O ΓΕΝΙΚΟΣ Γραμματέας του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν έστειλε την περασμένη εβδομάδα στις κυβερνήσεις των 28 κρατών-μελών της Συμμαχίας το κείμενο για το νέο στρατηγικό δόγμα που συνέταξαν οι 12 «σοφοί», δουλεύοντας εννέα μήνες. Ο ίδιος έχει κάνει «διάφορες προσθήκες, βελτιώσεις ως προς τη σαφήνεια», λέγουν οι άνθρωποί του, οι κυβερνήσεις θα κάνουν τις παρατηρήσεις τους και αφού το κείμενο επιστρέψει στη Γραμματεία του ΝΑΤΟ - όπου πιστεύεται ότι θα τεθεί και πάλι υπό την κρίση της Ουάσιγκτον- η τελική μορφή του θα υιοθετηθεί στην πανηγυρική Διάσκεψη Κορυφής του Νοεμβρίου, στη Λισαβόνα.
Δεν έχουν διαρρεύσει στοιχεία για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, εκτός από κάποιες γενικότητες, λ.χ. ότι εκφράζει την «ουσία της ασφάλειας», ότι είναι ρεαλιστικό και αποδίδει πιστά το κοινό «πιστεύω» του Ράσμουσεν και του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα - τα λόγια και οι διακηρύξεις είναι περιττές όταν η πραγματικότητα δεν επιτρέπει την εφαρμογή τους. Ακούγεται επίσης ότι το νέο δόγμα είναι αρκετά ευέλικτο ώστε ανάλογα να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες καταστάσεις. Γενικά φαίνεται ότι είναι ήπιων τόνων, γράφουν οι «Financial Τimes», οι οποίοι όμως προσθέτουν το καταλυτικό: «Οταν κάποιοι οργανισμοί αγωνίζονται να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, τότε δείχνουν ότι πέρασε η μόδα τους».
Θα μπορέσει όμως να είναι ευέλικτο το νέο δόγμα; Οι εσωτερικές δυσλειτουργίες και οι αντιπαλότητες μεταξύ των κρατώνμελών του υπήρξαν ανέκαθεν τα ασθενή σημεία της Συμμαχίας. Είναι και τώρα. Το Βερολίνο δυσφορεί και επιμένει να διατυπωθεί εκ νέου το άρθρο 5, το οποίο θεωρεί ότι η επίθεση εναντίον ενός κράτους-μέλους είναι αυτομάτως και επίθεση εναντίον όλης της Συμμαχίας. Στρατιωτικές πηγές υπενθυμίζουν ότι χρειάστηκαν τρία χρόνια για να δημιουργηθεί συνταγματικό πλαίσιο το οποίο θα επέτρεπε στη Γερμανία να στείλει στρατιωτικές μονάδες της εκτός Ευρώπης, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της χώρας, η στρατιωτική ηγεσία της και ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεν είχαν αντίρρηση. Υπάρχει επίσης το ζήτημα- πρόβλημα έχει γίνει - της αριθμητικής δύναμης που είναι συνέπεια της κακής οικονομικής κατάστασης όλων των κρατών της Συμμαχίας. Οταν η Βρετανία αποφασίζει να περιορίσει τις στρατιωτικές δαπάνες της κάτω από το 2% του ΑΕΠ της, παραβιάζοντας έναν βασικό κανόνα του ΝΑΤΟ, και η Τουρκία περιορίζει στο ήμισυ τις δυνάμεις που κρατά σε εφεδρεία, γίνεται πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, η μό νιμη επιφυλακή σοβαρών νατοϊκών δυνάμεων για άμεση επέμβαση σε περιοχές κρίσης. Υπάρχει όμως ένα ακόμη σοβαρότερο ερώτημα. Το ΝΑΤΟ είναι και παραμένει ένας ευρωατλαντικός στρατιωτικός συνασπισμός. Αλλά, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο χώρος στον οποίο ενδέχεται να υπάρξει κρίση είναι η Ασία. Ούτε η Ευρώπη, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε ο Καναδάς. Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί, ακόμη και αν ήθελε η Ουάσιγκτον ή κάποιο άλλο κράτος-μέλος του, να επέμβει στην Ασία. Και οι εξελίξεις στον ασιατικό χώρο δεν αποκλείουν τίποτε.
Είναι ακριβώς αυτή η αδυναμία του ΝΑΤΟ να παίξει τον ρόλο του σε περίπτωση κρίσης στην Ασία που, πέραν των άλλων, παρακινεί την Ουάσιγκτον και τον κ. Ράσμουσεν να φλερτάρουν με τη Ρωσία και να προσβλέπουν στην ένταξή της στην Ευρω-Ατλαντική Συμμαχία. Πιστεύουν ότι επεκτείνοντας τον «μανδύα ασφαλείας» του ΝΑΤΟ ως τα άκρα της Σιβηρίας θα μπορέσουν να παρέμβουν με κάποιον τρόπο στην Απω Ανατολή είτε σε περίπτωση κρίσης στις σχέσεις Πεκίνου- Δελχί. Το γεγονός ότι οι «νέες» ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να ζουν με τον φόβο της Ρωσίας δεν ενοχλεί τη στρατιωτική ηγεσία του ΝΑΤΟ. Μολονότι η «παλιά Ευρώπη» επιμένει ότι οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία θα κάνουν το παν για να μην μπει η Ρωσία στο ΝΑΤΟ «τους». Αλλο είναι εκείνο που δείχνει να διαλύει αυτές τις προσδοκίες. Το Πεκίνο και η Μόσχα δεν ουρανοβατούν. Στο Πεκίνο στις αρχές της εβδομάδας οι πρόεδροι Χου Ζιντάο της Κίνας και Ντμίτρι Μεντβέντεφ της Ρωσίας υπέγραψαν σειρά συμφωνιών «στρατηγικής σημασίας» για την ενέργεια και τον εκσυγχρονισμό πυρηνικών και άλλων κινεζικών εγκαταστάσεων και ο κινέζος πρόεδρος, προσφωνώντας την περασμένη Τρίτη τον ρώσο ομόλογό του, μίλησε για τη «μεγάλη λεωφόρο» στην οποία θα εξελίσσονται στο εξής οι σχέσεις των δύο χωρών.
Ετσι το «νέο» δόγμα δεν μπορεί να απομακρυνθεί από την όλη φιλοσοφία και την πολιτική που πρόβαλε το δόγμα της περασμένης δεκαετίας- ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας παγκόσμιος χωροφύλακας που εξασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών στα κράτη-μέλη του με τρόπους που εκείνο κρίνει κατάλληλους. Αμεσοι στόχοι του «νέου» ΝΑΤΟ ήταν και παραμένουν οι τρομοκρατικές οργανώσεις και τα μέλη τους. Το φιάσκο στο Αφγανιστάν έκανε πολλούς, ακόμη και στον Λευκό Οίκο και στο Πεντάγωνο, να μη βάζουν τον πήχη σε μεγάλο ύψος.
Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki
Δημοσίευση σχολίου