Τo Wikileaks αποκαλύπτει όλο το πρόστυχο παρασκήνιο σε βάρος του κράτους μας.
Δεν θέλουν με κανέναν τρόπο η Κύπρος να προεδρεύσει της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γι’ αυτό όλοι οι καλοθελητές έχουν πάθει πολιτικό παροξυσμό. Από τον πρώην γκολφίστα και σημερινό υπουργό Εξωτερικών της Φινλανδίας τον Αλέξανδρο Σταπ, τον περιβόητο πλέον Καρλ Μπιλτ της Σουηδίας, με πρωταγωνιστές πάντοτε τους Αγγλο-Αμερικανούς και με την Γραμματεία του ΟΗΕ να λειτουργεί για νιοστή φορά ως ένας κατ’ εξοχήν σφογγοκωλάριος της Ουάσιγκτον, τρέχουν-τρέχουν όλοι να προλάβουν.
Ο κόσμος στην Κύπρο ίσως να μην το αντιλαμβάνεται. Αλλά το σημερινό παρασκήνιο - η μυστικοπάθεια, η αδιαφάνεια η περίτεχνη παραπληροφόρηση και προπαγάνδα αλλά και η δική μας χαμέρπεια, όλα θυμίζουν έντονα τους τελευταίους μήνες της προεδρίας Κληρίδη καθώς επίσης και τις δραματικές μέρες πριν από τον Απρίλη του 2004. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks (έπονται και άλλες άμεσα σχετικές και προσωποποιημένες) γύρω από το πρόστυχο παρασκήνιο και τους πρόστυχους πρωταγωνιστές, ντόπιους και ξένους, έρχονται να επιβεβαιώσουν πόσο ενοχλημένοι είναι όλοι διότι υπάρχει, υφίσταται και λειτουργεί το κυπριακό κράτος στα διάφορα διεθνή φόρα αλλά κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πάνω από όλα βέβαια ενοχλούνται οι Τούρκοι. Η Άγκυρα πολεμά από το 1974 να απονομιμοποιήσει το κυπριακό κράτος. Η τουρκική εισβολή και η σφαγή πάνω από 5.000 Κυπρίων σε ένα και μόνο μήνα από Νατοϊκά όπλα και στρατό (δηλαδή το 1% του πληθυσμού του τόπου), η κατάκτηση εδαφών και ο εποικισμός, δεν απέδωσαν στην Άγκυρα το στρατηγικό ζητούμενο.
Από το 1974 μέχρι σήμερα η Άγκυρα αδυνατεί να επιτύχει τον στρατηγικό της στόχο. Κάθε πόλεμος και κάθε πόλεμος με άλλα μέσα, έχουν πολιτική στοχοθεσία. Ο πολιτικός στόχος της Άγκυρας το 1974 απέτυχε διότι επιβίωσε η Κυπριακή Δημοκρατία. Και όσο επιβιώνει η Κυπριακή Δημοκρατία η τουρκική στοχοθεσία και στρατηγική παραμένουν ανεκπλήρωτες.
Αναλογιστείτε τον στρατηγικό συμβολισμό μιας Κύπρου να προεδρεύει στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή που προεδρεύει σε οποιαδήποτε διακρατικό ή διεθνή θεσμό. Το γεγονός από μόνο του αποδομεί την τουρκική στρατηγική. Η «πραγματικότητα» για την οποία μιλά και κόπτεται η Άγκυρα, ανατρέπεται από τα πράγματα.
Τον περασμένο μήνα στην Κωνσταντινούπολη συνεδρίασε πανηγυρικά το Συμβούλιο της Ευρώπης την προεδρία του οποίου έχει την περίοδο αυτή η Άγκυρα. Η Κύπρος δεν μπορούσε να αποκλειστεί από την Κωνσταντινούπολη. Η πραγματικότητα αυτή ανάγκασε την Άγκυρα να αποδεχτεί την επίσημη αντιπροσωπεία της Κύπρου. Αλλά η παρουσία της Κύπρου προσέβαλε βαθύτατα τον εγωισμό των κεμαλοπασάδων.
Έτσι ο Μέγας Μάγιστρος Νταβούτογλου και οι συμβουλάτορές του κατέφυγαν στην εξής μικροπρέπεια για να αποφύγουν να απευθύνουν επίσημα το λόγο στην κυπριακή αντιπροσωπεία που ηγείτο ο Κύπριος Υπουργός Εξωτερικών. Αντί ο κ. Νταβούτογλου να καλωσορίσει την κάθε αντιπροσωπεία όπως είθισται, αποφάσισε να γίνει «αμερικανάκι» και να απευθυνθεί στον κάθε αρχηγό αποστολής με το μικρό του όνομα: Dear Κarl(Σουηδία), Dear Αlexander (Φινλανδία) Dear Μarkos (Κύπρος) κλπ.
Αναλογιστείτε τώρα μόνο τούτο: Για τους έξι μήνες της Κυπριακής Προεδρίας η Άγκυρα, ο πολύς κ. Νταβούτογλου και οι πολλοί και διάφοροι αντιπρόσωποί του -πρέσβεις και τουρκικές αποστολέςθα αναγκαστούν να συναλλάσσονται με την Κύπρο. Θα πρέπει να επικοινωνούν με τη Λευκωσία, θα πρέπει να πάνε στο Προεδρικό Μέγαρο και το Υπουργείο Εξωτερικών κ.λπ. κ.λπ.
ΕΝΟΨΕΙ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ
Τρέχουν λοιπόν όλοι να προλάβουν, τρέχουν οι Εγγλέζοι, τρέχουν οι Αμερικανοί, τρέχουν οι Σουηδοί, τρέχουν οι Φινλανδοί, τρέχουν ο κ Ντάουνερ και ΟΗΕδες.
Τρέχουν δυστυχώς και πολλοί από τους δικούς μας. Διότι αδυνατούν να κατανοήσουν στοιχειώδη πράγματα του διακρατικού συστήματος. Αγνοούν ότι το κράτος είναι και παραμένει η τελευταία άμυνα των πολιτών του από τη βουλιμία των ισχυρών. Αγνοούν ότι τα κράτη έχουν πολιτική αυτάρκεια. Ότι τα κράτη είναι αυτεξούσια. Ότι τα κράτη νομιμοποιούν το διακρατικό σύστημα και δεν νομιμοποιούνται από αυτό. Και ότι τα κράτη δεν αυτοκαταργούνται.
Είναι δυνατόν; Πενήντα χρόνια από το 1960 και ένα μέρος της πολιτικής ελίτ της Κύπρου επιδιώκει τη μετατροπή του κράτους σε σατραπεία και τους πολίτες της Κύπρου σε σατράπηδες;
Η Κύπρος δεν είναι σατραπεία κανενός, ούτε των ταγών της.
Του Μάριου Ευρυβιάδη
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου