ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
Τι κοινό έχουν ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης; Σε πρώτη ανάγνωση τίποτε, αφού είναι εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες και αντίστοιχα πολιτικές παρουσίες. Στην προεκλογική περίοδο αντάλλαξαν σκληρούς χαρακτηρισμούς, “τικ τόκερ και λάιφ στάιλ” από τη μία πλευρά, “εκβιαζόμενος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη”, από την άλλη.
Ωστόσο στην μετεκλογική περίοδο τους φέρνει πιο κοντά η αμφισβήτηση που δέχονται και οι δύο από το εσωτερικό των κομμάτων τους. Ο μεν Ανδρουλάκης χρεώνεται την αποτυχία της στρατηγικής να κατεδαφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει ο κυρίαρχος πόλος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Ο δε Κασσελάκης χρεώνεται ότι δεν συγκράτησε την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και ότι δεν πέτυχε να εκμεταλλευτεί την κατακόρυφη πτώση της ΝΔ.
Εκείνοι που τους αμφισβητούν, στο ένα και στο άλλο κόμμα αντιστοίχως, θεωρούν ότι εφόσον παραμείνουν στην ηγεσία των κομμάτων τους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ελπίδες να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ειδικά εάν δεν εξαντλήσει την τετραετία και πάει σε πρόωρες εκλογές όσο ακόμη έχει σαφές προβάδισμα. Πολύ περισσότερο έχει ελπίδες η ΝΔ, εάν πάει σε αλλαγή ηγεσίας εν κινήσει, σύμφωνα με το σενάριο που κυκλοφορεί στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία.
Αμφισβήτηση Ανδρουλάκη-Κασσελάκη
Σαφής και ξεκάθαρη είναι η αμφισβήτηση για τον Ανδρουλάκη όπου μία σειρά στελεχών, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο Χάρης Δούκας, ο Παύλος Γερουλάνος, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, η Νάντια Γιαννακοπούλου, που ζητούν την δρομολόγηση διαδικασιών για αλλαγή ηγεσίας. Ο Ανδρουλάκης ήταν εκείνος που αρνήθηκε πριν τις εκλογές του 2023, όταν ακόμη ίσχυε η απλή αναλογική, τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα για προσέγγιση των δύο κομμάτων και μελλοντική κυβερνητική συνεργασία, προκειμένου να δημιουργηθεί δυναμική απέναντι στην παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Επέλεξε να συνταχθεί με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο προκειμένου να γίνει εκείνος και το ΠΑΣΟΚ η βασική δύναμη στην Κεντροαριστερά. Η στρατηγική του απέτυχε, όπως κατέδειξε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων χρεώνεται ο κ. Ανδρουλάκης.
Πιο έμμεση και συγκαλυμμένη είναι η αμφισβήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου εκφράζεται με τις δηλώσεις για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχήματος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς που θα διεκδικήσει τη νίκη στις επόμενες εκλογές απέναντι στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το έθεσε καθαρά ο Νίκος Παππάς προτείνοντας ο επικεφαλής του σχήματος που θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία, να προέλθει μέσα από εκλογή από την βάση.
Τι κοινό έχουν ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης; Σε πρώτη ανάγνωση τίποτε, αφού είναι εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες και αντίστοιχα πολιτικές παρουσίες. Στην προεκλογική περίοδο αντάλλαξαν σκληρούς χαρακτηρισμούς, “τικ τόκερ και λάιφ στάιλ” από τη μία πλευρά, “εκβιαζόμενος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη”, από την άλλη.
Ωστόσο στην μετεκλογική περίοδο τους φέρνει πιο κοντά η αμφισβήτηση που δέχονται και οι δύο από το εσωτερικό των κομμάτων τους. Ο μεν Ανδρουλάκης χρεώνεται την αποτυχία της στρατηγικής να κατεδαφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει ο κυρίαρχος πόλος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Ο δε Κασσελάκης χρεώνεται ότι δεν συγκράτησε την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και ότι δεν πέτυχε να εκμεταλλευτεί την κατακόρυφη πτώση της ΝΔ.
Εκείνοι που τους αμφισβητούν, στο ένα και στο άλλο κόμμα αντιστοίχως, θεωρούν ότι εφόσον παραμείνουν στην ηγεσία των κομμάτων τους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ελπίδες να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ειδικά εάν δεν εξαντλήσει την τετραετία και πάει σε πρόωρες εκλογές όσο ακόμη έχει σαφές προβάδισμα. Πολύ περισσότερο έχει ελπίδες η ΝΔ, εάν πάει σε αλλαγή ηγεσίας εν κινήσει, σύμφωνα με το σενάριο που κυκλοφορεί στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία.
Αμφισβήτηση Ανδρουλάκη-Κασσελάκη
Σαφής και ξεκάθαρη είναι η αμφισβήτηση για τον Ανδρουλάκη όπου μία σειρά στελεχών, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο Χάρης Δούκας, ο Παύλος Γερουλάνος, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, η Νάντια Γιαννακοπούλου, που ζητούν την δρομολόγηση διαδικασιών για αλλαγή ηγεσίας. Ο Ανδρουλάκης ήταν εκείνος που αρνήθηκε πριν τις εκλογές του 2023, όταν ακόμη ίσχυε η απλή αναλογική, τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα για προσέγγιση των δύο κομμάτων και μελλοντική κυβερνητική συνεργασία, προκειμένου να δημιουργηθεί δυναμική απέναντι στην παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Επέλεξε να συνταχθεί με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο προκειμένου να γίνει εκείνος και το ΠΑΣΟΚ η βασική δύναμη στην Κεντροαριστερά. Η στρατηγική του απέτυχε, όπως κατέδειξε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων χρεώνεται ο κ. Ανδρουλάκης.
Πιο έμμεση και συγκαλυμμένη είναι η αμφισβήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου εκφράζεται με τις δηλώσεις για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχήματος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς που θα διεκδικήσει τη νίκη στις επόμενες εκλογές απέναντι στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το έθεσε καθαρά ο Νίκος Παππάς προτείνοντας ο επικεφαλής του σχήματος που θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία, να προέλθει μέσα από εκλογή από την βάση.
Υπέρ της σύγκλισης έχουν εκφραστεί και πρόσωπα όπως η Όλγα Γεροβασίλη – παρολίγον ανθυποψήφια του Κασσελάκη στο πρόσφατο Συνέδριο και συνομιλήτρια του Αλέξη Τσίπρα – ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο Κώστας Ζαχαριάδης και ο Γιάννης Ραγκούσης καθώς και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Ο τελευταίος, καθώς ήταν ο αδύναμος κρίκος, υπέστη την συνέπεια να διακόψει ο Κασσελάκης την συνεργασία μαζί του – αν και φυσικά είπε ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Ήταν ένα μήνυμα του προέδρου του κόμματος ότι όποιος τον αμφισβητεί θα μένει εκτός. Άλλωστε και στον Τεμπονέρα είχε πει ότι εάν δεν του αρέσει, μπορεί να φύγει. Σε κάθε περίπτωση οι δηλώσεις των στελεχών περί της ανάγκης σύγκλισης με κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό συνιστούν αμφισβήτηση του κ. Κασσελάκη και της δυνατότητάς του να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, όποτε και αν γίνουν εκλογές.
Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι
Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο αμφισβήτησης, Κασσελάκης και Ανδρουλάκης έχουν κοινό συμφέρον: Nα διατηρήσουν την ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα και την αυτοτέλεια των κομμάτων τους και να κινήσουν εκείνοι τις διαδικασίες προσέγγισης σε κοινοβουλευτικό και προγραμματικό επίπεδο, δείχνοντας ότι ανταποκρίνονται και στο αίτημα της βάσης της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Άλλωστε, εάν στο ΠΑΣΟΚ προκύψει μία νέα ηγεσία πρόθυμη να προωθήσει την κοινή κάθοδο, θα έχει σαν όρο να μην είναι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης. Πολύ περισσότερο εάν στην όλη διεργασία εμπλακεί και η Νέα Αριστερά, κάτι το όποιο έχει διαβλέψει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που τους αποκαλεί πλέον “μόρφωμα” και “κλέφτες εδρών”.
Το στίγμα το έδωσαν και οι δύο με τις συνεντεύξεις που έδωσαν σήμερα. Οι σκληροί προεκλογικοί χαρακτηρισμοί έδωσαν την θέση σε συγκατάβαση και αλληλοκατανόηση που προετοιμάζει τον δρόμο για περαιτέρω προσέγγιση, η οποία στο πολιτικό πεδίο θα ακυρώσει το αίτημα για νέο πολιτικό φορέα.
Ο Ανδρουλάκης είπε επίσης ότι θα αποδεχθεί το αίτημα για επιβεβαίωση της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Ο Κασσελάκης από την πλευρά του ξεκαθάρισε ότι εφόσον προχωρήσει η πρόταση για ενιαίο φορέα που θα διεκδικήσει την νίκη στις εκλογές, τότε θα είναι υποψήφιος. Ξεκαθάρισε ότι θα είναι υποψήφιος και απέναντι στον Τσίπρα και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι αυτή είναι η εντολή που του έδωσε ο κόσμος στις ευρωεκλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πάλι, προσπαθεί να παραμείνει στο παιχνίδι μέσω των συγκλίσεων και της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Η κορυφαία του κίνηση όμως ήταν, μέσω του φερώνυμου Ιδρύματός του, η επαναφορά της Συμφωνίας των Πρεσπών που ήταν η πλέον αντιδημοφιλής ενέργεια της κυβέρνησής του και η βράβευση του Μάθιου Νίμιτς που έχει μείνει στην ιστορία για τις αρνητικές του θέσεις απέναντι στα ελληνικά συμφέροντα. Ίσως θεωρεί ότι η προσέγγιση που έχει ξεκινήσει με τα συμφέροντα τα οποία τον κατέστρεψαν ως πρωθυπουργό και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης του 31%, τώρα θα είναι επωφελής.
Ήταν ένα μήνυμα του προέδρου του κόμματος ότι όποιος τον αμφισβητεί θα μένει εκτός. Άλλωστε και στον Τεμπονέρα είχε πει ότι εάν δεν του αρέσει, μπορεί να φύγει. Σε κάθε περίπτωση οι δηλώσεις των στελεχών περί της ανάγκης σύγκλισης με κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό συνιστούν αμφισβήτηση του κ. Κασσελάκη και της δυνατότητάς του να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, όποτε και αν γίνουν εκλογές.
Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι
Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο αμφισβήτησης, Κασσελάκης και Ανδρουλάκης έχουν κοινό συμφέρον: Nα διατηρήσουν την ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα και την αυτοτέλεια των κομμάτων τους και να κινήσουν εκείνοι τις διαδικασίες προσέγγισης σε κοινοβουλευτικό και προγραμματικό επίπεδο, δείχνοντας ότι ανταποκρίνονται και στο αίτημα της βάσης της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Άλλωστε, εάν στο ΠΑΣΟΚ προκύψει μία νέα ηγεσία πρόθυμη να προωθήσει την κοινή κάθοδο, θα έχει σαν όρο να μην είναι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης. Πολύ περισσότερο εάν στην όλη διεργασία εμπλακεί και η Νέα Αριστερά, κάτι το όποιο έχει διαβλέψει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που τους αποκαλεί πλέον “μόρφωμα” και “κλέφτες εδρών”.
Το στίγμα το έδωσαν και οι δύο με τις συνεντεύξεις που έδωσαν σήμερα. Οι σκληροί προεκλογικοί χαρακτηρισμοί έδωσαν την θέση σε συγκατάβαση και αλληλοκατανόηση που προετοιμάζει τον δρόμο για περαιτέρω προσέγγιση, η οποία στο πολιτικό πεδίο θα ακυρώσει το αίτημα για νέο πολιτικό φορέα.
Ο Ανδρουλάκης είπε επίσης ότι θα αποδεχθεί το αίτημα για επιβεβαίωση της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Ο Κασσελάκης από την πλευρά του ξεκαθάρισε ότι εφόσον προχωρήσει η πρόταση για ενιαίο φορέα που θα διεκδικήσει την νίκη στις εκλογές, τότε θα είναι υποψήφιος. Ξεκαθάρισε ότι θα είναι υποψήφιος και απέναντι στον Τσίπρα και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι αυτή είναι η εντολή που του έδωσε ο κόσμος στις ευρωεκλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πάλι, προσπαθεί να παραμείνει στο παιχνίδι μέσω των συγκλίσεων και της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Η κορυφαία του κίνηση όμως ήταν, μέσω του φερώνυμου Ιδρύματός του, η επαναφορά της Συμφωνίας των Πρεσπών που ήταν η πλέον αντιδημοφιλής ενέργεια της κυβέρνησής του και η βράβευση του Μάθιου Νίμιτς που έχει μείνει στην ιστορία για τις αρνητικές του θέσεις απέναντι στα ελληνικά συμφέροντα. Ίσως θεωρεί ότι η προσέγγιση που έχει ξεκινήσει με τα συμφέροντα τα οποία τον κατέστρεψαν ως πρωθυπουργό και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης του 31%, τώρα θα είναι επωφελής.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου