Αναπτύσσοντας το θέμα : «Αντικρίζοντας την Ιστορία: Η Άρνηση και το Ζήτημα της Τουρκικής Εθνικής Ασφάλειας», ο τούρκος πανεπιστημιακός υπογράμμισε ότι «κάθε πολιτική ασφάλειας που αποκλείει την ηθική, δεν μπορεί τελικά να είναι μια «ρεαλιστική» πολιτική», ενώ αντίθετα «είναι μια πολιτική που θα υπομονεύσει την εθνική ασφάλεια».
Ο κ. Ακτσάμ, μιλώντας για το παρελθόν, επεσήμανε ότι η Οθωμανική κυβέρνηση και ο ίδιος ο Κεμάλ είχαν χαρακτηρίσει τις σφαγές των Αρμενίων ως «μια επαίσχυντη πράξη», αναμένοντας πιθανότατα πριν από τη συνθήκη των Σεβρών (1920) ευνοϊκότερη μεταχείριση για την Τουρκία και αποφυγή του διαμελισμού της, «αλλά μετά ο Κεμάλ άλλαξε στάση».
Αναφερόμενος στη σημερινή στάση της Τουρκίας για τη γενοκτονία των Αρμενίων, ο κ. Ακτσάμ υπενθύμισε την απόφαση τουρκικού δικαστηρίου του 2007, με την οποία δύο Τουρκο-Αρμένιοι δημοσιογράφοι, ο Arat Dink, γιος του δολοφονημένου δημοσιογράφου Hrant Dink, και ο Sarkis Seropyan, καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκισης με αναστολή γιατί χρησιμοποίησαν τον όρο «γενοκτονία». Το τουρκικό δικαστήριο στήριξε την απόφασή στο σκεπτικό ότι «κάθε αναφορά στη γενοκτονία, είτε στην Τουρκία είτε στο εξωτερικό, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια και το εθνικό συμφέρον (της Τουρκίας)». Αποφάνθηκε επίσης, ότι η διεκδίκηση της γενοκτονίας του 1915 δεν υπόκειται στην προστασία της ελευθερίας του λόγου, που «μπορεί να περιοριστεί για λόγους, όπως η προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης και της δημόσιας ασφάλειας». Ο κ. Ακτσάμ υποστήριξε ότι «αυτή η αντίληψη, πρέπει να αλλάξει».
«Η ίδια η νοοτροπία του τουρκικού κράτους λειτουργεί στο πρόβλημα εθνικής ασφάλειας, ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Όταν επικαλείσαι συνεχώς πρόβλημα εθνικής ασφάλειας, ουσιαστικά το ανακινείς». Ο κ. Ακτσάμ σημείωσε την επίδραση που έχει η στάση της Τουρκίας στη διεθνή πολιτική, φέρνοντας ως παράδειγμα την στάση των ΗΠΑ για το ίδιο ζήτημα.
«Παρά την ομόφωνη απόφαση του Κογκρέσου στις 9 Σεπτεμβρίου του 1975, που διακήρυξε την 24η Απριλίου ως «Εθνική Ημέρα Μνήμης» της Αρμενικής Γενοκτονίας, και που εξουσιοδότησε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να εκδώσει μια διακήρυξη για το θέμα αυτό, κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ έκτοτε, με τη μόνη εξαίρεση του Ρέιγκαν το 1981, δεν χρησιμοποίησε τον όρο γενοκτονία για τις μαζικές δολοφονίες των Αρμενίων κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κύρια εξήγηση αυτής της στάσης συνδέεται «με θέματα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή» τόνισε ο ομιλητής. Ο τούρκος ακαδημαϊκός επεσήμανε την «ομοιότητα» των επιχειρημάτων Τουρκίας και ΗΠΑ, σε ότι αφορά τις επιπτώσεις «της αναγνώρισης ενός ιστορικού λάθους, με τη χρήση του όρου γενοκτονία» με το σκεπτικό, ότι «έχει αρνητικές επιπτώσεις στο εθνικό συμφέρον» τους.
«Η ηθική είναι ο καθοριστικός παράγοντας και δεν θα πρέπει ποτέ να διακυβεύεται, ακόμη και όταν έρχεται σε αντίθεση με «πραγματιστικά συμφέροντα» πρόσθεσε ο τούρκος καθηγητής και συνέχισε :
«Υπάρχει μια πολύ ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στην ασφάλεια, τη δημοκρατία και την αντιμετώπιση της ιστορίας στη Μέση Ανατολή. Φαίνεται λοιπόν, ότι η ηθική είναι ένα πολύ πραγματικό ζήτημα και ότι η αναγνώριση των ιστορικών αδικιών πρέπει να ενσωματωθεί σε μια πολιτική εθνικής ασφάλειας».
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου