Ο Μητσοτάκης δηλώνει τώρα στον ΣΚΑΪ πως δεν πρόκειται να κάνει πίσω σε καμία «μεταρρύθμιση» όπως ο άθλιος νόμος για τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, ότι «δεν με αφορά καθόλου η συζήτηση περί δήθεν δεξιάς στροφής της Νέας Δημοκρατίας», και ισχυρίζεται εντελώς αυθαίρετα ότι το μήνυμα του κόσμου δεν είναι πως η κυβέρνησή του κάνει τα αντίθετα από αυτά που θέλει η βάση του κόμματός της αλλά πως «δεν κάνουμε αρκετά, και πρέπει να κάνουμε περισσότερα».
Η αντίληψη που έχουν τα κυβερνητικά στελέχη μετά το στραπάτσο των ευρωεκλογών δεν είναι ότι έκαναν κάτι λάθος οι ίδιοι, αλλά ότι ο λαός δεν κατάλαβε πόσο καλές ήταν οι προθέσεις τους, ότι τους παρεξήγησε, ότι είναι «ψεκασμένος», υπερβολικά συντηρητικός ή βλάκας. Ποτέ και από κανέναν υπουργό δεν θα ακούσει κανείς πως «κακώς πήραμε αυτό το μέτρο» ή «κακώς ψηφίσαμε αυτόν τον νόμο». Κατά τη γνώμη τους όλα έχουν γίνει ολόσωστα, και ΕΠΡΕΠΕ να γίνουν, ακόμα κι αν ο λαός αντιδρούσε και το έδειχνε. Άλλωστε ο Μητσοτάκης επαναλάμβανε πριν τις ευρωεκλογές με κάθε ευκαιρία πως δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος, ούτε ασκεί πολιτική με βάση τις δημοσκοπήσεις. Με άλλα λόγια, ξέρει πάντα καλύτερα από όλους το τι πρέπει να γίνει και γράφει τη λαϊκή βούληση στα παλιά του τα παπούτσια. Επομένως, ποιο μήνυμα είναι δυνατόν να πάρει από την κάλπη αυτός που περιφρονεί μονίμως την άποψη του λαού;
Στην Ελλάδα ο εκάστοτε πρωθυπουργός θεωρεί πως δεν εκλέγεται για να υπηρετήσει τη βούληση του λαού, αλλά για να κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και ό,τι νομίζει αυτός σωστό, ακόμη κι αν όλος ο λαός είναι «στα κάγκελα» εναντίον του και τον βρίζει στους δρόμους. Η αντίληψη αυτή εγγυάται ότι όσους ανασχηματισμούς κι αν κάνει ο Μητσοτάκης και όσες φορές κι αν δηλώσει υποκριτικά ότι «έλαβε το μήνυμα» της κάλπης, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα από όσα έχει κατά νου να κάνει όσο διάστημα θα παραμείνει ακόμα στην εξουσία. Θα μείνει ίδιος και απαράλλαχτος, απελπιστικά αμετανόητος και τραγικά ανίκανος. Θα ήταν άλλωστε τεράστια αφέλεια να πιστέψει κανείς πως ένας πρωθυπουργός που επί 5 χρόνια επισώρευσε στη χώρα του μόνο καταστροφές, φτώχεια και ηθική παρακμή, μπορεί να αντιστρέψει την πορεία προς τον κατήφορο. Αν μπορεί, τότε γιατί δεν το έκανε νωρίτερα;
Η αντίληψη που έχουν τα κυβερνητικά στελέχη μετά το στραπάτσο των ευρωεκλογών δεν είναι ότι έκαναν κάτι λάθος οι ίδιοι, αλλά ότι ο λαός δεν κατάλαβε πόσο καλές ήταν οι προθέσεις τους, ότι τους παρεξήγησε, ότι είναι «ψεκασμένος», υπερβολικά συντηρητικός ή βλάκας. Ποτέ και από κανέναν υπουργό δεν θα ακούσει κανείς πως «κακώς πήραμε αυτό το μέτρο» ή «κακώς ψηφίσαμε αυτόν τον νόμο». Κατά τη γνώμη τους όλα έχουν γίνει ολόσωστα, και ΕΠΡΕΠΕ να γίνουν, ακόμα κι αν ο λαός αντιδρούσε και το έδειχνε. Άλλωστε ο Μητσοτάκης επαναλάμβανε πριν τις ευρωεκλογές με κάθε ευκαιρία πως δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος, ούτε ασκεί πολιτική με βάση τις δημοσκοπήσεις. Με άλλα λόγια, ξέρει πάντα καλύτερα από όλους το τι πρέπει να γίνει και γράφει τη λαϊκή βούληση στα παλιά του τα παπούτσια. Επομένως, ποιο μήνυμα είναι δυνατόν να πάρει από την κάλπη αυτός που περιφρονεί μονίμως την άποψη του λαού;
Στην Ελλάδα ο εκάστοτε πρωθυπουργός θεωρεί πως δεν εκλέγεται για να υπηρετήσει τη βούληση του λαού, αλλά για να κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και ό,τι νομίζει αυτός σωστό, ακόμη κι αν όλος ο λαός είναι «στα κάγκελα» εναντίον του και τον βρίζει στους δρόμους. Η αντίληψη αυτή εγγυάται ότι όσους ανασχηματισμούς κι αν κάνει ο Μητσοτάκης και όσες φορές κι αν δηλώσει υποκριτικά ότι «έλαβε το μήνυμα» της κάλπης, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα από όσα έχει κατά νου να κάνει όσο διάστημα θα παραμείνει ακόμα στην εξουσία. Θα μείνει ίδιος και απαράλλαχτος, απελπιστικά αμετανόητος και τραγικά ανίκανος. Θα ήταν άλλωστε τεράστια αφέλεια να πιστέψει κανείς πως ένας πρωθυπουργός που επί 5 χρόνια επισώρευσε στη χώρα του μόνο καταστροφές, φτώχεια και ηθική παρακμή, μπορεί να αντιστρέψει την πορεία προς τον κατήφορο. Αν μπορεί, τότε γιατί δεν το έκανε νωρίτερα;
Η πικρή αλήθεια είναι πως ούτε μπορεί, ούτε θέλει να το κάνει. Ο κρατικός μηχανισμός θα συνεχίσει να είναι ξεχαρβαλωμένος, το ρουσφέτι θα βασιλεύει, τα ΜΜΕ θα πληρώνονται αδρά για να εκπέμπουν την κυβερνητική προπαγάνδα, η ακρίβεια θα καλπάζει, η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι θλιβερός καρπαζοεισπράκτορας από όλους ανεξαιρέτως τους γείτονές της, το κρατικό χρέος θα συνεχίσει να ανεβαίνει σε δυσθεώρητα ύψη, τα δημογραφικά μεγέθη θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται, οι ορδές των λαθρομεταναστών θα συνεχίσουν να καταφθάνουν και να μπαίνουν στη χώρα μας ανενόχλητες, η εγκληματικότητα θα σημειώσει νέα ρεκόρ, οι φυσικές καταστροφές και οι κάθε λογής τραγωδίες θα διαδέχονται η μία την άλλη, και τα κομματικά στελέχη και οι φίλοι της κυβέρνησης θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν προστασία από τη Δικαιοσύνη και να ενεργούν με πλήρη ατιμωρησία.
Κατά τη γνώμη μου, το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου σημαίνει την αρχή του τέλους της πρωθυπουργικής θητείας του Μητσοτάκη. Όσες μπαρούφες και γελοίες δικαιολογίες και αν επιστρατεύουν οι υπουργοί, συναγωνιζόμενοι μεταξύ τους ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο την πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης πήρε το σημαντικότερο από τα μηνύματα που του έστειλε η κάλπη: ότι ο κόσμος έχει καταλάβει με τι ανεκδιήγητο κυνικό «Μαυρογιαλούρο» έχει να κάνει, και τον έχει σιχαθεί. Ξέρει καλά ο Μητσοτάκης πως όποτε κι αν γίνουν βουλευτικές εκλογές το «μαύρισμα» που θα υποστεί από τους πολίτες θα είναι επικών διαστάσεων και ότι, ακόμη κι αν η Νέα Δημοκρατία παραμείνει πρώτο κόμμα, η επίτευξη της αυτοδυναμίας είναι πλέον όνειρο απατηλό.
Ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να δεχθεί να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας με κανένα άλλο κόμμα διότι πολύ απλά δεν θα μπορεί να μοιράζει ανεξέλεγκτος χρήμα στα φιλαράκια του όπως κάνει τώρα. Φυσικά δεν πρόκειται να πάει σε πρόωρες εκλογές διότι ο στρατός των «γαλάζιων» κομματικών τρωκτικών που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα θα τον φάει ζωντανό αν γελαστεί και προσφύγει στις κάλπες πριν από το 2027. Έτσι, πιστεύω πως θα επιδιώξει να δραπετεύσει στο εξωτερικό, είτε σε κάποιο υψηλό αξίωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε του ΝΑΤΟ είτε κάποιου άλλου διεθνούς οργανισμού. Την απόδρασή του αυτή τη μεθοδεύει καιρό τώρα, γι’ αυτό προέβη σε αγορές πανάκριβων όπλων από τη Γαλλία ώστε να εξασφαλίσει τη στήριξη του Μακρόν όταν θα έρθει η ώρα της διεκδίκησης υψηλού υπερεθνικού αξιώματος (κάποιοι αφελείς εδώ νόμιζαν ότι τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τις φρεγάτες Belh@rra τα αγοράζαμε για να θωρακίσουμε την εθνική μας άμυνα). Φεύγοντας από την Ελλάδα για τη νέα καριέρα του στο εξωτερικό, ο Μητσοτάκης θα παραχωρήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (και μαζί μ' αυτή τον πρωθυπουργικό θώκο) σε κάποιον δελφίνο ο οποίος θα συνεχίσει να κυβερνά «αντ’ αυτού» μέχρι τη λήξη της τετραετίας. Θα είναι άραγε αυτός ο δελφίνος ο Νίκος Δένδιας; Θα είναι ο Κωστής Χατζηδάκης; Θα είναι κάποιος άλλος; Το βέβαιο για εμένα, όπως έχω ξαναγράψει, είναι πως αυτοί που θα πάνε να πουν τα κάλαντα στο Μέγαρο Μαξίμου τα Χριστούγεννα του 2025 δεν θα δουν τον Μητσοτάκη να τους υποδέχεται.
Κατά τη γνώμη μου, το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου σημαίνει την αρχή του τέλους της πρωθυπουργικής θητείας του Μητσοτάκη. Όσες μπαρούφες και γελοίες δικαιολογίες και αν επιστρατεύουν οι υπουργοί, συναγωνιζόμενοι μεταξύ τους ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο την πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης πήρε το σημαντικότερο από τα μηνύματα που του έστειλε η κάλπη: ότι ο κόσμος έχει καταλάβει με τι ανεκδιήγητο κυνικό «Μαυρογιαλούρο» έχει να κάνει, και τον έχει σιχαθεί. Ξέρει καλά ο Μητσοτάκης πως όποτε κι αν γίνουν βουλευτικές εκλογές το «μαύρισμα» που θα υποστεί από τους πολίτες θα είναι επικών διαστάσεων και ότι, ακόμη κι αν η Νέα Δημοκρατία παραμείνει πρώτο κόμμα, η επίτευξη της αυτοδυναμίας είναι πλέον όνειρο απατηλό.
Ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να δεχθεί να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας με κανένα άλλο κόμμα διότι πολύ απλά δεν θα μπορεί να μοιράζει ανεξέλεγκτος χρήμα στα φιλαράκια του όπως κάνει τώρα. Φυσικά δεν πρόκειται να πάει σε πρόωρες εκλογές διότι ο στρατός των «γαλάζιων» κομματικών τρωκτικών που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα θα τον φάει ζωντανό αν γελαστεί και προσφύγει στις κάλπες πριν από το 2027. Έτσι, πιστεύω πως θα επιδιώξει να δραπετεύσει στο εξωτερικό, είτε σε κάποιο υψηλό αξίωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε του ΝΑΤΟ είτε κάποιου άλλου διεθνούς οργανισμού. Την απόδρασή του αυτή τη μεθοδεύει καιρό τώρα, γι’ αυτό προέβη σε αγορές πανάκριβων όπλων από τη Γαλλία ώστε να εξασφαλίσει τη στήριξη του Μακρόν όταν θα έρθει η ώρα της διεκδίκησης υψηλού υπερεθνικού αξιώματος (κάποιοι αφελείς εδώ νόμιζαν ότι τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τις φρεγάτες Belh@rra τα αγοράζαμε για να θωρακίσουμε την εθνική μας άμυνα). Φεύγοντας από την Ελλάδα για τη νέα καριέρα του στο εξωτερικό, ο Μητσοτάκης θα παραχωρήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (και μαζί μ' αυτή τον πρωθυπουργικό θώκο) σε κάποιον δελφίνο ο οποίος θα συνεχίσει να κυβερνά «αντ’ αυτού» μέχρι τη λήξη της τετραετίας. Θα είναι άραγε αυτός ο δελφίνος ο Νίκος Δένδιας; Θα είναι ο Κωστής Χατζηδάκης; Θα είναι κάποιος άλλος; Το βέβαιο για εμένα, όπως έχω ξαναγράψει, είναι πως αυτοί που θα πάνε να πουν τα κάλαντα στο Μέγαρο Μαξίμου τα Χριστούγεννα του 2025 δεν θα δουν τον Μητσοτάκη να τους υποδέχεται.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου