τα αποθέματά μας σε ευρωπαϊκό νόμισμα, αυτή τη στιγμή ανέρχονται σε 5 δισεκατομμύρια, ενώ αύριο το μεσημέρι, με ένα κλιμάκιο που θα αποτελείται απο 10 αξιωματικούς και στρατιώτες, τον κύριο πρωθυπουργό και, αν θελήσει να μας ακολουθήσει, και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ωστε να ελεγχθεί το απόθεμά μας σε χρυσό. Δεν ελπίζω να βρώ πολλά πράγματα, εύχομαι όμως να βγώ ψεύτης. Για νεώτερα, θα σας ενημερώσω όλους έναν προς έναν.
(συνεχίζεται)
Γιάννης Βούρος
Μελβούρνη - Αυστραλία
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου