Οι «θεματοφύλακες» του Κεμαλισμού στις Ενοπλες Δυνάμεις και τη Δικαιοσύνη είναι οι μεγάλοι χαμένοι στη νέα τάξη πραγμάτων της Τουρκίας.
Η σαρωτική νίκη του Ταγίπ Ερντογάν στο κυριακάτικο δημοψήφισμα και η υπερψήφιση των συνταγματικών αλλαγών αναδεικνύει τον σημερινό πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας ως τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη του τουρκικού λαού. Οι «θεματοφύλακες» του Κεμαλισμού στις Ενοπλες Δυνάμεις και τη Δικαιοσύνη είναι οι μεγάλοι χαμένοι στη νέα τάξη πραγμάτων της Τουρκίας και ουδείς πρέπει να αμφιβάλει ότι το σκηνικό αλλάζει, χωρίς απαραίτητα οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν να είναι θετικές για τη χώρα, πόσο μάλλον για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Υστερα από οκτώ χρόνια στην εξουσία ο κ. Ερντογάν δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι το όραμά του για μία ισλαμική Τουρκία που δεν θα «δυτικοφέρνει» γίνεται πραγματικότητα. Βέβαια, αποτελεί μυστήριο ο τρόπος με τον οποίο θα πολιτευθεί ο Τούρκος ηγέτης, αν και οι σοβαροί αναλυτές αποκλείουν ότι θα αλλάξει η πολιτική προσέγγισης με όλο τον αραβικό κόσμο, με στόχο να αποτελέσει η χώρα του την ηγέτιδα δύναμη που θα ενώσει τους απανταχού μουσουλμάνους.
Η στήριξη στο καθεστώς της Τεχεράνης δεν θα αποσυρθεί όσο και να πιέζουν οι Αμερικανοί, ενώ αν και περιόρισε την κριτική του προς το Ισραήλ, σίγουρα δεν θα επιθυμούσε να εξομαλύνει τις σχέσεις επειδή αυτό τον βολεύει πολιτικά. «Η σύγκρουση με το εβραϊκό κράτος τον ανέβασε στα μάτια και τη συνείδηση όσων στη Μέση Ανατολή μισούν τους Ισραηλινούς και επιθυμούν την εξαφάνισή του κράτους τους», όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει σημείωμα της αμερικανικής πρεσβείας της Αγκυρας.
Η διαπίστωση αυτή φωτογραφίζει τον άνθρωπο και τον πολιτικό Ερντογάν. Πρόκειται για μία κλασική περίπτωση φανατικού ισλαμιστή που καταφέρνει να παρουσιάζεται ως ήρεμος, ψύχραιμος και καλοκάθαγος ηγέτης. Ενας αναλυτής που μελέτησε μέσω του διαδικτύου τις ομιλίες του Ταγίπ Ερτογάν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, μου εξήγησε ότι τον προβλημάτισε ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει τους τόνους όταν νιώθει πως πρέπει να υποστηρίξει τις ισλαμικές καταβολές του. «Γίνεται ένας άλλος άνθρωπος», μου τόνισε ο αναλυτής, ο οποίος -για να είμαι δίκαιος με τους αναγνώστες- είναι εβραϊκής καταγωγής.
Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό της Τουρκίας «αντιαμερικανό», «αντισιμίτη», ενώ ισχυρίζεται πως διατηρεί σχέσεις με «τρομοκρατικές οργανώσεις» - αναφέροντας την Χαμάς και την Χεζμπολάχ.
Είναι γεγονός ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χάρηκαν ιδιαίτερα με την απόλυτη επικράτηση του κ. Ερντογάν. Η ισχυροποίηση του σημερινού πρωθυπουργού και η σαφέσταση αποδυνάμωση των στρατιωτικών δεν θα θέσει σε τροχιά εξομάλυνσης τις σχέσεις της Αγκυρας με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας θα προχωρήσει σε βελτίωση των σχέσεων μόνο με τους δικούς του όρους. Και είναι ένα γεγονός που το γνωρίζουν στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ αλλά, προς το παρόν, δεν το αποδέχονται, αφού η επιλογή της Τουρκίας να σταθεί στο πλευρό του Ιράν δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους Ισραηλινούς και τους Αμερικανούς. Το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης αποτελεί «κόκκινη γραμμή» και δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει η παραμικρή προσπάθεια για εξομάλυνση των σχέσεων με την Αγκυρα.
Είναι χαρακτηριστική μάλιστα η επίσημη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που κυκλοφόρησε το βράδυ της Κυριακής και η οποία παρουσιάστηκε στην Τουρκία ως «υποταγή» του κ. Ομπάμα προς τον κ. Ερντογάν. Ο πρόεδρος, γράφει η ανακοίνωση, τηλεφώνησε στον πρωθυπουργό της Τουρκίας με αφορμή τον τελικό μπάσκετ και με την ευκαιρία «αναγνώρισε τη μεγάλη δυναμικότητα της τουρκικής δημοκρατίας, που αντικατοπτρίστηκε και από τη συμμετοχή των πολιτών στο δημοψήφισμα»... Τα συγχαρητήρια τα ξέχασε...
Δημοσίευση σχολίου