Για να φέρουμε εις πέρας το πιο σκληρό πρόγραμμα λιτότητας της μεταπολεμικής Ιστορίας της Ελλάδας απαιτείται από όλους μας σοβαρότητα και ευθύνη που δεν έχει επιδειχθεί έως τώρα ούτε από τα κόμματα ούτε από τους πολίτες. Αντίθετα, έως τώρα φαίνεται να περισσεύει από όλους η υποκρισία.
Η Ν.Δ. παρέλαβε τη χώρα το 2004 με χρέος 180 δισ. ευρώ και παρά τα όσα υποσχόταν για νοικοκύρεμα του Δημοσίου αύξησε τους δημοσίους υπαλλήλους, διέλυσε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και άφησε ασύδοτη τη σπατάλη παραδίδοντας τη χώρα πεντέμισι χρόνια αργότερα με χρέος 300 δισ. ευρώ! Και τώρα διαμαρτύρεται και αρνείται να στηρίξει την υποχρεωτική προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ΠΑΣΟΚ, παρά τις παλινωδίες των 7 τελευταίων μηνών μεταξύ τού «λεφτά υπάρχουν» και του «δεν υπάρχει σάλιο» και τις απίστευτες καθυστερήσεις (μόλις τώρα τοποθετήθηκαν οι διοικήσεις των νοσοκομείων!), τα φορτώνει όλα στη... Δεξιά. Παρότι μετά τη Μεταπολίτευση κυβέρνησε τη χώρα περισσότερα χρόνια από όσα εκείνη. Τα κόμματα της Αριστεράς επίσης αρνούνται να προσγειωθούν στον πραγματικό κόσμο και ονειρεύονται επαναστάσεις, αποκλείοντας τουρίστες στα ξενοδοχεία της Αθήνας και στο λιμάνι του Πειραιά.
Οι πολίτες, από την άλλη, δυσανασχετούν και εκφράζουν την οργή τους για τους πολιτικούς που έφεραν τη χώρα στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, ενώ πολλοί από αυτούς (κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες) έκλεβαν το κράτος μη πληρώνοντας φόρους ή περίμεναν τον διορισμό τους στο Δημόσιο για να σταματήσουν να εργάζονται. Ε, λοιπόν, το πάρτι τελείωσε. Και αν δεν θέλουμε να γυρίσουμε στη δραχμή και σε διεθνή απομόνωση τύπου Αλβανίας του Χότζα, πρέπει τα επόμενα τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια να σοβαρευτούμε και να κάνουμε όσα αποφεύγαμε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Θα ματώσουμε όλοι, και περισσότεροι οι πιο αδύναμοι. Είναι στο χέρι της κυβέρνησης να προσπαθήσει- όπως έχει αρχίσει ήδη- να κατανείμει τα βάρη της πρωτοφανούς λιτότητας που έρχεται όσο δικαιότερα γίνεται. Αλλά είναι στο χέρι όλων μας να βγούμε από τη δοκιμασία αυτή ισχυρότεροι.
Δημοσίευση σχολίου