Μπορούμε να καταστρέψουμε το σύστημα;
Μπορούμε! Χωρίς απεργίες. Χωρίς βία. Χωρίς τίποτα. Το οικονομικό σύστημα στηρίζεται στην πλεονεξία. Αχόρταγο. Αλύπητο. Εξοντωτικό. Τι μπορεί να αγοράσει κάποιος με δέκα δισεκατομμύρια που δεν μπορεί τα ίδια και περισσότερα να εξασφαλίσει με ένα δισεκατομμύριο;
Λάθος. Δεν αγοράζει. Απλώς το χρήμα του μ΄ αυτή τη βουλιμία φροντίζει να το πολλαπλασιάζει.
Οσο περισσότερα προϊόντα καταναλώνεις τόσο τον ταΐζεις. Γι΄ αυτό η διαφήμιση. Γι΄ αυτό το life style. Γι΄ αυτό το star system. Γι΄ αυτό οι βιτρίνες. Γι΄ αυτό οι αγώνες ταχύτητας. Γι΄ αυτό οι επιδείξεις μόδας. Γι΄ αυτό οι αφίσες. Γι΄ αυτό τα πρωινάδικα. Γι΄ αυτό οι περισσότερες ταινίες. Α, είδες τι φορούσε η Τζουλιάν Μουρ. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ. Γι΄ αυτό ο φτωχός ορέγεται να γίνει μικρομεσαίος. Ο μικρομεσαίος μεσαίος. Ο μεσαίος πλούσιος. Ο πλούσιος μεγιστάνας. Αυτή η πυραμίδα του συστήματος. Αυτό και το american dream. Σκοτωνόμαστε, αγωνιούμε, τρέμουμε. Από το άγχος πεθαίνουμε. Περισσότερα έπιπλα, αυτοκίνητα, απορρυπαντικά, ρούχα, κινητά, φουσκωτά, πατατάκια, αλκοολούχα ποτά. Ετσι δεν μετράει η ποιότητα αλλά η ποσότητα. Οσο πιο ακριβό το προϊόν τόσο ανώτερος, από τον διπλανό μου, είμαι εγώ. Ετσι ο χαρακτήρας μας διαπλάθεται από τα αντικείμενα. Πράγμα το αυτοκίνητο, πράγμα κι εγώ. Αυτή η δική μου η μανία. Αυτό και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του συστήματος. Ο εχθρός είναι ύπουλος, αόρατος, εσωτερικός. Γιατί αν μια μέρα ξυπνούσα χωρίς αυτόν τον εχθρικό, δικό μου εαυτό. Και αν αγόραζα μόνο τα απαραίτητα. Χωρίς να χάσω τίποτα από τα ουσιώδη και ωφέλιμα. Χωρίς εξαρτήσεις και υποκατάστατα εφήμερα. Πολλές φορές άχρηστα και για την ψυχική και σωματική μου ακεραιότητα επικίνδυνα. Τότε το σύστημα θα σκότωνα. Τη Μέρκελ αδιάβαστη θα έστελνα. Τον ψυχοθεραπευτή μου θα απέλυα. Τον έρωτά μου θα χαιρόμουνα. Τα παιδιά μου θα φρόντιζα. Τη ζωή μου θα κέρδιζα. Τόσο εύκολο. Τόσο δύσκολο και μακρινό. Εχθρός του εαυτού μου, Εγώ!
Δημοσίευση σχολίου