«Ο στόχος της Τουρκίας στην Κύπρο είναι η ένωση των δύο (υφιστάμενων) κρατών και αυτήν τη σημασία έχουν οι διεξαγόμενες συνομιλίες», μας δηλώνει κυνικά ο κ. Μπαγίς. Το είπε στη διάλεξή του στο Ινστιτούτο εξωτερικής πολιτικής του υπουργείου εξωτερικών της Τουρκίας, στο Ταλίν της Εσθονίας.Εμείς, όμως, μη λαμβάνοντας υπόψη τους στόχους της Τουρκίας, συνεχίζουμε τις συνομιλίες όπως μας τις έχουν επιβάλει με τις βάσεις της συμφωνίας της 23ης Μαΐου 2008
. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι αποτελούν το μέσο και το όργανο για να μας επιβληθεί μια λύση με βάση τη συνομοσπονδία των δύο κρατών, όπως δηλώνουν οι Τούρκοι. Ούτε πιστεύουμε τον Ερντογάν, που στη πρόσφατη συνέντευξή του δεν παρέλειψε να μας υπενθυμίσει ότι συζητάμε για λύση δύο κρατών, όπως ορίζουν οι συμφωνίες της 23ης Μαΐου 2008. Πιστεύουμε ότι μπορεί να ανατρέψουμε τους στόχους της Τουρκίας με τη συνεργασία του φίλου μας του Ταλάτ και θα καταστήσουμε τις συνομιλίες όργανο για πετύχουμε την «κυπριακή λύση». Αυτή είναι η ψευδαίσθησή μας. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη πού μας οδηγούν οι Τούρκοι μέσω των συνομιλιών, ρίχνοντάς μας από παγίδα σε παγίδα στο βαθύ πηγάδι του Ανάν. Συνεχίζουμε τις συνομιλίες και για έναν άλλο λογο. Επειδή αποδεχτήκαμε τα τετελεσμένα και ξεχάσαμε την εισβολή και κατοχή.
Εγκλωβισμένοι στις λανθασμένες επιλογές μας, κάθε μέρα πέφτουμε όλο και πιο βαθιά στα αδιέξοδα. Δείχνουμε βιασύνη και αποδεχτήκαμε να επιταχύνουμε τις συνομιλίες, γιατί η Άγκυρα θέλει μέχρι τον Απρίλιο οι δύο ηγέτες στην Κύπρο να καταλήξουν σε συμφωνία καθώς «τα καθήκοντα του Ταλάτ θα ολοκληρωθούν τον Απρίλιο και αν δεν ευρεθεί λύση δεν είναι δυνατόν να επανεκλεγεί». Μας φοβερίζουν ότι αν εκλεγεί ο Έρογλου, τότε είτε θα διακοπούν οι συνομιλίες είτε οι όροι των Τούρκων θα καταστούν περισσότερο αδιάλλακτοι. Ασφαλώς όσοι το λένε αυτό δεν έχουν προσέξει τις δηλώσεις του Μπαγίς, που μας είπε ξεκάθαρα ότι «το Κυπριακό αποτελεί εθνικό θέμα της Τουρκίας και όχι θέμα των τουρκοκυπριακών κομμάτων».
Κατά παράδοξο τρόπο, οι συντονισμένες προσπάθειες της Τουρκίας και των συμμάχων της, την έχουν φέρει πολύ κοντά στους στόχους της. Στην εξουσία της Ελλάδας έρχονται πολιτικά πρόσωπα που προωθούν το Σχέδιο Αναν. Από τις τάξεις των κυπριακών κομμάτων, πολέμιων του σχεδίου Ανάν, αποχωρεί το ΔΗΚΟ και συντάσσεται με τους πιστούς του σχεδίου. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ τονίζει -μετά τη συνάντησή του με τον Ταλατ- ότι «δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία για λύση που θα ενώσει την πατρίδα μας». Ο Ομπάμα δείχνει ενδιαφέρον να «συμπαρασταθεί στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες και εθνικά προβλήματα της Ελλάδας», και καλεί τον κ. Παπανδρέου στο Λευκό Οίκο. Ο πρωθυπουργός της Αγγλίας προσφέρει το μισό έδαφος των βάσεων στο βωμό της λύσης. Συγχρόνως, μαζί με τον Ερντογάν, προσκαλεί σε τετραμερή - πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, ενώ ο κ. Ερντογάν ενώπιον των Ελληνοκυπρίων δημοσιογράφων, με δακρύβρεχτα και «από καρδιάς» γλυκόλογα και υποσχέσεις, μας καλεί να δεχτούμε τη λύση που μας προτείνει τώρα, υποσχόμενος να τηρήσει τη συμφωνία.
Μήπως όμως εμείς δεν θέλουμε να αναφερόμαστε σ’ αυτές τις αρνητικές εξελίξεις, γιατί κάποιοι από εμάς είναι ώριμοι και αποφασισμένοι να αποδεχτούν τις «ειλικρινείς» και «σαφείς» υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις του Ερντογάν και να δώσουν «ένα γρήγορο τέλος» -οποιοδήποτε τέλος- στο Κυπριακό, όπως μας προτρέπει στην πρόσφατη συνέντευξή του, όπως μας προτρέπουν και οι Αγγλοαμερικανοί και μερικοί από την ΕΕ, ακόμη και ο Μπαν Κι Μουν;
Δημοσίευση σχολίου